Engineering Forum ေၾကၿငာ ၿခငး္

အားလုံး မဂၤလာပါ။

ဒီေန႔ကစၿပီး စိတ္မီးအိမ္ မွာ Engineering Forum ကုိ စတင္ဖြင္႔လွစ္ေၾကာင္းေၾကညာအပ္ပါတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား

၁။ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ တျခားသူပါ အင္ဂ်င္နီယာ ဗဟုသုတ တိုးပြားရန္အတြက္ အၿပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကရန္၊

၂။ လုပ္ငန္းပုိင္ဆုိင္ရာ ႏွင္႔ သင္ၾကားေရး (သုိ႔မဟုတ္) သုေတသန ဆုိင္ရာ ၿပႆနာ မ်ား ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြး အေၿဖရွာရန္။

၃။ အဖြဲ႔ ၀င္မ်ား၏ Engineering English တုိးတက္လာေစရန္

၄။ အဖြဲ႔၀င္မ်ားအတြင္း သက္ဆုိင္ရာ Specialization အလုိက္ နည္းပညာ ကြာဟမႈ နည္းပါးေစရန္။

၅။ သိသင့္သိထိုက္သည္႔နည္းပညာမ်ား ေလ့လာသိရိွႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းညႊန္ျပေဆြးေႏြးႏိုင္ေစရန္

၅။ အဖြဲ႔၀င္မ်ားအတြင္း ႏွီးေႏွာဖလွယ္မႈ၊ ေမတၱာတရားတုိ႔ကုိ ေရွ႕တန္းတင္ျပီး အေကာင္းျမင္ေသာနည္းျဖင့္အင္ဂ်င္နီယာ ပန္းတုိင္မ်ားခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္

 

စည္းကမ္းမ်ား

 

၁။ Engineering Education and Practice၊ မိမိၾကဳံေတြ႔ေနရေသာ အင္ဂ်င္နီယာပုိင္းဆုိင္ရာ ၿပႆနာမ်ား ႏွင္႔ ပတ္သက္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား ကုိ လုပ္ငန္းပုိင္းဆုိင္ရာ သုိ႔ သုေတသန ပုိင္းဆုိင္ရာ ႏွင္႔ ဆက္စပ္ ေမးၿမန္းရမည္။

၂။ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အကုိးအကား၊ အေထာက္အထားမ်ားႏွင္႔တကြ ေၿဖဆုိ အၾကံၿပဳရမည္။

၃။ ဤဖုိရမ္ ႏွင္႔ ပတ္သက္ေသာ  Post မ်ားကုိ "Engineering Forum" ဟု Label တပ္၍ တင္ရမည္။

၄။ အဂၤလိပ္စာတိုးတက္မႈကိုရည္ရြယ္ထားေသာေၾကာင့္ ပထမဦးစားေပး အဂၤလိပ္လိုေရးသားၾကရမည္။ (Engineering Forum အတြက္သာ)

၅။ ေဆြးေႏြးသည့္အခါ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဦးတည္ခ်က္မထားဘဲ အေၾကာင္းအရာေပၚတြင္သာ ဦးတည္ေဆြးေႏြးရမည္။

၆။ Specialization အလုိက္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ပုိမုိတြင္က်ယ္လာပါက ဖုိရမ္ခြဲမ်ား subforum ကုိ ဖြဲ႔စည္း ေဆြးေႏြးေစမည္။

၇။ အမ်ားသိရန္မလိုအပ္သည့္ အမွားအယြင္းအေသးအဖြဲမ်ားကို gtalk မွတဆင့္ ကူညီအသိေပးရမည္။

 

မွတ္ခ်က္။      ။ ဤဖုိရမ္သည္ စိတ္မီးအိမ္ ၏ တက္ၾကြေသာ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ အားလုံး အေသးအဖြဲမွအစ တက္ၾကြစြာ အသုံးခ် ေဆြးေႏြးေစလုိပါသည္။

လက္ရွိ အေနအထားတြင္ ဖုိရမ္ကုိ ေယဘုယ်သေဘာအေနၿဖင္႔ Specialization မ်ားအားလုံးကုိ Engineering Forum ေအာက္တြင္သာ ေပါင္းစုထားပါမည္။ ေနာင္တြင္က်ယ္လာလွ်င္ subforum မ်ား ခြဲၿခားေစပါမည္။

စိတ္မီးအိမ္ ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်ား

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

တမိတည္းဖြားသည္႔ သံေယာဇဥ္

ဒီေခါင္းစဥ္ ကုိ ရဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားခဲ႔ရပါသည္။ ေရးခ်င္ တဲ႔ အေၾကာင္းအရာကေတာ႔

စိတ္ထဲရွိၿပီးသားပါ။ အေၾကာင္းအရာကို ၿခံဳငုံမိသည္႔ ေခါင္းစဥ္ ေပးဖုိ႔ စဥ္းစားေနတာၾကာၿပီ။ ဒီေန႔မွ ေခါင္းစဥ္ စိတ္ထဲ တက္လာသၿဖင္႔ ေကာက္ေရးလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။

အၿဖစ္က ဒီလုိပါ။ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြသည္ ေက်ာင္းစတက္စ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္မွာ နယ္တူရာကုိ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ၿပီး သံေယာဇဥ္ထားတတ္ပါသည္။ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာၿပန္လွ်င္ မိမိတုိ႔ စိတ္တူ၊ကုိယ္တူ အဖြဲ႔ေလးကုိ ပုိလုိ႔ သံေယာဇဥ္ တိုးတတ္ၾကၿပန္ပါသည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ ေက်ာင္းၿပီးသြား၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည္႔ အခါ တမိတည္းဖြားသည္႔ သံေယာဇဥ္ကေလး မသိမသာ ကိန္းေအာင္ ရင္႔သန္လာတတ္ပါသည္။ မိမိတုိ႔ မိခင္ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ တမ္းတ ေအာက္ေမ႔ရင္း မိခင္ေက်ာင္းက ထြက္သူတုိင္းသည္ မိမိႏွင္႔ ေမြးခ်င္း ေမာင္ႏွမ ေတာ္စပ္သူေတြလုိပင္ ခံစားလာရတတ္ပါသည္။

(၁)

အခိ်န္သည္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္။ ေကာင္းတမန္သည္ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ၊ဘန္ေဒါင္းၿမိဳ႕တြင္ ပညာသင္ဆဲၿဖစ္သည္။ ေခ်ာက္ဂ်ီတီအုိင္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား စုစည္းႏုိင္ရန္ ေနရာေလးတစ္ခု ရွာေဖြေနခ်ိန္ပင္ၿဖစ္သည္။ ထုိေနရာသည္ အၿခားေနရာမဟုတ္။လုိင္းေပၚက တေနရာရာ။ ဒီေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ အကုန္ စုရမည္။ လုိက္ရွာသည္။ ထုိကဲ႔သုိ႔ လုိက္ရွာရင္း ေကာင္းတမန္ လုိင္းေပၚတြင္ ၀င္းေအး၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင္႔ အရိပ္ကုိ စတင္ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္။

အရိပ္ဆုိသူ ကုိ ေကာင္းတမန္မသိ။ သုိ႔ရာတြင္ သူ႔အမကုိ သိသည္။ အရိပ္ကုိ မသိဆုိေသာ္လည္း လူကုိသိ၏။ နာမည္ ကုိ လည္း သိ၏။ သုိ႔ရာတြင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက မရင္းႏွီးခဲ႔သည္႔အတြက္ ထုိလူႏွင္႔ ထုိနာမည္ကုိ တြဲ၍မသိေပ။ အရိပ္သည္ လည္း ထုိ႔အတူပင္။ မိမိကုိ မသိ။ သုိ႔ရာတြင္ ကိစၥမရွိ။ တမိတည္းဖြားေမာင္ႏွမေတြ၊ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕၏တခြင္၊ ဖိုးလွၾကီး၏ ရင္ မွာ အတူတူ ၾကီးသူေတြ။ ဒီေတာ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေႏြးေထြးစြာ ႏႈတ္ဆက္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းေဖာ္ မဲ႔ေနသူေတြ ပီပီ ေက်ာင္းတုန္းက အေၾကာင္းေတြကုိ စားၿမဳံ႕ၿပန္ၾကသည္။

ထုိသူတုိ႔အဖြဲ႔သည္ မယ္မယ္ရရမဟုတ္။ အရိပ္က ေၿပာတတ္သည္။

"နင္သိလား။ ငါတုိ႔ အဖြဲ႔က ေခတာ မဟုတ္ဘူး။ေဒၚစန္းဦးေမာ္ အခ်ိန္ၾကီးကုိ ေက်ာင္းသားေတြအကုန္ ခ်င္ေတာင္မ ေခၚသြားၿပီး အခန္းၾကီးပိတ္ထားခဲ႔တာေလ။ ေဒၚစန္းဦးေမာ္ နဲ႔ေတြ႔ေရာ သိလား။ ငါတုိ႔ အဖြဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အက်ိမ္းခံလုိက္ရတယ္။ ငါတုိ႔ ၿမိဳ႕ၿပမွာ ဆရာမက ထက္တယ္ေလ။ သူက စည္းကမ္း အတင္းဆုံးပဲေလ။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ေတာ႔လည္း ဆရာမနဲ႔ ရင္းႏွီးသြားတယ္ဟ"

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူေၿပာသမွ် ခ်င္ေတာင္မ၊ေဒၚစန္းဦးေမာ္ စသည္တုိ႔ကုိ ၿပန္လည္ စဥ္းစား လြမ္းဆြတ္ၿပန္သည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ က ၿမိဳ႕ၿပမွမဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေပမယ္႔ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေခ်ာက္ ဂ်ီတီအိုင္ အေၾကာင္းကုိေတာ႔ မိမိနားေထာင္ ခ်င္တာ အမွန္ပင္။

ေက်ာင္းတုန္း က တစ္ခါမွမွ် စကားမေၿပာဖူးေသာ ေမာင္ႏွမေတြ ခုလုိ လုိင္းေပၚမွာ မနားတမ္း စကား

၀ုိင္းဖြဲ႔တတ္တာ ခ်စ္စရာ ဓေလ႔ပင္။ ၈ ႏွစ္မွ်ေသာ အခ်ိန္တုိ႔သည္ မသိသူတုိ႔ကုိ ေမာင္ႏွမ ၿပဳလုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိခဲ႔ေပၿပီ။ အမိ ဂ်ီတီအုိင္ ကုိ လြမ္းမိပါ၏။

ဤသုိ႔ၿဖင္႔ အရိပ္ႏွင္႔ စကား၀ုိင္းမွ တဆင္႔ ေက်ာင္းဆင္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔သည္ အသီးတစ္ရာ အညွာတစ္ခု အၿဖစ္ က်ရာေနရာ မွာ ရရာစား၍ ဘ၀ အတြက္၊ တုိင္းၿပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရေၾကာင္းသိရွိရ၏။ ႏွစ္ေပင္းမ်ားစြာ ခြဲခြာေနရေသာ တစ္ေဆာင္တည္း ေန သူငယ္ခ်င္းေဇာ္ထုိက္ အေၾကာင္းကုိလညး္ အရိပ္မွ တဆင္႔ ၿပန္လည္ သိရွိခဲ႔ရ၏။ ဆက္သြယ္ခြင္႔ရရွိခဲ႔ေပ၏။ ေဇာ္ထုိက္သည္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၀န္ၾကီးဌာနေအာက္ရွိ ေရအားလွ်ပ္စစ္ေဆာက္လုပ္ေရး ဌာနတြင္ အင္ဂ်င္နီယာတာ၀န္မ်ား ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနေပသည္။ သူသည္ ေတာင္ငူတြင္ အေၿခစုိက္၍ နယ္မ်ားတြင္ ကြင္းဆင္းလုပ္ငန္းရေၾကာင္းလည္း သိရွိရေပ၏။

အရိပ္သည္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နယ္၊ ေပါင္းေလာင္းေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးၿဖစ္ေနေပၿပီ။

အေၾကာင္းအားေလ်ာ္လွ်င္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ စကားဆုိမိၾက၏။ ထုိသုိ႔ ေတြ႔ဆုံခြင္႔ရခဲ႔ပါမူ အေႏြးေထြးဆုံးေသာ စကား၀ုိင္းတုိ႔ ရရွိဦးမည္ထင္သည္။ ေလာကဓံေအာက္တြင္ ထုိကဲ႔သုိ႔ေသာ စကား၀ုိင္းမ်ား မေၿပာရသည္မွာ ၾကာၿမင္႔ခဲ႔ၿပီမဟုတ္လား။

(၂)

ေဖးမ ကူညီမႈသည္ ထုတ္ေဖာ္ ၀င္႔ၾကြားမႈမ်ား မပါေသာအခါ ပုိ၍ မဂၤလာရွိေပ၏။

ေက်ာင္းေတာ္သူ ေက်ာင္းေတာ္သား တုိ႔သည္ ေဖးမ ကူညီမႈကုိ ေနာက္ေတာ္ထုံးတမ္း မပ်က္တမ္း ပုိ႔ခ်ေပးခဲ႔၏။ အတန္းၾကီးသူသည္ အတန္းငယ္သူကုိ ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈ အားလုံး သင္ၿပေပးေလ႔ရွိ၏။ ထုိအရာသည္ သင္လုိခ်င္သည္ ၿဖစ္ေစ၊ မလုိခ်င္သည္ ၿဖစ္ေစ ေက်ာင္းေတာ္ သာတုိ႔၌ လက္ဆင္႔ကမ္းၿမဲၿဖစ္၏။

ထုိလက္ဆင္႔ကမ္း သည္႔အထဲမွ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထြက္ခြာ၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿမင္႔သည္႔အခါ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေနမည္႔ အရာသည္ကား ေကာင္းမႈ လက္ဆင္႔ကမ္းၿခင္းၿဖစ္ေပသည္။

အခ်ိန္သည္ ေၿပာင္းလဲလာသည္ ႏွင္႔အမွ် ေကာင္းတမန္ တစ္ေယာက္ အင္ဒုိနီးရွားမွ ၿပန္လာေပၿပီ။ ထုိအခ်ိန္ကား ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ။

ထုိလသည္ ေကာင္းတမန္ ကုိ အေသသတ္မတတ္ ရက္စက္ခဲ႔ေသာလ။ အမွန္အတုိင္း ေၿပာရလွ်င္ ေကာင္းတမန္ ငုိခဲ႔ရေသာလပင္။

အေၿခအေန တစ္ခု၏ လုိအပ္ခ်က္ အရ ေကာင္းတမန္ ေနၿပည္ေတာ္သုိ႔ ခရီးထြက္ရသည္။ ေကာင္းတမန္ ၏ အေဖသည္ လည္း သနားစရာပင္။ သားတစ္ေယာက္ကုိ ယခုအခ်ိန္ထိ ပညာသင္ေပးခဲ႔ၿပီးၿပီ။ ယခုထိလည္း လုိက္လံေစာင္႔ေရွာက္ေနရဆဲ။ ထုိေန႔က ေကာင္းတမန္ ႏွင္႔ အေဖသည္ ေနၿပည္ေတာ္ကုိ ရန္ကုန္မွ ရထားၿဖင္႔ ဆန္တက္လာသည္။ ေနၿပည္ေတာ္ ေရာက္သည္ႏွင္႔ ကုိေရႊမုိးက ၾကိဳဆုိသည္။ ၿမန္မာ ႏုိင္ငံ၏ မုတ္သုံမုိးသည္ ေနၿပည္ေတာ္ ကုိ မပီ၀ုိးတ၀ါး ေရးဆြဲေနသည္။ ေနၿပည္ေတာ္ သည္ ေကာင္းတမန္ အတြက္ အသစ္။ ထုိ႔အတူ ေနၿပည္ေတာ္သည္ သူ႔အတြက္လည္း သူ႔ကုိယ္တုိင္သည္ အသစ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အရာရာသည ္စနစ္တက်မရွိလွေပ။

ကြ်န္ေတာ္ ႏွင္႔ အေဖသည္ မိုးကုိ အံတုကာ ဆုိင္ကယ္ ငွား၍ သြားလုိရာ ဦးတည္ရာကုိ ေခ်ဆန္႔ၾကသည္။ လက္မွတ္ထုိးစရာ ရွိသည္ မ်ား ထုိး၍ ၿပီးစီးသည္႔အခါ ကြ်န္ေတာ္ အေဖ႔ကုိ ဒီထက္ ပုိ၍ မႏွိပ္စက္ခ်င္ေတာ႔။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္း အသိ၀န္ထမ္း အရာရွိတစ္ေယာက္ အခန္းတြင္ တစ္ညမွ်တည္းခုိၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ ၅ နာရီ ကားၿဖင္႔ အေဖ႔အား အိမ္ၿပန္ေစသည္။ အိမ္ေရာက္မွ အေဖ စိတ္ခ်လက္ခ် နားေနႏုိင္မည္ မဟုတ္လား။ အေဖသည္ ကြ်န္ေတာ႔္ ကုိ ေနၿပည္ေတာ္ တြင္ ရာသီဥတု ၾကမ္းခ်ိန္ၿဖစ္၍ က်န္းမာေရးဂရုစုိက္ရန္ သတိေပး၍ ထြက္ခြာသြားသည္။

ကြ်န္ေတာ္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ား လုပ္ကုိင္ရန္ ေနၿပည္ေတာ္တြင္ အနည္းဆုံး တစ္ပတ္ခန္႔ ေနထုိင္ရမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း သက္ဆုိင္ရာ အရာရွိကဆုိ၏။ ကိစၥ မရွိ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးမိ၏။ သုိ႔ႏွင္႔ ေနတဓူ၀ ရုံးကိစၥ တုိ႔ၿဖင္႔ အခ်ိန္ကုိ ကုန္လြန္ေစ၏။ သုိ႔ရာတြင္ မၿမင္ဖူးေသးေသာ တမိတည္းဖြားသည္႔ အရိပ္ကုိ ေတြ႔ခ်င္၏။ ေဇာ္ထုိက္ကုိ ေတြ႔ခ်င္၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရက္ပုိတခ်ိဳ႕ရရန္ အခ်ိန္ကုိ လုယက္၍ ေသခ်ာစီစဥ္ကာ ကိစၥမ်ား ၿမန္ၿမန္ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ မိသည္။

သုိ႔ရာတြင္ မွန္းခ်က္ႏွင္႔ ႏွမ္းထြက္မွာ တခါတရံတြင္ သက္သက္စင္ ေအာင္ လႊဲတတ္သည္။ ေနၿပည္ေတာ္တြင္ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးအတြက္ လုိင္းကားမ်ားရွိေသာ္လည္း တစ္နာရီၿခားစီခန္႔ သာေၿပးဆြဲၾကသည္။၀န္ထမ္းဖယ္ရီမ်ား ရွိေသာ္လညး္ ရုံးဆင္းခ်ိန္၊ရုံးတက္ခ်ိန္မ်ားသာ။ သုိ႔အတြက္ ေခတၱမွ်လာေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ အခက္အခဲမ်ား စတင္ေတြ႔ရၿပီ။ အခ်ိန္မွီ ၿပီးစီးေရး၊သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေတြ႔ခြင္႔ရရွိေရးတုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ အေၿပးတလႊားလုပ္ရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဆုိင္ကယ္မ်ားကုိသာ ငွားရမ္း၍ ဌာနေပါင္းမ်ားစြာ ႏွင္႔ မိတၱဴကူးသည္႔ ေနရာမ်ားကုိ ေၿပးလႊား ရသည္။ ဖုန္းဆုိင္မ်ားကုိ လူးလြန္႔ ေခါက္တုံ႔ေၿပးရသည္။ မုတ္သုန္မိုးမ်ား သည္းထန္ေနေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္က ဆုိင္ကယ္ ၿဖင္႔သြားရသၿဖင္႔ ထီး မေဆာင္းႏုိင္။ မုိးကာ အက်ီကုိလညး္ ေနၿပည္ေတာ္ကုိ ခုမွ ေရာက္သည္႔ လူသစ္ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာတြင္ ၀ယ္ရမွန္းမသိ။ အမွန္ေတာ႔ ေခါင္းမာတာလညး္ ပါသည္။ တကယ္ဆုိ ေစ်း၌  ၀ယ္၍ရမည္ၿဖစ္သည္။ သည္လုိႏွင္႔ မုိးထဲတြင္ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ဆုိင္ကယ္စီးရာမွ အဆုတ္သည္ အေအးပတ္စၿပဳလာသည္။ ထုိကဲ႔သုိ႔ ၿဖစ္ဖူးေပါင္း မ်ားၿပီၿဖစ္၍ ဆုိးရြားစြာၿဖစ္မည္ဟု မထင္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အင္ဒုိနီးရွားမွ ပင္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ရေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္မ်ား ကုိ အ၀တုတ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ရုိးရုိးေဆးေဆးမ်ား ေသာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနၿပည္ေတာ္တြင္ အစားအာဟာရ မွ်တစြာ            

၀ယ္ယူမစားသုံးတတ္။ ထုိႏွစ္ခု ေပါင္းေသာ အခါ ကြ်န္ေတာ္သည္ အဖ်ားၾကီးစြာ ရေတာ႔သည္။ လုပ္လက္စ ကိစၥမ်ား ရပ္၍ အိပ္ရာထက္ လွဲေလသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဆးရုံကုိ မည္႔သုိ႔ သြားရမည္မွန္းမသိ။ မုိးရြာထဲတြင္ ဆုိင္ကယ္ေခၚလုိလွ်င္ပင္ လက္ရွိတည္းခုိေနေသာ အေဆာင္မွ မုိင္၀က္ခန္႔ လွမ္းေလွ်ာက္ရမည္။ ထုိမိုးသဲထဲတြင္ တစ္မုိင္ခန္႔ လွမ္းေလွ်ာက္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ မွာ အင္အားတုိ႔ မရွိၿပီ။ အလုိလုိ တုိက္ခန္းထဲ ေနလွ်င္ပင္ ေမးခ်င္ရုိက္ေအာင္ ခ်မ္းေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခ်မ္း၍ အေႏြးထည္ ၀တ္ၿပန္လွ်င္ ေခြ်းေစးမ်ားၿပန္လာၿပန္သည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ သည္လုိႏွင္႔ ဘာမွ မစားၿဖစ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ တည္းခုိေသာ အခန္းပုိင္ရွင္သူငယ္ခ်င္းသည္ တာ၀န္ၿဖင္႔ ဓါတ္ေတာ္ သုိ႔ ခရီးဆန္႔ေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္တင္းသည္။ ဘာမွ် ေထြေထြထူးထူး ၿဖစ္မည္ မဟုတ္။ အဖ်ားတုိ႔ ၏ ထုံးစံအတုိင္း အခ်ိန္တန္လွ်င္ ၿပန္က်မည္ဟု ေပါ႕ေပါ႕ေတြးမိသည္။

 

(၃)

ၠၠဤသုိ႔ ဖ်ားေနစဥ္တြင္ ကုိၾကြက္ကုိ ေတြ႔၏။ ကြ်န္ေတာ္ ေနၿပည္ေတာ္ ေရာက္ရွိေနမွန္းသိ၍ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆုိင္ကယ္ ယူလာ၍ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ လာေတြ႔သည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ဖ်ားရက္ ေတြ႔ေသာအခါ သူအံ႔အားသင္႔ေန၏။ သူလာေသာ အခ်ိန္တြင္ ညေနပုိင္းၿဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဟန္ေဆာင္၍ ထႏုိင္၊စကားေၿပာႏုိင္၏။ ညပုိင္းသာ ၿဖစ္လွ်င္ စကားေၿပာႏုိင္မည္မဟုတ္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ၏ စီစဥ္မႈၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္ ေနၿပည္ေတာ္ ကုတင္ (၃၀၀) ေဆးရုံသုိ႔ သြားေရာက္ၿပသ၏။ ဆရာမ သည္ အပူခ်ိန္ကုိ တုိင္း၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဆရာ၀န္မ အား ေဆးစာေရးေပးသည္။ ဆရာ၀န္မ ႏွင္႔ ဆရာမသည္ ေက်ာင္းမွ ဆင္းခါစ လူငယ္မ်ားၿဖစ္သည္။ သမားဆုိ အုိမွတဲ႔။ ဒုကၡပဲ ကြ်န္ေတာ္ ဘာဆက္ၿဖစ္မလဲ ေတြးေနမိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေဆးခန္း တစ္ခု မွ်မရွိေသာ ေနၿပည္ေတာ္တြင္ ဤသည္ပင္လွ်င္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္မႈၿဖစ္သည္။ ဆရာမ သည္ ကြ်န္ေတာ္ တြင္ ငွက္ဖ်ားေသြးမရွိဟု ဆုိ၏။ ဆရာ၀န္မသည္ ငွက္ဖ်ားေဆးမရွိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ကုိ ငွက္ဖ်ားေဆးမ်ား ေပး၏။ ကြ်န္ေတာ္ မေသာက္ခ်င္။ ဖတ္ဖူးေသာ စာအမ်ား အရ ငွက္ဖ်ားေဆးသည္ ငွက္ဖ်ား မရွိပဲ မေသာက္သုံးရ။ ပုိဆုိးတာက ကြ်န္ေတာ္တြင္ ဘာအစားအစာ အာဟာရမွ ဓါတ္ခံမရွိ။ ဘာလုပ္မည္နည္း။ ေနာက္ေန႔တြင္ ထပ္မံၿပသရဦးမည္။ ေဆးမေသာက္ခဲ႔လွ်င္ မေသာက္ခဲ႔၍ မေပ်ာက္ေၾကာင္းေၿပာဦးမည္။ ေသာက္လုိက္ရုံသာ။ ဒီလုိႏွင္႔ အဲသည္ည ကုိၾကြက္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္ အိမ္ရာတြင္ လုိက္အိပ္သည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေပါ႕။ အဖ်ားေပ်ာက္ႏုိင္မည္ ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ မေမွ်ာ္လင္႔ထားသည္႔ေနာက္ၿဖစ္ရပ္တစ္ခု ၾကဳံရၿပန္သည္။ ကုိၾကြက္တုိ႔ စည္ပင္ တစ္စုလုံး ေနၿပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမသုိ႔ေၿပာင္းရသည္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ၾကိဳတင္ အသိမေပးပဲ တီအီးကားစိမ္းၾကီးၿဖင္႔ ပစၥည္းမ်ား လာတင္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္က ငွက္ဖ်ားမရွိပဲ၊ ငွက္ဖ်ားေဆးမ်ားကုိ စားသုံးထားၿခင္း၊ အစားအေသာက္ပ်က္ၿခင္းတုိ႔ ၿဖင္႔ ကုိယ္႔ေရွ႔က အရာကုိ ပင္ သဲကြဲစြာမၿမင္ႏုိင္ေအာင္ မူူးေ၀ေနၿပီ။ ကိုၾကြက္သည္ ေကာင္းရွာ၏။ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ေစာင္တစ္ထည္ၿခဳံေစ၍ ဆုိင္ကယ္ၿဖင္႔ ယခင္ အခန္းသုိ႔ လုိက္ပုိ႔သည္။ သူသည္ ကြ်န္ေတာ္ကုိ လုိက္ပုိ႔ၿပီး ပစၥည္းမ်ား ခ်ရန္ သြားေလၿပီ။ ကြ်န္ေတာ႔္ကုိ စိတ္မပူဖုိ႔အေၾကာင္း သူတစ္ေခါက္လာၾကည္႔မည္႔အေၾကာင္းေၿပာ၍ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

သူထြက္ခြာသြားေသာအခါ တင္းထားေသာ စိတ္ကုိ ေလွ်ာ႔၍ အဖ်ားတက္လုိက္မိသည္။ အတြင္းထဲမွ လႈိက္၍ လႈိက္၍ ခ်မ္းေတာ႔သည္။ ခ်မ္းေသာ္လည္း ေခြ်းေစးမ်ားထြက္ၿပန္သည္။ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ဘာမွမလုပ္တတ္။ ဘယ္မွ မသြားတတ္။ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ၾကိတ္မိတ္ၿပီးအိပ္သည္။ အိပ္ရာကႏုိးေတာ႕ နည္းနည္း သက္သာသလုိပင္။ အခ်ိန္က ည ၂ နာရီေလာက္။ ဒုကၡပဲ။ ဗုိက္ဆာသည္။ စားစရာမရွိ။ သုိ႔ၿဖင္ ထပ္၍ အိပ္ဖုိ႔သာ။ သုိ႔ေသာ္ မၿပီးေသးေသာ အလုပ္ကိစၥမ်ား ကုိ စဥ္းစားမိသည္႔အခါ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္။ နံနက္လင္းခါနီးခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္ၿပန္သည္။ နံနက္ ၉ နာရီႏုိးသည္။ မုိးက်ေနသည္႔ၾကားမွ အကႌ်ကုိ ေဆာင္းကာ ဆုိင္မွာ ထမင္းဆီဆမ္းသြားစားသည္။ ပဲကိတ္တစ္ထုပ္ ၀ယ္၍ ေန႔လည္စာအတြက္ယူလာသည္။ ေန႔လည္ေရာက္ေတာ႕ လဲစရာမရွိေတာ႔ေသာ အ၀တ္မ်ားကုိ မေလွ်ာ္ႏုိင္သၿဖင္႔ ေခ်းထူသည္႔ အကႌ်ေတြကုိ ၿပန္၀တ္ရၿပန္သည္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေမွ်ာ္မိသည္။ အိမ္ကို သတိရသည္။ အိမ္တြင္ဆုိလွ်င္ အေမသည္ ေရေႏြးပူပူ ကုိ မၿပတ္ အုိးတည္၍ ေသာက္ခုိင္းမည္။ အ၀တ္မ်ားကုိ ေခြ်စုိေနလွ်င္ မနားတမ္း ေလွ်ာ္၍ မနားတမ္း လဲခုိင္းမည္။ ၿမန္မာ႔ေဆးမ်ားၿဖင္႔ ကုမည္။ ေခြ်းထုတ္ခုိင္းမည္။ တည္႔သည္႔ အာဟာရၿဖစ္သည္႔ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိက္သည္မ်ားကုိ ခ်က္ၿပဳတ္ေက်ြးေမြးၿပဳစုမည္။ ခလုတ္ထိမွ အမိတသည္ ေၿပာေၿပာ။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ႔အိမ္ကုိ လြမ္းသည္။ သုိ႔မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ အနားရွိေစခ်င္သည္။ အားေပးေစခ်င္သည္။ အဖ်ားတက္ေနခ်ိန္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ကုိ တမ္းတသည္။

ေသခ်ာသည္မွာ ကုိၾကြက္ၿပန္လာႏုိင္မည္ မဟုတ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တည္းခုိေသာေနရာမွ လြန္စြာ ေ၀းကြာလွသည္။ သူ႔ပစၥည္းမ်ား ခ်ရမည္။ ၿပန္စီရမည္။ အခန္းသစ္ရွင္းရမည္။ ဘယ္သူလာႏုိင္မည္နည္း။ ဘယ္သူမွ မလာႏုိင္။ သုိ႔ေသာ္ မတတ္ႏုိင္။ သည္တည ေတာ႔ စိတ္ကုိ တင္းထားရမည္။ မနက္ၿဖန္ နုိးေသာအခါ အနီးဆုံးေတြ႔သူကုိ အတင္းအကူအညီေတာင္းမည္ ဟု စဥ္းစားထားသည္။

ဤမွ် သက္သာေကာင္းမြန္ေနၿခင္းသည္ပင္ ကုိၾကြက္၏ ေကာင္းမႈေၾကာင္႔ၿဖစ္သည္။

(၄)

ထုိ႔သုိ႔စဥ္းစားၿပီး လုပ္စရာ၊စားစရာ မရွိေသာအခါ ေသာက္လက္စ ငွက္ဖ်ားေဆးမ်ား ေသာက္၍ ထပ္မံ အိပ္ေပ်ာ္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ အိပ္ေပ်ာ္လွ်င္ အဖ်ားကုိ ေမ႔သြားႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အိပ္မေပ်ာ္။ အဖ်ားသည္ သူ၏ ဒီဂရီကုိ ၿမွင္႔တင္ေနေလၿပီ။ အပူခ်ိန္သည္ ရုတ္ခ်ည္း ထုိးတက္သြားသည္။ အတန္ငယ္ၾကာလွ်င္ ရုတ္ခ်ည္ ၿပန္ဆင္းသြားၿပန္သည္။ ထုိဒဏ္ကုိ ခႏၶာကိုယ္သည္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္။ ခ်မ္းလြန္းလွ်င္ အရမ္း ခ်မ္းတုန္ေနၿပီ။ ပူလွ်င္လည္း အတြင္းအစိတ္အပုိင္း အားလုံး ကြဲထြက္မတတ္ပူေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေနၿပည္ေတာ္ ငွက္မိၿပီလား။ ေတြး၍ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ဒီေန႔ည ဘယ္သူမွငါ႔ကုိ မေတြ႔လုိက္ပဲ ငါ ေလွ်ာေတာ႔မည္လား။ ထုိမွ် ေတြးပူေနၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အေဖာ္မရွိ။ ေဆးမရွိ။ စားစရာမရွိ။ ဖ်ားနားမႈ ဒဏ္ကုိ တကယ္ ကုိ မေဖာ္ၿပတတ္ေတာ႔။ နံေပေန႔သည္ ဂ်င္းအကႌ်ကုိ ထပ္မံ      

၀တ္၍ ထုိင္တခ်ည္ အိပ္တလွည္႔ ၾကိဳးစား၍ စိတ္ကုိ စုသည္။ မည္သုိ႔မွ မရ။ ေခါင္းသည္  

၀ကၤပါလွည္႔ေန၏။ အပူသည္ ေခါင္းကုိ တဒိတ္ဒိတ္ တုိးေန၏။ ငွက္ဖ်ားပုိး ဦးေႏွာက္ကုိ ေရာက္ၿပီလား။ ငါ မေသရဘူး။ ငါ မေသရဘူး။ စိတ္ကုိ ၾကိဳးစားစုစည္း၏။သုိ႔ေသာ္ မရ။ မေမ႔တခ်က္။ ေမ႔တခ်က္။ အိပ္ေပ်ာ္ၿပန္သည္။ ႏုိးၿပန္သည္။ ႏုိးလွ်င္ မ်က္စိထဲတြင္ ၾကယ္၊လတုိ႔စုံေနၿပန္၏။ ငါ ဒီအတုိင္းဆက္ေနရင္ သြားေတာ႕မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကုန္ရုံးထမိ၏။ မရ။ ေအာ္ၾကည္႔၏။ မရ။ ထုိသုိ႔ အၿပန္အလွန္ ၿဖစ္ပ်က္ေနရင္း မည္ကဲ႔သုိ႔ ၿဖစ္သည္ မသိ။ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သုိ႔မဟုတ္ ေမ႔ေမ်ာေနသည္။

ေနာက္ဆက္သိခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ခႏၶာသည္ အရုပ္ၾကိဳးၿပတ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္ကုိကုိယ္ၿပန္သိၿခင္းမွာ အသံတခုေၾကာင္႔ၿဖစ္မွန္းသိရသည္။ ထုိအသံသည္ တံခါးေခါက္သံ။ ထုိ႔ေနာက္က လူသံမ်ား ၾကားရသည္။ ငါ႔အခန္းကုိ ေခါက္တာလား။ ထုိ႔ေနာက္ သဲကြဲစြာၾကားရသည္။ ဒီအခန္းကုိ ေခါက္တာ။ ကြ်န္ေတာ္ အားတက္သြားသည္။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ တစ္ေယာက္ေယာက္လာလွ်င္ အကူအညီ ေပးတန္ေကာင္းမည္။ ကုန္းရုံးထသည္။ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္။ ႏုံးရေနေသာ ခႏၶာကုိ သယ္၍ တံခါး၀ဆီသြားၿပီး ဖြင္႔ေပးလုိက္သည္။

ဟင္.............အရိပ္။

လုိင္းေပၚမွာေတြ႔တဲ႔ တမိတည္း ဆင္းတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း။ မ်က္စိတုိ႔ မယုံခ်င္။ တကယ္ 

၀မ္းေၿမာက္သြားသည္။ ေနမေကာင္း တေကာင္းက ဖုန္းဆက္ စဥ္ ေပးခဲ႔ေသာ မၿပည္႔စုံေသာ လိပ္စာၿဖင္႔ သူေရာက္ေအာင္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။

"ေဟး..သယ္ရင္း၊ ၾကည္႔စမ္း နင္ဖ်ားေနတာလား"

"ေအး......ဟုတ္တယ္။ ငါမရေတာ႔ဘူးဟာ"

"ငါ လုပ္ငန္းက ကားပါတယ္ေလ။ လာ ေဆးရုံးသြားရေအာင္"

ေဆးရုံ။ ေတြးမိသည္။ ငွက္ဖ်ားေဆးမ်ား မလုိအပ္ပဲ ေပးခဲ႔ေသာ ေဆးရုံကုိၿပန္မသြားခ်င္။ ဒါေပမယ္႔ တၿခားနည္းလမ္းမရွိ။ ဆရာ၀န္မ ကို ေသခ်ာ ရွင္းၿပရမည္သာ။ ကားေပၚေရာက္မွ အရိပ္ကုိ ရွင္းၿပသည္။

"ငါ႔ကုိ ဆရာ၀န္မ က မဖ်ားပဲ ငွက္ဖ်ားေဆးေတြ ေသာက္ခုိင္းလုိ႔ ခုလုိဖ်ားတာဟ"

"ဟုတ္လား။ ဒါဆုိလည္း ေဆးရုံေရာက္ရင္ ေသခ်ာေၿပာတာေပါ႕ဟာ"

သည္လုိႏွင္႔ ေဆးရုံကုိ ေရာက္သည္။ အေရးေပၚလူနာတစ္ေယာက္ ေရာက္ေန၍ ခဏ ေစာင္႔ၾကရသည္။

ဆရာ၀န္ မ အသစ္ ကုိ ေတြ႔ရသည္။ သူနာၿပဳဆရာမေတာ႔ မေၿပာင္း။ ဆရာ၀န္မ က ေသာက္ထားေသာ ေဆးေတြ အကုန္ေမးသည္။ မဖ်ားပဲ ငွက္ဖ်ားေဆးမ်ား ေသာက္ခုိင္းၿခင္းေၾကာင္႔ ယခုကဲ႔သုိ႔ ၿဖစ္ရေၾကာင္းသူကရွင္းၿပသည္။ ၀မ္းသာလုိက္သည္႔ ၿဖစ္ၿခင္း။

"အေပ်ာက္ကုၿပမယ္။ ဒီေဆးေတြကုိ အပတ္ကုန္ေအာင္ ေသာက္လုိက္" ဟုဆုိ၍ ဆရာ၀န္မ က ေဆးအသစ္ေတြေပးသည္။ ထုိးေဆး တစ္လုံးလည္း ထုိးသည္။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ စိတ္ေပါ႔သြားသည္။ ထုိးေဆး ႏွံ႔ေသာအခါ ကိုယ္ပါေပါ႕သြားသည္။ အားတက္သြားသည္။

ေဆးရုံမွ ၿပန္ေသာအခါ အရိပ္က

"ငါ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ သနားပါတယ္ဟာ၊ ငွက္ဖ်ားေဆးေၾကာင္႔ နင္ခံရာတာ၊ အစားကုိ မွ်တေအာင္၊ အားၿဖစ္ေအာင္ စားေနာ္သယ္ရင္း။ ငါ အခ်ိန္မရလုိ႔။ အခ်ိန္ရရင္ ေၾကးအုိး ၀င္တုိက္တယ္။ ငါတုိ႔က ပ်ဥ္းမနား ဟုိဘက္ထိ ဆက္ေမာင္းရဦးမွာ။ ဒီေတာ႔ နင္႔ကုိ ခု ၿပန္လုိက္ပို႔မယ္။ နင္ မနက္ၿဖန္ ေသခ်ာ အားၿဖစ္ေအာင္ ၀ယ္စားေနာ္"

ဆုိၿပီး အရိပ္ က ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ အေဆာင္ ကုိ လုိက္ပုိ႔ပါသည္။ ေပါင္းေလာင္ ကေန ေနၿပည္ေတာ္ အထိ တကူးတက လာေတြ႔သည္႔၊ ေဆးရုံလုိက္ၿပသည္႔ အရိပ္ႏွင္႔ ကားေမာင္းဆရာ၊ ၿပီးေတာ႔ သူႏွင္႔အတူ ပါလာသည္႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္သည္။ အေဖာ္မဲ႔ ေနခ်ိန္တြင္ ကူညီေဖးမေပးခဲ႔တာ မေမ႔ႏုိင္ပါ။ မိမိတစ္ေယာက္တည္းဆုိ ထုိည ဘာၿဖစ္မည္ မသိ။ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ကုိ ေက်းဇူးတင္မိသည္။

(၅)

တကယ္ေတာ႔ အရိပ္ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းတုန္းက ေကာင္းေကာင္းမသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပမာ ၿဖစ္ခဲ႔ၿပီမဟုတ္လား။ တမိတည္းဖြားသည္႔ သံေယာဇဥ္ သည္ မရင္းႏွီးဖူးေသာ္လည္း ရင္းႏွီးဖူးသည္ထက္ ပုိ၍ရင္းႏွီးေစသည္။ ေမာင္ႏွမတုိ႔သည္ ထာ၀ရ ေအးခ်မ္းၾကေပ၏။ အရိပ္၊ကုိၾကြက္ တုိ႔ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္၍ မဆုံးေတာ႔။

ထုိနည္းတူစြာ မိမိ အလွည္႔က်လွ်င္ ေမာင္ႏွမေသြး၊ညီအစ္ကုိေသြးၿပရန္ အဆင္႔သင္႔ၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနမိပါသည္။

ေဖးမ ကူညီမႈသည္ ထုတ္ေဖာ္ ၀င္႔ၾကြားမႈမ်ား မပါေသာအခါ ပုိ၍ မဂၤလာရွိေပ၏။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ဒုိ႔ ခ်စ္ရတဲ႔ ဆရာ ဆရာမ မ်ား အေၾကာင္း (၂)

ဒီေန႔ေတာ႔ ေကာင္းတမန္ စာနည္းနည္းဆုိ နည္းနည္းေလးၾကည္႔ၿပီး ကုိယ္႔ဘာသာ စိတ္ေက်နပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ၿပီး ဒီစာကို ေကာက္ေရးလုိက္တာ။

ဒုတိယပုိင္း အေနနဲ႔ ပြင္႔လင္း၊ရုိးသားၿပီး တပည္႔ေတြ ကုိ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္သူ ဆရာမတစ္ေယာက္ေၾကာင္း ေၿပာခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီဆရာမ က ဘုတလင္သူ။ ရုပ္က ၿပတ္သားသလုိ စကားေၿပာလည္း အရမ္းၿပတ္သားတယ္။ စာကုိေလးစားသေလာက္ အလုပ္လည္း စည္းကမ္းတက် နဲ႔ အရမ္းလုပ္တတ္သူပါ။ ေကာင္းတမန္ အမ္တီယူ တက္တုန္း က ဆရာမ နဲ႔ စသိခဲ႔ရတာပါ။

ပထမဆုံး ဆရာမ ကုိ စေတြ႔တာ အမ္တီယူ မွာ အင္တာနက္ သုံးဖုိ႔ ေက်ာင္းသားအားလုံးကုိ စတင္ ပညာေပးပြဲေလး တစ္ခုမွာပါ။ ဒီ ပညာေပးပြဲေလးကုိ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ ေအာင္ေက်ာ္ၿမတ္ ဦးေဆာင္ မႈနဲ႔ ဆရာမ ရဲ႕ ပုိ႔ခ်မႈေတြနဲ႔ စခဲ႔တာပါ။ ေဂၚဂယ္ ေလာက္ကုိေတာင္ အထူးတဆန္း ၿဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔တပည္႔ေတြ သိလုိေဇာနဲ႔ ေမးတာေတြ ေၿဖရင္း "ေနာက္ထပ္ လင္႔ခ္ေတြ လုိက္ခ်င္ရင္ လက္ပုံေလးကုိ ဆက္ႏွိပ္ပါ" လုိ႔ မနားတမ္း ေစတနာ အၿပည္႔ နဲ႔ ရွင္းၿပတဲ႔ ဆရာမ ကုိ အဲဒီပြဲေလးကေန စေတြ႔သိခဲ႔တာပါ။

ဆရာမ နာမည္ကေတာ႔ ေဒၚခင္ေလးၿမင္႔ လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ နာမည္ က ၿမန္မာဆန္ သေလာက္ ရုပ္ရည္ က လည္း မဟာဆန္၊ၿမန္မာဆန္ တဲ႔ ဆရာမပါ။ အထူးသၿဖင္႔ ဆရာမဟာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြကုိ ႏွစ္လုိတဲ႔ အၿပဳံးေလး အၿမဲတမ္း လက္ေဆာင္ ေပးတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလုိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းတတ္ပါတယ္။ စကားေၿပာခါနီးရင္ နာမည္ကုိ အရင္ေခၚေလ႔ရွိပါတယ္။ ၿပီးရင္ တည္တည္ၾကီး ၾကည္႔ၿပီး တည္႔တည္႔ ပဲ ေၿပာတတ္တဲ႔ ဆရာမကုိ ေတြ႔စ၊ သိစက တပည္႔ေတြ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္၊ေလးလည္း ေလးစားခဲ႔ရပါတယ္။

(ပုံ) အညာတမာတန္း ႏွင္႔ ၿမန္မာဆန္သည္႔ဆရာမ

 

ဒီလုိ နဲ႔ အမ္တီယူ Main Building ဒုတိယထပ္က အင္တာနက္ ခန္းေလးမွာ အီးေမးလ္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ၊ News group ေတြနဲ႔ ဘယ္လုိခ်ိတ္မလဲ စတာေတြ ကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ၾကားေပးခဲ႔ တဲ႔ဆရာမကုိ ခုလုိ ဘေလာ႔ေပၚမွာ ကန္ေတာ႔ခြင္႔ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ကုိ ၀မ္းသာပါတယ္။ အေရးၾကီး ၿပီး ဆုိက္ဒ္သိပ္ၾကီးတဲ႔ ဖုိင္ေတြကုိ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္ ေၾကာင္႔ လုိင္း အၿပည္႔အ၀ မသုံးႏုိင္တဲ႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဆာဗာမွာ မနားတမ္း ထုိင္ကူး၊ စီဒီေတြ မနားတမ္း ရုိက္ေပးတဲ႔ ဆရာမကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အားလုံး အရမ္း ခ်စ္ၾကပါတယ္။

ေနာက္နွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ အတန္းကုိ ဆရာမ က Computer Applicationဆုိတဲ႔ဘာသာရပ္ ကုိ အင္ဂ်င္နီယာတန္းေတြအားလုံးအတြက္ မိတ္ဆက္သင္ၾကားေပးပါတယ္။ စာကုိ အၿမဲတမ္း အေလးအနက္ ထားတတ္တဲ႔ဆရာမ က အတန္းစာေတြ ကုန္ေအာင္ သင္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ နားလည္တတ္ကြ်မ္းမႈ စစ္ေဆးရန္ စာတမ္းအေသးစားေလးေတြ ၿပဳစုၿပီး အတန္းေရွ႕မွာ အဖတ္ခုိင္းခဲ႔တာ ကုိ သတိရေသးတယ္။ ဘာကုိမဆုိ စနစ္တက် လုပ္တတ္တဲ႔ ဆရာမကုိ ခုအခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အတန္းေရွ႕မွာ အဂၤလိပ္စကားမေၿပာသူေတြကုိ အဂၤလိပ္လုိ ခပ္တည္တည္ ထြက္ေၿပာခုိင္းေတာ႔ ရလာတဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံေတြကုိ တေန႔မွာ ေက်ာင္းသားေတြ လုပ္ငန္းခြင္ သုိ႔မဟုတ္ သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္မွာ ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ် ဖုိ႔ ေၿမေတာင္ေၿမွာက္ေပးတာပါလားလုိ႔ေတြ႔းၿပီး ေနာက္မွ တကယ္ၾကဳံမွ ဆရာမကုိ ေက်းဇူးေတြတင္လုိ႔ဗ်ာ။

ဒီလို နဲ႔ အမ္တီယူေၿမရဲ႕ ေၿခာက္ေသြ႕တဲ႔ တမာတန္း နဲ႔ ပင္လက္ပံ နီရဲရဲ၊ ၿမဴႏွင္းေတြ ခ တဲ႔ ေရတံခြန္၊ ၿမခေနာက္ နဲ႔ ရန္ကင္းေတာင္ ေတြ၊ မုိးသည္းလြန္းရင္ မလုံတတ္တဲ႔ ကေနာင္၊မကၡရာ၊ၿပင္စည္ နဲ႔ ေညာင္ရမ္း၊ လွပတဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္၊ ေက်ာင္းေတာ္သားေတြ အားလုံးဟာ အနာဂတ္ေတြ ကုိ အနာဂတ္မွန္းမသိေအာင္ ဖိစီးသိမ္းဆည္းရင္း နဲ႔ ႏွစ္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလုိ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔လညး္ အမ္တီယူေၿမကုိ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ရတယ္။ ဆရာမကုိ လည္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ရပါတယ္။

ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ဆရာမလညး္ ၿမန္မာၿပည္ အထက္ေအာက္ ကူးရၿပန္တယ္။ ဆရာမ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ကြဲသြားလုိက္။ ၿပန္ေတြ႔လုိက္။ ေဟာ ၿပန္ကြဲလုိက္။ တခါတေလ ၿပန္ေတြ႔လုိက္။ ခဏ တၿဖဳတ္ပါ။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းတေနရာ ေရာက္သြားတဲ႔ အခါ ဆရာမ က မုံရြာ ကြန္ပ်ဳတာ ဘက္မွာ ေရာက္ေနတယ္တဲ႔။ သူ႔နယ္နား နီးတဲ႔ နယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရတာ ဆရာမ ေပ်ာ္မွာပါလုိ႔ ေတြးမိခဲ႔တယ္။ တခါတေလ ဆရာမ ဆီ က မေမွ်ာ္လင္႔ခ်ိန္ ေမးလ္ ေတြ လာတတ္တယ္။ ဆရာမ က တပည္႔ေတြကုိ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ဂရုစုိက္ခဲ႔တယ္ေလ။ ေမးလ္နဲ႔ ဆုံးမၿပန္တယ္။ စာၾကိဳးစားရမယ္။ သုေတသန ကုိ ေသခ်ာ ဖိလုပ္ရမယ္။ စသၿဖင္႔ေပါ႔။

အေ၀းတေနရာ ေရာက္ေနခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဟာ တခါတေလ မွာ အလုပ္ေတြ အရမ္းပိၿပီး ဖိအားေတြမ်ား ေနရင္ လုပ္လက္စ ကုိ ရပ္၊ရပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ အခ်ိန္မ်ိဳး ဆရာမကုိ လုိင္းေပၚ ခဏေတြ႔ခဲ႔ရင္ ဆရာမဟာ သူ႔တပည္႔ရဲ႕ ၿပႆနာ ေတြ ကုိ ဘယ္လုိ ေၿဖရွင္းရမလဲ ဆုိ တာ သြန္သင္ၿပန္တယ္။ တရားထုိင္ ခုိင္းမယ္။စိတ္ၿငိမ္ရင္ အရာအားလုံး ေခ်ာေမြ႔ေစဖုိ႔တဲ႔။ ဆရာမရဲ႕ တပည္႔တေယာက္ အေပၚထားတဲ႔ ေစတနာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းတေနရာကေန ၿပန္လာခါနီးမွာ သုေတသန လုပ္ေနတုန္း ေတာ္ေတာ္ ၾကီးကုိ စိတ္ဓါတ္က်စရာ တခု ၾကဳံခဲ႔ရဖူးပါတယ္။ ဆရာမက လုိင္းေပၚေတြ႔တုိင္း ေၿပာတယ္။ သူတပည္႔ေတြကုိ ေမတၱာ ပုိ႔တဲ႔ အေၾကာင္း။ ကြ်န္ေတာ္လညး္ သူ႔ပုိ႔သတဲ႔ ေမတၱာေၾကာင္႔ ဘယ္လုိ အဆင္ေၿပမယ္႔အေၾကာင္႔ေပါ႔။ မိခင္ ငုံးမၾကီးက ငုံးဥေတြ ကုိ အေ၀းက ေမတၱာပုိ႔ အေကာင္ေပါက္ေစသလုိ ဆရာမလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အေ၀းကေန အေကာင္ေပါက္ေစခဲ႔ပါတယ္။ သုေတသန လုပ္နည္း ေတြ၊ အခ်ိန္မီ ၿပီးစီးေအာင္ ဘယ္လုိ နည္းနာသုံး ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆုိတာေတြ၊ က်မ္းၾကီးက်ပ္သူနဲ႔ ဆက္သြယ္နည္းေတြအားလုံးကုိ ဆရာမ သင္ၿပေပးခဲ႔ပါတယ္။

ဆရာမတုိ႔ ေနတဲ႔ တုိက္၀ါ ဘက္ကုိ သြားလည္ ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြဟာလည္း အမွတ္တရပါ။ ခုိင္ေဇာ္လင္း၊ၿငိမ္းေ၀ တုိ႔နဲ႔ ဆရာမဆီကုိ သြားသြားလည္တတ္တယ္။ ဒါက အမ္တီယူတုန္းကပါ။ အစီအစဥ္ မက်ေအာင္ ေရးတတ္တာ ကုိက ကြ်န္ေတာ႔ အက်င္႔။ ခုၾကည္႔ ေၿပာေနရင္း တခါ ေနာက္ေၾကာင္းလွည္႔ေနၿပန္ၿပီ။ အဲလုိ သြားလည္ရင္ ဆရာမ က ေကာ္ဖီပူပူေလးနဲ႔ ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုတ္ေလး လုပ္ေကြ်းတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ ညေတြဆုိ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ၾကတယ္။ ဆရာမက သူ႔တုိ႔ တကၠသုိလ္တက္ တုန္း က အေဆာင္မွာ မိန္းကေလး ေတြ ခ်ည္း သူခိုးဖမ္းတဲ႔ အေၾကာင္း ေၿပာခ်င္ေၿပာမယ္။ တခါတေလမွာ သူတုိ႔ သုေတသန လုပ္တဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ေၿပာခ်င္ေၿပာမယ္။ ဆရာမ ရဲ႕ ပြင္႔လင္း ၿပီး တည္႔ေၿပာတတ္တဲ႔ အက်င္႔၊ သရုပ္ေပၚေအာင္ ေၿပာဆုိတတ္တဲ႔ အက်င္႔ တုိ႔ေၾကာင္႔ အားလုံး ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အတြက္ အမွတ္တရ စကားေတြပါ။ အဲလုိ မ်ိဳးဆက္ တစ္ခု ကေန တစ္ခု ဆီကုိ သမိုင္းစကား ပါးစပ္ နဲ႔ သင္ၿပေပးတတ္ေသးတဲ႔ ဆရာမပါ။

မွားတာလုပ္ရင္ ေငါက္မယ္။ မွန္တာ လုပ္ရင္ ေထာက္ခံမယ္။ တပည္႔ေတြ ကုိ ေမာင္ႏွမေတြလုိ ဆက္ဆံမယ္။ အင္မတန္ ရုိးသားေအးခ်မ္းမယ္။ ၿမန္မာဆန္တယ္။ အလုပ္စနစ္တက် စည္းကမ္းက်နစြာ လုပ္တတ္တယ္။ တပည္႔ေတြ အကူအညီ လုိရင္ မနားတမ္း၊မေမာတမ္း လုိက္လုပ္ေပးတတ္တယ္။ အခ်ိန္အခါ နဲ႔ တပည္႔ေတြကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ ေဖးမတယ္။ အဲလုိ ဂုဏ္ေတြ နဲ႔ ဆရာမ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေနၿပည္ေတာ္ ကုိ ခဏေရာက္တုန္း ေတြ႔ခဲ႔ရေသးတယ္။ ဆရာမ ကုိ အားပါးတရ သြားကန္ေတာ႔ခဲ႔ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဆရာတပည္႔ ေတြ ထုံးစံ အတုိင္း မေတြ႔တာ ၾကာေတ႔ စကားေၿပာၾကတာ အားပါးတရပါပဲ။ အဲဒီည က ေနၿပည္ေတာ္မွာ မွတ္မွတ္ရရ ဆရာမတုိ႔ အေဆာင္ကအၿပန္၊ ဆုိင္ကယ္ ကယ္ရီ မရလုိ႔ အၾကာၾကီး ေစာင္႔ခဲ႔ရေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ဆရာမ ကုိ ေနၿပည္ေတာ္ မွာ ကန္ေတာ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ေလာကထဲကုိ ခုဆုိ ဆက္လက္ ပ်ံသန္းေနၾကၿပန္ပါၿပီ။

ခုေတာ႔ ဆရာမကုိ ဘေလာ႕ဂ္မွာ ဒီစာေလး နဲ႔ အပဲ သီတင္းကြ်တ္မွာ မွတ္မွတ္ရရ ကန္ေတာ႔ ပါတယ္။ တပည္႔သားေတြသည္ ဆရာမအေပၚမွာ ကာယကံ၊၀စီကံ၊ မေနာကံတုိ႔မွ ပစ္မွားခဲ႔သည္ရွိေသာ္ ခႊင္႔လႊတ္ေက်ေအးေပးပါ ဆရာမ ခင္ဗ်ာ။

 

 

စာၾကြင္း။     ။ဆရာမခ်က္ေကြ်းတဲ႔ ၿမန္မာဆန္ဆန္ ထမင္း၊ဟင္းေတြ ေနာက္မွ လာစားၿဖစ္ေအာင္ စားဦးမယ္။

ဆရာမ ရဲ႕ ဘေလာ႕ဂ္ ကုိ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခ်င္သူမ်ား မၾကီးပါခ်ဴး ဆုိတဲ႔ လင္႔ခ္ကေန သြားေရာက္ၾကပါခင္ဗ်ာ။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ၿမန္မာ႔သစ္ေတာက္ငွက္

သည္ေန႔ေတာ႔ ရြာသားတုိ႔၏ ထုံးစံအတုိင္း လုိင္းေပၚတြင္ ေတာလည္ထြက္ခဲ႔မိရာမွ ၿမန္မာ႔သစ္ေတာက္ငွက္တုိ႔ အေၾကာင္း စူးစမ္းေလ႔လာမိေပသည္။

ၿမန္မာ႔ သစ္ေတာက္ငွက္တုိ႔ အေၾကာင္းမေၿပာမီ သစ္ေတာက္ငွက္အေၾကာင္း ေယဘုယ်ေဆြးေႏြးလုိသည္။

သစ္ေတာက္ငွက္သည္ သစ္ေတာ၊သစ္အုပ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ၿပီး သစ္ပင္ေတြေပၚမွာ ေနထုိင္ေလ႔ရွိသည္႔ ငွက္အမ်ိဳးအစားၿဖစ္သည္။

အရြယ္အစား

သစ္ေတာက္ငွက္တုိ႔ကုိ အေသး၊အလတ္ႏွင္႔ အလယ္အလတ္အဆင္႔အၾကီးစား ငွက္မ်ား အေနၿဖင္႔ သုံးမ်ိဳးေတြ႔ႏုိင္ေပသည္။ အၾကီးဆုံး သစ္ေတာက္ငွက္သည္ (၁၉) လက္မမွ (၂၁) လက္မ အထိ အရွည္ရွိၿပီး (၁) ေပါင္ မွ (၁.၂၅) ေပါင္ အေလးခ်ိန္ ထိ ရွိသည္။ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္း မွာ (၄) ႏွစ္မွ (၁၁) ႏွစ္ထိ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ၾကသည္။

ထူးၿခားသည္႔ ၀ိေသသ

၄င္းတုိ႔သည္ ၄င္းတုိ႔၏ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ထူးၿခားမႈ ႏွင္႔ ေနထုိင္က်က္စားရာ ေနရာေဒသ တုိ႔ ေၾကာင္႔ လူသိမ်ား ထင္ရွားသည္႔ ငွက္မိ်ဳးပင္ၿဖစ္သည္။ အထူးသၿဖင္႔ ေဆာက္သြားကဲ႔သုိ႔ ထက္ၿမက္ေသာ ႏႈတ္သီးမ်ား အသုံးခ်၍ သစ္ပင္၏ပင္စည္ ကုိ ထုိးေဖာက္ကြဲအက္ေစ၍ အထဲရွိ ပုိးမႊားမ်ားကုိ စားသုံးၿခင္းၿဖင္႔ ေတာင္သူလယ္သမား မ်ားကုိ အကူအညီေပးသည္႔ မိတ္ေဆြငွက္မ်ားၿဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ၿပင္ ႏႈတ္သီးကုိ အၿခားအပင္ငယ္မ်ားေအာက္ရွိ ပုိးမႊားမ်ား ရွာေဖြရန္ ေၿမကုိ တူးဆြၿခင္း၊ အသုိက္အၿမံဳေဆာင္လုပ္ၿခင္းတုိ႔ အတြက္လည္း အသုံးၿပဳၾကေပသည္။

ထူးၿခားသည္႔ ၀ိေသသမွာ ေရွ႕ ဘက္သုိ႔ ထုိးထြက္သည္႔ ေၿခေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေဘးဘက္ သုိ႔မဟုတ္ ေနာက္ဘက္ သုိ႔ ထုိးထြက္သည္႔ ေၿခေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း ပါရွိၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ယင္း၀ိေသသေၾကာင္႔ပင္ ၎တုိ႔သည္ ခႏၶာကုိယ္ ကုိ သစ္ပင္ ပင္စည္ ၿဖင္႔ ေထာင္႔မွတ္က် က်က္ေၿခခတ္၍ အထက္၊ ေအာက္ သြားလာႏိုင္ၾကေပသည္။

အစားအစာ

အဓိက အစားအစာမွာ အင္းဆက္ပုိးမႊားမ်ား၊ သစ္သီးမ်ား၊ ႏွင္႔ အခြံမာ အသီးမ်ား ၿဖစ္သည္။

အမ်ိဴးကြဲ ႏွင္႔ အေရအတြက္

ကမၻာေပၚတြင္ သစ္ေတာက္ငွက္ မ်ိဴးကြဲမ်ား (၂၈) မ်ိဳးရွိၿပီး မ်ိဴးစိတ္ (၂၁၅) မ်ိဳး ထပ္မံခြဲၿခားနုိင္ေပသည္။ တိက် သည္႔ သစ္ေတာက္ငွက္ အေရအတြက္ ကုိ ကမၻာေပၚတြင္ သုေတသန ၿပဳ ေကာက္ယူထားၿခင္း မရွိေသးပါ။

မိတ္လုိက္ရာသီ

အမ်ိဳးကြဲ အမ်ိဳးမ်ဳိးေပၚ မူတည္၍ ကြဲၿပားၾကသည္။

သိုက္ၿမဳံဥ ႏွင္႔ မ်ိဳးပြားၿခင္း

ဥ (၄) လုံး ခန္႔ အထိ ဥၾကသည္။အမိ ႏွင္႔ အဖ တုိ႔သည္ သစ္ပင္၏ အေခါင္းတြင္ အသုိက္ေဆာက္၍ ဥမ်ား ကုိ မ်ိဴးပြားေစသည္။ ဥ စဥခ်ိန္မွ အေကာင္ေပါက္ခ်ိန္အထိ (၂)ပတ္ခန္႔ အခ်ိန္ယူသည္။ ေမြးကင္းစ သစ္ေတာက္ငွက္သည္ အေတာင္မ်ား မပါရွိေသးပဲ အၿမင္အာရုံလည္း မရရိွေသးေပ။ေမြးကင္စ သားသမီး မ်ားကုိ အမိ၊အဖ အနက္ တစ္ေကာင္မွ ေစာင္႔ေရွာက္၍ တစ္ေကာင္မွာ အားလုံးအတြက္ အစာရွာရေပသည္။ အေကာင္ေပါက္ သားငယ္ မ်ားအတြက္ အရြယ္ေရာက္၍ အသုိက္မွ ထြက္ခြာႏုိင္သည္အထိ (၂၅) ရက္မွ ရက္ (၂၀) ထိ ၾကာၿမင္႔ေပသည္။

ၿမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေတြ႔ရွိနုိင္ေသာ သစ္ေတာက္ငွက္ အမ်ိဳးအစား တခ်ိဳ႕ ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေသာ ေနရာႏွင္႔တကြပူးတြဲတင္ၿပအပ္ပါသည္။

အမ်ိဳးအစား	က်က္စားရာ ေနရာ
ရင္က်ား သစ္ေတာက္ငွက္	၀ိတုိရိယေတာင္
ဒါဂ်ီလင္း သစ္ေတာက္ငွက္	၀ိတုိရိယေတာင္
၀မ္းဗုိက္နီညုိ သစ္ေတာက္ငွက္	၀ိတုိရိယေတာင္
ခရမး္ရင္သားရွိ သစ္ေတာက္ငွက္	၀ိတုိရိယေတာင္၊ ဖုန္ကမ္ရာဇီ
လည္ေခ်ာင္းနက္ သစ္ေတာက္ငွက္	၀ိတုိရိယေတာင္
ရင္ပုတ္ သစ္ေတာက္ငွက္	ေရႊစက္ေတာ္
လည္ေခ်ာင္းပုတ္ သစ္ေတာက္ငွက္	ေရႊစက္ေတာ္
လည္ေခ်ာင္းၿဖဴ သစ္ေတာက္ငွက္	ေရႊစက္ေတာ္
မီးခုးိဦးထိပ္ သစ္ေတာက္ငွက္	ေရႊစက္ေတာ္
ေခါင္းညဳိ သစ္ေတာက္ငွက္	ဖုန္ကမ္ရာဇီ
မီးေတာက္ၿမီး သစ္ေတာက္ငွက္	ဖုန္ကမ္ရာဇီ
အနီေရာင္အၿမီး သစ္ေတာက္ငွက္	ဖုန္ကမ္ရာဇီ
နီညဳိေတာင္ပံ သစ္ေတာက္ငွက္	ဖုန္ကမ္ရာဇီ
ထူးစက္ေၿပာက္ သစ္ေတာက္ငွက္	-
သံေၿခးေရာင္၀မ္းဗုိက္ သစ္ေတာက္ငွက္	-
ရင္ထုိး သစ္ေတာက္ငွက္	ဖုန္ကမ္ရာဇီ
၀ါၾကန္႔လည္ပင္း သစ္ေတာက္ငွက္	-
၀ါၾကန္႔မီးခုိး သစ္ေတာက္ငွက္	အေလာင္းေတာ္ ကႆပ
ၿမဲစိမ္းေက်ာ သစ္ေတာက္ငွက္
ထူးၿခားေက်ာက္ခဲေရာင္ သစ္ေတာက္ငွက္	အေလာင္းေတာ္ ကႆပ
ၿမဲစိမ္းေက်ာ သုံးေခ်ာင္းေထာက္ သစ္ေတာက္ငွက္	-
ထူးၿခားမီးေတာက္ေက်ာ သစ္ေတာက္ငွက္	အေလာင္းေတာ္ ကႆပ

ပုံ(၁) ၀ါၾကန္႔မီးခုိး သစ္ေတာက္ငွက္ထီး ပံု(၂) ထူးၿခားေက်ာက္ခဲေရာင္ သစ္ေတာက္ငွက္မ

ပုံ(၃) ထူးၿခားမီးေတာက္ေက်ာ သစ္ေတာက္ငွက္

ၿမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဖုန္ကမ္ရာဇီ၊အေလာင္းေတာ္ကႆပ၊ ေရႊစက္ေတာ္ သည္႔ နယ္ေၿမမ်ားတြင္ သစ္ေတာက္ငွက္မ်ား ထူထပ္စြာ ေနထုိင္က်က္စားၾကေၾကာင္း ဖတ္ရႈမွတ္သားရသည္။ ၎စာရင္းသည္ နုိင္ငံၿခားသား ခရီးသြားမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားမွ သိရွိရသၿဖင္႔ ေဖးမဲ႔ေတာမ်ားႏွင္႔ ခရီးသြးတုိ႔ စိတ္၀င္စားသည္႔ ေနရာမ်ားတြင္သာ ေကာက္ယူမွတ္တမ္းတင္ထားေၾကာင္း သိသာေပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သဘာ၀ ေတာေတာင္ ေရေၿမ သစ္ေတာတုိ႔ ထူထပ္ေသာ ၿမန္မာနုိင္ငံတြင္ သစ္ေတာက္ငွက္ မ်ိဳးကြဲမ်ား ယခုထက္ ပုိမိုေပါမ်ား၍ ရွိမည္မွာ အမွန္မေသြပင္ၿဖစ္သည္။ စာေရးသူေနထုိင္သည္႔ေက်းရြာ၌ပင္ သစ္ေတာက္ငွက္မ်ိဳးမ်ားစြာ ရွိေပသည္။

အေလာင္းေတာ္ ကႆပ ကုိ လာလွည္သည္႔ ခရီးသြားဧည္႔သည္ ပါေမာကၡေတြသည္ပင္လွ်င္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဒဲ႔ဒရိတ္ ၿပည္နယ္၌ သစ္ေတာက္ငွက္ သုေတသန ၿပဳလုပ္ရန္ အေလာင္းေတာ္ ကႆပ မွ သစ္ေတာက္ငွက္DNA ရယူသြားခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၿမန္မာေတြ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ၾကေသးေပ။ ကမၻာ႔သိပၸံပညာရွင္မ်ားသည္ သစ္ေတာက္ငွက္ မ်ိဳးကြဲမ်ားစြာ အဘယ္အေၾကာင္းအရင္းေပၚေတြမူတည္ ကြဲၿပားၿခားနားသည္ကုိ သိရွိရန္ သုေတသန အပူတၿပင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကေပၿပီ။

သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍ ၿမန္မာႏုိင္ငံရွိ သက္ဆုိင္ရာ ဌာနဆုိင္ရာမ်ား၊ ဘာသာရပ္ေလ႔လာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား အေနၿဖင္႔ သစ္ေတာက္ငွက္တုိ႔ အေၾကာင္းကုိ သုေတသန ၿပဳလုပ္၍ မွတ္တမ္းၿပဳစုအပ္ေပသည္။

( မွတ္ခ်က္ - ဤေဆာင္းပါးတြင္ သုံးႏႈန္းထားေသာ သစ္ေတာက္ငွက္ အမည္မ်ားသည္ စာေရးသူ၏ ဘာသာၿပန္ဆုိမႈပင္ၿဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ လက္ရွိ သစ္ေတာက္ငွက္မ်ိဳးကြဲမ်ား ကုိ အမည္မေပးရေသးဟု ယူဆပါ၍ ယခုကဲ႔သုိ႔ နာမည္ေပးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ နာမည္ ေပးၿပီး အဖြဲ႔အစည္းၿဖင႔္သတ္မွတ္ထားေသာ နာမည္မ်ား စနစ္တက် ရွိပါလွ်င္ ေစာဒက တက္ၾကပါရန္ ဖိတ္ေခၚပတ္အပ္ပါသည္။

ဤေဆာင္းပါးကုိစီးပြားၿဖစ္အတြက္ မည္သည္႔ နည္းၿဖင္႔ၿဖစ္ေစ အသုံးၿပဳလုိပါက စာေရးသူ ခြင္႔ၿပဳခ်က္ယူၾကရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ အကယ္၍ တစ္သီးပုဂၢလိက အသုံးၿပဳလုိပါကဤဘေလာ႔ဂ္ အမည္ ၿဖစ္ေစ၊စာေရးသူနာမည္ၿဖစ္ေစ ညႊန္းဆုိေဖာ္ၿပရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္။

ဆက္လက္၍လည္း ၿမန္မာ႔ သစ္ေတာက္ငွက္မ်ား အေၾကာင္းကုိ ေစာင္႔ၾကည္႔ မွတ္တမ္းတင္သြားေပးပါမည္။)

အညြန္းအကုိးမ်ား

၁။ http://www.defenders.org/wildlife_and_habitat/wildlife/woodpeckers.php

၂။ http://myanmartravelinformation.com/mti-ecotourism/alaungdaw-kathaphar.htm

၃။ http://www.birds.cornell.edu/AllAboutBirds/conservation/success/myanmar

၄။ http://bio.fsu.edu/~jameslab/woodpkr.html

၅။ http://www.pbase.com/lilwings/piciformes

၆။ http://www.birdtourasia.com/myanmarreport06.html

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

CGTI မွာတုန္းက ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သတိရလို့ သူ့ရဲ့ခံစားခ်က္ကဗ်ာေလးကို အမွတ္ရမိတယ္။အခုေတာ့ သူဘယ္မွာလဲ မသိဘူး။

ေႏြတစ္ရာေအာက္
ေျခရာေဖ်ာက္လို႕ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ခ်စ္တဲ့ႏွင္း။
ဥၾသေအာ္ငို မေပ်ာ္လိုဘူး
မိုးဦးေႏွာင္းလြန္
ေကာင္းကင္ယုယ သူရြာခ်လည္း
ဘ၀ခံျပင္း ကိုယ့္ရင္တြင္းက
တမ္းတမ္းတေန
ေဆာင္းလာမွပဲ ေအးပါရေစ။
ေအးလွ်င္ျပီးေရာ
မိုးေရေတာမွာ ေမ်ာမပါဘူး၊
ႏွင္း၏ခ်စ္သူ ကိုယ္လိုလူက
ဘယ္သူျငိမ္းျငိမ္း မစိမ္းလန္းဘူး
ဘယ္သူလွလွ မမွ်တဘူး
ဘ၀အရင္ ဟိုငယ္စဥ္က
ေဆာင္းလြင္ျပင္ထဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ျမဲမို႕
ေႏြထဲတမ္းတ ေငြႏွင္းျမျဖဴ
မိုးထဲမေလွ်ာက္ ႏွင္းေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေမွ်ာ္
ဘယ္သူေခၚေခၚ ကိုယ္မေပ်ာ္ခဲ႔
တို႔ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း
ေစာင့္စည္းျခင္းေႀကာင့္
ခ်ိဳသာေနနား ကိုယ့္အပါးသို႕
ေရြ႕လ်ားေ၀ဆင္း သင့္ေဆာင္းတြင္းမွာ
ေကာင္းျခင္းေတြ လာေ၀ပါ ႏွင္း ။
Peace

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ေက်းဇူးတင္စကား

အားလုံး မဂၤလာပါ။

အားလုံး သီတင္းကြ်တ္ အေတြ႔အၾကဳံေလးေတြ လာတင္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေတာ႔ သီတင္းကြ်တ္ ကုိ ေၿခာက္ေၿခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ ကုန္ဆုံးခဲ႔ရတယ္ဗ်ာ။ ဒီမွာ တစ္ေယာက္
တည္း ပ်င္းေနလုိ႔ ဘုရားေတာင္ မသြားလုိက္ရဘူး။ စာေတြလညး္ ပိေနတယ္ ေလ။ ပိဆုိ မအားတဲ႔ ၾကား
တည္းက ဘေလာ႔ဂ္ ဂ်ိဳးကပ္ ေနလုိ႔ အဲလုိ ၿဖစ္သြားတာ။

သီတင္းကြ်တ္ ကုိ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ေပမယ္႔ အညာကုိ ေတာ႔ မွန္းၿပီး ၿပန္ေသးတာေပါ႕။ ဆီးမီးခြက္ေတြ မီးၿငိမ္းသြားရင္ လည္ ခုိးၾကာတာ ကေလး အက်င္႔ေပါ႕။ ခုေတာင္ အဲဒါ ကုိ သတိရေတာ႔ ၿပဳံးမိေသးတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ ေတာင္ အသက္ေတြ ၾကီးလာၿပီးေနာ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မဂၤလာသတင္းေတြေတာ႔ ဆက္တုိက္ၾကားရေတာ႕မယ္ ထင္တယ္။ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေစ်းဦး
ေဖာက္သြားတာကေတာ႕ ေဇာ္ထုိက္ ေပါ႕ဗ်ာ။ ဟုိေန႔က ဒီေကာင္နဲ႔ လုိင္းေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ ေၿပာလုိက္
ရတယ္။ အားလုံး သိေအာင္ ေၿပာေပးဦးမယ္ဗ်ာ။ ဒီေကာင္ ရန္ကုန္မွာ ေဆာင္ၿဖစ္မယ္ ေၿပာတယ္။ ေဇာ္ထုိက္ကုိ မသိတဲ႔ လူေတြ အတြက္ ေၿပာဦးမယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေခ်ာက္ဂ်ီတီအုိင္ တုန္းက တေဆာင္တည္း အတူေန ငတ္ေဖာ္ ငတ္ဖက္ ေပ်ာ္ေဖာ္ ပ်က္ဖက္ ေတြပါ။ သူခ်က္ေကြ်းတဲ႔ ခရမ္း သီးေရလုံၿပဳတ္ဟင္း နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ေကြ်းတဲ႔ ပဲဟင္း အေရက်ဲ နဲ႔ အတူ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ ေသြးေသာက္ ဖြဲ႔ခဲ႔ၾကတာေလ။ ခု ေတာ႔ သူေတာင္ အိမ္ေထာင္ တစ္ခု တည္ေထာင္ ေတာ႔မယ္။ ဖုိးသား က ေတာ႔ သိတဲ႔ အတုိင္း မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူးဗ်ာ။ မေမးၾကပါနဲ႔ ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔။ ကိုယ္႔အေၾကာင္းနဲ႔ ကုိယ္မုိ႔ လုိ႔ပဲ ထားလုိက္။ ဒါအေကာာင္းဆုံး အေၿဖပဲ။ အင္း ဒီေကာင္႔ မဂၤလာေဆာင္ ကုိ မတက္ႏုိင္တာ ေတာ႔ သိပ္မႏွိပ္ဘူးဗ်ာ။

အားလုံး ကုိ ေၾကာၿငာ ၀င္ဦးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ အမ တစ္ေယာက္ မၾကီး ပါခ်ဴးဆုိတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ စေရးေနၿပီ။ အားေပးၾကပါဦး။ လာလည္သူ စာရင္းရဲ႕ အေပၚမွာ သူ႔ ဘေလာ႕ဂ္ကုိ လင္႔ခ္တင္ေပးထားတယ္။

သီတင္းကြ်တ္မွာ အားလုံး ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ၀င္ေရာက္ ဆင္ႏႊဲသြားတာေၾကာင္႔ စိတ္မီးအိမ္ဟာ အမွတ္တရၿဖစ္သြားတယ္။ အဆင္ေၿပတဲ႔သူက သီတင္းကြ်တ္ဓါတ္ပုံေတြ တင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ မၾကဳံရတဲ႔သူေတြ ခံစားရတာေပါ႕။

သူငယ္ခ်င္းသစ္ပင္ေလးေတြ အားလုံးလာစုိက္ၿပီး သုိက္သုိက္၀န္း၀န္းရွိသြားတာ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းသာတယ္
ဗ်ာ။ သစ္ပင္ သစ္ေလးေတြ ေပါက္လာတာ ေတြ႔ရလုိ႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ သနပ္ခါး နဲ႔ အိမ္မက္စိမ္း ကုိ ၾကိဳဆုိပါတယ္။ ေႏြးေထြးတဲ႔ ေနရာေလးတခု အၿဖစ္ စိတ္မီးအိမ္ကုိ ဆက္ေတြ႔ရမယ္ဆုိ တာ ယုံၾကည္မႈပုိရွိလာပါတယ္။

သစ္ပင္အသစ္ေတြအတြက္ ခုိင္ၿမဲ ရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ သစ္ပင္စုိက္ခ်င္သူေတြ ဘယ္လုိ ပုိ႔စ္တင္ရမလဲ ထပ္ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။

၁။ မိမိတုိ႔ ေရးလုိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကုိ Micorsoft Word မွာ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ေရးသားပါ။

၂။ လူသစ္ေတြ အေနနဲ႔ http://www.blogspot.com/ သုိ႔မဟုတ္ http://www.blogger.com/ သုိ႔ သင္႔ကုိ ဖိတ္ေခၚထားေသာ လင္႔ခ္ မွတဆင္႔ ၀င္ေရာက္ပါ။ လူေဟာင္းေတြက ေတာ႔ တန္း ၀င္လာႏုိင္ပါတယ္။ အကယ္၍ တိုက္ရုိက္ ဖြင္႔လုိ႔မရရင္ ေၾကာ္ဆီအၿဖစ္ http://www.proxyhide.net/ သုိ႔မဟုတ္ http://www.youhide.com/ ကုိ အသုံးၿပဳႏုိင္ပါတယ္။

၃။ http://www.blogger.com/ ကုိ ေအာင္ၿမင္စြာ ၀င္ေရာက္လာၿပီဆုိပါက ပုိ႔စ္ အသစ္ေတြ တင္လုိလွ်င္ "New Post" ဆုိတဲ႔ ခလတ္ေလးကုိ ႏွိပ္ပါ။

၄။ "ဒီစာကုိ Select လုပ္ၿပီး ေရးပါ..." လုိ႔ ေတြ႔ရင္ မိမိေရးသားထားေသာ Microsoft Word မွ စာမ်ား ကုိ ကူးယူ (copy) ၍ "ဒီစာကုိ Select လုပ္ၿပီး ေရးပါ..." ဟူေသာ ေနရာတြင္ အစားထုိးေရးခ်ေပး (paste)ပါ။

၅။ ထုိ႔ေနာက္ "Publish Post" ခလုတ္ကုိ ႏွိပ္၍ တင္ႏုိင္ပါသည္။

၆။ သင္တင္ထားေသာ ပုိ႔စ္ ေကာင္းေကာင္း ေပၚမေပၚကုိ "View in a new window" ကုိ ႏွိပ္၍ တုိက္ရုိက္ၾကည္႔ရႈစစ္ေဆးႏုိင္ပါသည္။

၇။ စစ္ေဆးခ်က္မ်ားေပၚ မူတည္၍ လုိအပ္သည္ မ်ား ကုိ "Edit post" ကုိ ႏွိပ္၍ တည္းၿဖတ္ႏုိင္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ Micorsoft Office 2007 သုံးသူမ်ား အေနၿဖင္႔ ဇယားမ်ား (Table) ကုိ တုိက္ရုိက္ ကူးယူ(copy) လုပ္၍ မီးလွ်ံေၿမေခြး Browser (http://www.mozilla.org/) ကုိ သုံးၿပဳၿပီး http://www.blogger.com/ တြင္ တုိက္ရုိက္ တင္ႏုိင္ပါသည္။

Zoundry blog writer (http://www.zoundry.com/download.html) ကုိ လည္း အသုံးၿပဳႏုိင္ပါသည္။

အင္း..မဆုိင္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ဆက္တုိင္းေၿပာရင္းနဲ႔ပဲ နားလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

လူၿဖစ္ရတဲ႔ ဒုကၡ

မနက္အာရုဏ္ဆန္ၿပဳတ္
ငုံ႔လုိ႔သာတုတ္ရ
ဆုတ္မၿပန္မိဖုိ႔အေရး
ငုံ႔လုိ႔သာေလႊးရတယ္။

(ကေလးသဘာ၀မို႔ တရားစခန္း တခါ ထုိင္တုန္း က ဒုကၡ တစ္ခု ရႈမိတာကုိ ၿပန္လည္ တင္ၿပတာပါ။)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

BRAIN STORM ( Part 1 )

သီတင္ကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာေန႔မွာ သဗၺညဳတျမတ္စြာဘုရား ဟာ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ၀ါ

တြင္းသံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားျပီးလူ႔ျပည္ကို ျပန္လည္ဆင္းသက္လာခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္ဘုရားဆင္းသက္လာတဲ့အခါမွာ လူ႔ျပည္မွေနျပီး အေမႊးနံသာဆီးမီးေတြထြန္းညႇိပူေဇာ္ျပီးေတာ့ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
(ဟုတ္ျပီဒါဆိုရင္ အေမး၊ အေျဖေလးနဲ႔ သြားၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ)

> ဘာအတြက္ကိုရည္ရြယ္ျပီးၾကိဳဆိုၾကတယ္လို႔ထင္ပါသလဲ?
* ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားတဲ့ သစၥာတရားေတြကိုနာၾကားခ်င္လို႔ေပါ႔။

> ဘာအတြက္သစၥာတရားေတြကိုလူ၊နတ္၊ျဗဟၼာေတြက နာၾကားလိုၾကတာလဲ?
* ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရား အက်ဳိးတရားေတြရလိုၾကလို႔ေပါ႔။

> ဘယ္လိုေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးတရားေတြ ရႏိုင္လို႔လဲ?
* ေလာကီမွာဆိုရင္ လူခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာ၊ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာ ေတြကိုရႏုိင္တဲ့ သုဂတိဘံုေတြမွာပဲ ျပန္လည္ေရာက္ရိွႏိုင္တဲ့အက်ဳိးတရားေတြရိွလို႔ေပါ႔။
* ေလာကုတၱရာမွာဆိုရင္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊အနာဂါမ္၊ရဟႏၱာ ျဖစ္ျပီး နိဗၺါန္ေရာက္ေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ေတြရႏိုင္တဲ့အက်ဳိးတရားရိွလို႔ေပါ႔။

> လူခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာ၊ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာေတြနဲ႔ နိဗၺါန္ခ်မ္းသာနဲ႔ ဘာကြာသလဲ?
* ခ်မ္းသာသာ၊ဆင္းရဲရဲ လူျဖစ္လာမယ္ဆိုကတဲ့ေနျပီေသလြန္တဲ့အထိ ဒုကၡေတြကိုခံစားရမွာပဲ။ အဲဒီလိုပဲ နတ္ျဖစ္ရင္လဲနတ္ဒုကၡ၊ ျဗဟၼာျဖစ္ရင္လဲ ျဗဟၼာဒုကၡ ဆိုတာခံစားရအုန္းမွာပဲ။ နိဗၺါန္ဆိုတာကေတာ့ ဒုကၡအားလံုးခ်ဳပ္ျငိမ္းရာကိုေခၚတာေပါ႔။

> ဒုကၡအားလံုးခ်ဳပ္ျငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ျမတ္နိဗၺါန္ကိုဘယ္လိုေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္ပါလဲ?
* ဒုကၡအားလံုးခ်ဳပ္ျငိမ္းရာျဖစ္တဲ့ျမတ္နိဗၺါန္ကိုသြားတဲ့နည္းလမ္းကေတာ့…. နိဗၺါန္ကို ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္ျပဳျပီးျဖစ္တဲ့ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ့ သစၥာတရားေတာ္ေတြကို နာၾကားျပီး ရႏိုင္ေလာက္တဲ့ ဇြဲသန္သန္နဲ႔ က်င့္ၾကံအားထုတ္တဲ့နည္းလမ္းပဲေပါ႔။

>>> ေၾသာ္…. ဒါေၾကာင့္လည္း ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုၾကတာကို။
အပိုင္း (၁) အေနနဲ႔ရပ္နားခြင့္ျပဳပါ။

အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

NUS Scholarship Opening

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔

စကၤာပူ အမ်ိဳးသား တကၠသုိလ္ က ပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္ထားခြင္႔ေတြ ဖြင္႔လွစ္လုိက္ပါၿပီ။

မဟာတန္း (ရုိးရုိး)၊ မဟာတန္း(သုေတသန)၊ ေဒါက္တာ ဘြဲ႔ အမ်ားအတြက္ေခၚဆုိေနပါတယ္။

ေလွ်ာက္ထားလုိသူမ်ား ေအာက္ပါလိပ္စာတြင္ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ပါတယ္။

http://www.gse.nus.edu.sg/applications.html#1

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

သီတင္းကြ်တ္ အထူးလက္ေဆာင္

သူငယ္ခ်င္းတို႕
မင္းတို႕အားလံုးအတြက္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သီတင္းကြ်တ္ အထူးလက္ေဆာင္ပါး လိုက္တယ္။

“သင္… ေသသြားေသာ္”

ဪ
လူ႕ဘံုေလာက အိုရ နာရ
ေသရ ဦးမည္ မွန္ ေပသည္တည္႔။ ။

သို႔ျပီတကား
သင္ ေသသြားေသာ္
သင္ ဖြားေသာ ေျမ သင္တို႔ ျပည္ သည္
အေျခတိုးျမင္႕ က်န္ေကာင္းသင္႔၏။ ။

သင္၏မ်ဳိးသား စာစကားလည္း
ၾကီးပြားတက္ျမင္႔က်န္ေကာင္းသင္႕၏။ ။

သင္ ဦးခ်၍ အမ်ွေ၀ရာ ေစတီသာႏွင္႔
သစၥာအေရာင္ ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လွ်က္ ၀င္းလ်ွက္
က်န္ေစသတည္း။

ခုိင္ၿမဲ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

အမွတ္တရ စကားစု

စိတ္မီးအိမ္မွာ သစ္ပင္စုိက္ခုိင္းၾကေပမယ္႔ မ်ိဳးေစ႔ေတြက ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနလုိ႔ မစုိက္ႏုိင္ခဲ႔ဘူး။ အခုလည္း သစ္ပင္အသစ္ မစုိက္ႏုိင္လုိ႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ သစ္ပင္ေတြ အမ်ားၾကီး စိုိက္ထားတဲ႔ အတြက္ အသီးအပြင္႔ေတြ ခူးလုိက္ရတာ ေမာသြားတာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ ငါကေတာ႔ နင္တုိ႔ေလာက္ သစ္ပင္ မစုိက္ႏုိင္ဘူးဟာ။ အေဟာင္းထဲက အေကာင္းတစ္ပင္ပဲ စုိက္ေပးလုိက္တယ္။

ဖန္မီးအိမ္
သူ႔အဆင္းသည္ ေနမင္းပမာ
ေသာ္တာအလား မ၀င္းၿငားလည္း
သူ႔အားကုိယ္မာန္ သူပုိင္ဟန္ၿဖင္႔
သူသန္ရာမွ ေလာကကုိ
အလွဆင္လုိ ဟန္တကား။
ဆရာတင္မုိး

မင္းဘယ္သူလဲဆုိတဲ႔ အခြင္႔အေရးကုိ အသုံးခ်ၿပီး ကုိယ္႔ထက္အခြင္႔အေရး နညး္တဲ႔ သူေတြကုိ အကူအညီေပးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္တဲ႔။ နယ္(လ္)ဆင္မန္တဲလား က ေၿပာဖူးတယ္။ အဲသည္လုိဘဲ စိတ္မီးအိမ္က ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြ အားလုံး ေလာကေကာင္းက်ိဳးကုိ တစ္ေထာင္႔တစ္ေနရာကေန သယ္ပုိးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ၿပည္႔စုံတဲ႔ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကြ်တ္မွာ မီးပုံးေလး လႊတ္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ႏြယ္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

သီတင္းကြ်တ္ ႏွင္႔ စိတ္မီးအိမ္

လူမွန္းသိစ၊ ငယ္ဘ၀မွသည္
ဤေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴး၊ သီတင္းကြ်တ္ဦးကုိ
ပူေဇာ္အထူး၊ဆီးမီးဖူးၿဖင္႔
တာ၀တႎသာ၊နတ္ရြာမွဆင္း
လူ႔ၿပည္္၀န္းကုိ၊ ဆင္းသက္ၿပန္လာ
ေမတၱာအနႏၲ၊ ၿဖန္႔ကာခ်သည္႔
ဗုဒၶမဟာ၊ ၿမတ္လွစြာအား
ငါးပါးမာန္ခ်၊ ၀တ္တြားခသည္၊
ပီသညီညာ၊ၿပည္ၿမန္မာ ဓေလ႔
မေမ႔မွန္စြာ၊ ယေန႔တာထိ။

ၿမတ္ေသာဘုရား၊ ၀တ္တြားၿပီးေသာ္၊
ေအာ္ မိအဖ၊ ဆရာႏွင္႔တကြ
ဘုိးဘြားမက်န္၊လူၾကီးမွန္ကုိ
၀န္ခ်ေတာင္းပန္၊ကန္ေတာ႔ၿပန္သည္
ခ်စ္စရာ႔ၿမန္မာ႔ ဓေလ႔ပါတကား။

အခါ္သမယ၊ ဤကာလသည္
တမ်ိဳးတမည္၊ထူးၿခားၿပန္၏္။
အေၾကာင္းမူကား၊ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္
အေဆြေတာ္တုိ႔၊ေမြးေၿမရပ္ရြာ
ခ်က္ေၾကြမွာစု၊လူမႈဘ၀
ငယ္ဘ၀ေၾကာင္း၊ေႏွာင္းေၾကာင္းမက်န္
ၿပန္ေၿပာင္းေအာက္ေမ႔၊ ခြင္႔ခါေတြ႔သည္႔
အခါသမယပါတကား။

ထုိမွတဖန္၊ၾကည္႔ၿပန္လတ္ေသာ္
ေဖာ္ေကာင္းေဆြၿမတ္္၊ လက္တြဲထပ္ယူ
တူညီဘ၀၊စုိက္ထူၾကရန္
ရည္သန္စူးထား၊ထုိေဆြႏွစ္ပါး
မဂၤလာတရား၊ထိပ္တင္ထားကာ
ထိမ္းၿမားၿပန္သည္၊မဂၤလာခါညီ
ပီသၿပန္သည္႔၊ဤသီတင္းကြ်တ္ပါတကား။

ထုိမွ်ၿမတ္လွ၊ခါသမယ၌
ၿမတ္သထက္ၿမတ္၊အၿမတ္ထပ္ရန္
ရည္သန္ၾကိဳးကုတ္၊အင္းအားထုတ္၍
ေဖာ္ေပါင္းတစ္အုပ္၊စုေဆာင္းလုပ္ကာ
အင္တာနက္လုိင္း၊ဘေလာ႔ဂ္တုိင္းတြင္
ဆီးမီးတထိန္၊မီးတစ္အိမ္ကုိ
စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊စုစည္းလာ၍
ညီညာၿပဳံးၿပဳံး၊ထြန္းကာရုံးသည္
နာမသညာ၊ေခၚဆုိရကား
စိတ္မီးအိမ္ဟု အစုၿပဳ။

စိတ္မီးအိမ္ဟု၊အစုုၿပဳထား
ဥယ်ာဥ္ဖြားက၊သီတင္းကြ်တ္ခါ
အခ်ိန္သာတြင္၊ေလးနက္မွန္စြာ
ဘုရား တရားသံဃာ၊အၿမတ္ဆုံးရတနာ
မိဘ၊ဆရာပါမက်န္ ငါးၿဖာအနႏၲအား
မီးအိမ္တခု၊သူတုိ႔ၿပဳ၍
လြန္စြာရုိိက်ိဳး၊ရွိခုိးပါ၏။

ဤက်ိဳးအားေၾကာင္႔၊ စိတ္မီးအိမ္သည္
ကမၻာတည္သေရြ႕၊တည္ပါေစသား၊
တည္ေစသား။ ။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ခေရ

ေလဟုန္ကိုနင္း လြတ္လပ္ျခင္းနဲ ့
ရႊင္ျမဴးေနလား အားက်မိရဲ႕
ဘ၀စတည္းက စည္းကမ္းန ဲ့အသားက်
ေနခဲ ့့ၾကရတဲ ့ မိန္းမသားဘ၀
ပင္ယံထက္က ပြင္ ့လႊာႏြမ္းလ်
ေၾကြမက်မခ်င္း ေျခြယူနင္းမယ္ ့
သခင္ရွာေဖြ စပယ္ဘ၀ပါ ခေရ .........

ေလႏွင္ရာလိုက္ ေလတိုက္တိုင္းပါတဲ့
ပန္းခေရေၾကြပန္းရယ္
ေမႊးနံ ့ႀကိဳင္ေလွာက္ ေၾကြခ်ိန္မေရာက္ခင္
အျမင္ေအးခ်မ္း ဘ၀င္လန္းေစတဲ့
စိမ္းျမေတြထက္ လြလြျဖဴေဖြး
စပယ္ေလးကို တိိတ္တခိုးနမ္း
ေျခြကာသရမ္းသြားေလေတာ ့
ခဏတာလမ္းေပမယ္ ့
တစ္ဘ၀တာ ႏြမ္းလ်ေစတဲ့
ေ၀ဒနာေတြေပးသြားေလသလားလ႔ို .....

ခေရ
ဘယ္ဆီေရွာင္ေျပး အေ၀းကိုတဲ ့
ေရွာင္ကာဖယ္ေန ဘယ္ေခ်ာင္မွာ
မင္းပုန္းကြယ္ဘိ လစႏၵာေသာ္တာထြန္းတဲ ့
သီတင္းကြၽတ္ေသာ္မွ ေပၚမလာ
ေမွ်ာ္အခါခါတ ေပမယ့္
မဆံုႏိုင္ဘ၀လမ္းမွာမွ
မႀကံဳႏိုင္ ဓမၼတာျမန္းသမို႔
ကံကိုသာအျပစ္ဖို ့
ေၾသာ္............
ကိုယ္ ့အျဖစ္မို ့ရွိပါေစေတာ ့
ကိုယ္ ့အျဖစ္မို ့ ရွိပါေစေတာ႔ ......။ ။

( ေလအဟုန္နဲ ့လြင္ ့ပါခဲ ့ၿပီး သူ ့အရိပ္ေအာက္မွာခိုေနရတဲ ့ စပယ္ကိုတိတ္တခိုးအနမ္းေပးကာ
ေ၀းရာေျပးခဲ႔တ႔ဲ ခေရသို ့အမွတ္တရ )

စံပယ္ (Jasmine)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

"ကူညီလွည့္ပါ... ေမခလာ"

ငယ္ခါခ်ိန္ေျပာင္း၊အခါေကာင္းက
ထြန္းေပ်ာ္ဆီမီး၊ ထိန္ထိန္ညီးလွ်က္
စုရံုးစိုက္လွဴ၊ မီးပူေဇာ္သည့္
၀ါလြတ္ကင္းပ၊ ခါသမယ၀ယ္
ကိုကိုမမ၊ ညီ ညီမ မက်န္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျပံဳးျပံဳး၊ ဂြမ္း ဆီဖံုးသို႔
ရႊင္လံုးတက္ၾကြ၊ ရံုးစုၾကသည့္
သီတင္းကၽြတ္ခါ၊ သမယ၀ယ္
ပူေဇာ္ဆီမီး၊ ထြန္းညိႇျပီးသကာလ
စစေနာက္ေနာက္၊ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သို႔
ေရွ႕ေနာက္ဘယ္ညာ၊ မၾကည့္ပါဘဲ
လိုရာခရီး၊ ေဘးစည္တီးလွ်က္
အေရာက္ပို႔ေဆာင္၊ ေပးခဲ့ပါ၏
ထိုသို႔အက်ိဳးေဆာင္၊ ပို႔ေဆာင္ရာတြင္
ဖယ္ခြာခရီး၊ ရိွခဲ့ပါမူ
ၾကီးၾကီးလတ္လတ္၊ခ်မ္းသာမေပး
မခန္႔ရို႕မက်ဳိး၊ ၀ါးလံုးထိုးသို႔
မိႈခ်ဳိးမွ်စ္ႏုတ္၊ ခြကာတုပ္လွ်က္
စေနာက္ေျပာင္စပ္၊ ထပ္ခဲ့ပါ၏
ကာလ၀ိပတ္၊ေနာက္ပိုးထပ္လို႔
ရာသီေတြေျပာင္း၊ ခ်ိန္ခါေႏွာင္းျပီး
က်ေရာက္သမယ၊ ကိုယ့္အလွည့္မွာျဖင့္
ဘယ္ဆီကိုလြမ္း၊ ပုန္းရမွန္းမသိ
ကူညီလွည့္ပါ၊ ေမခလာ……….



၀ါလကင္းလြတ္.. သီတင္းကၽြတ္ အတြက္
အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

အင္ဂ်င္နီယာ ဟာသမ်ား (၁)

ဟာသ (၁)
အေမး။ ။စက္မႈ နဲ႔ ၿမိဳ႕ၿပ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ဘာကြာလဲ။
အေၿဖ။ ။စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာေတြ က လက္နက္ေတြ ထုတ္လုပ္ၿပီး၊ ၿမိဳ႕ၿပ အင္ဂ်င္နီယာေတြ က ပစ္မွတ္ေတြ တည္ေဆာက္ပါတယ္။

ဟာသ (၂)
ဆရာမ။ ။ဘိလပ္ေၿမနဲ႔ ထုံး ရဲ႕ ကြာၿခားခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုေလာက္ ေၿပာပါဦး။
ေက်ာင္းသား။ ။ထုံးက ကြမ္းစားရင္ ထည္႔စားလုိ႔ ရၿပီး ဘိလပ္ေၿမက ကြမ္းယာထဲ ထည္႔စားလုိ႔ မရပါဘူး။

ဟာသ(၃)
သင္သည္ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္လွ်င္ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကုိ လုိက္နာရပါမည္။

၁။ ဆားကစ္ ဒီဇုိင္း တစ္ခုတြင္ လူသုံးမမ်ားေတာ႔ေသာ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခု၊ ရွာေဖြ၍ မရႏုိင္ေသာ အစိတ္အပုိင္း ႏွစ္ခု၊ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ထုတ္လုပ္ေနဆဲၿဖစ္ေသာ (ေစ်းကြက္အတြင္း မေရာက္ေသးေသာ) အစိတ္အပုိင္း သုံးခု မၿဖစ္မေန ပါ၀င္ ရမည္။

၂။ မည္သည္႔ အရာကုိ မွ် သတ္မွတ္ခ်ိန္ အမီ ႏွင္႔ သတ္မွတ္ ဘတ္ခ်က္ အတိအက် အတုိင္း ေဆာက္လုပ္ ခြင္႔မရွိေပ။

၃။ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခု ေနာက္ဆုံး စစ္ေဆးမႈ မေအာင္ၿမင္ခ်ိန္ ထိ ပ်က္စီးမႈ မၿဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရမည္။

၄။ အကယ္၍ သင္ မၿပဳၿပင္၊ မေဆာင္ရြက္ ႏုိင္လွ်င္ ထုိအေၾကာင္းအရာကုိ စာတင္လုိက္ပါ။

၅။ ဒီဇုိင္း အင္ဂ်င္နီယာ ေကာင္း တစ္ေယာက္၏ အဓိကတာ၀န္မွာ ထုတ္လုပ္သူအတြက္ ထုတ္လုပ္မႈ ခက္ခဲၾကံ႕ၾကာေစေသာ၊ ဆားဗစ္အင္ဂ်င္နီယာအတြက္ ေခါင္းစားေအာင္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မၿပင္ဆင္ ႏုိင္ေစေသာ ဒီဇုိင္းမ်ား ထုတ္လုပ္ရန္ ၿဖစ္ပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက ၄င္းတုိ႔သည္ သင္၏ ဒီဇုိင္းကုိ အထင္ၾကီးမည္ မဟုတ္ပါ။

အထက္ ပါ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ငါးရပ္ကုိ လုိက္နာ ရန္ ပ်က္ကြက္ပါက သင္သည္ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္း တစ္ေယာက္ မၿဖစ္ႏုိင္ေပ။ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ၾကည္႔ၾကပါခင္ဗ်ာ။


မွတ္ခ်က္။ ။ ဖတ္ဖူးေသာ ေခ်ာက္ဂ်ီတီအုိင္ မဂၢဇင္း တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင္႔ အဂၤလိပ္ ဟာသမ်ားကုိ ကုိးကား ေရးသားပါသည္။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ေဆြးေႏြးျခင္း

ေကာင္းတမန္ကေမးတယ္ အနတၱ “ဒါနဲ႔ ၀ါသနာ စြန္႔ႏုိင္သြားၿပီလား?”တဲ့ အနတၱကေျပာခ်င္ပါတယ္ ၀ါသနာကိုစြန္႔ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာလြယ္တာမွမဟုတ္တာ။ မစြန္႔ႏိုင္ေသးပါဘူးလို႔ပဲေျပာရမွာေပါ႔။ အနတၱထင္တာကေတာ့ ၀ါသနာဆိုတာ အခ်စ္လိုပဲလို႔။ ၾကားဖူးတာေလးတစ္ခုကိုႏွစ္သက္တာနဲ႔ျပန္ေျပာျပပါရေစ…….. အခ်စ္ဆိုတာက ေရွးေရစက္ေၾကာင့္ရယ္၊ အေနနီးစပ္မႈေၾကာင့္ရယ္ေၾကာင့္ ေပါက္ဖြားလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာေလးပါ။ အဲဒီလိုပဲ ၀ါသနာဆိုတာက… ေရွးအထံု(အေလ့အက်င့္)ေၾကာင့္ရယ္၊ အေနနီးစပ္လို႔ရယ္ေၾကာင့္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။
ေနာက္တစ္ခုက “ရဟႏၱာ ၾကီးက သကၤန္း အလွဴခံရေအာင္ ေရအုိင္ ကုိ မခုံေတာ႔ပဲ ၀ါသနာ ကုိ စြန္႔ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတာ။” လို႔ေျပာတယ္ေနာ္… အနတၱအထင္ေတာ့ ရဟႏၱာ ဆိုတာ ေလာဘစိတ္မရိွေတာ့လို႔ အလွဴခံရေအာင္လို႔ ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဒကာရဲ့လွဴတန္းခ်င္တဲ့စိတ္(သဒၵါတရား)ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔၊ သဒၵါတရားေပ်ာက္သြားရင္ ကုသိုလ္လဲေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔ေနမွာပါ။ ေနာက္ျပီးအဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးေတာင္းပန္တဲ့အေၾကာင္းတင္ေပးပါအုန္းမယ္ (ေကာင္းတမန္နဲ႔ေတာ့မသက္ဆိုင္ပါဘူး)

အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

"အမွားျပင္ဆင္ေတာင္းပန္ျခင္း"

၀ါသနာကိုစားေသာအခ်စ္ ဆိုတဲ့ထဲမွာ ၀ါသနာကို ဘုရား ကလြဲရင္ဘယ္သူမွ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ေျပာျပီး ရဟန္းဒါၾကီး တစ္ပါးလို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကားဘူးထားတာက ရဟန္းဒါၾကီးဟာ အရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးလို႔ ဆိုျပီး ၾကားဘူးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး က ေမ်ာက္ဘ၀ေတာ့ ေရာက္ဘူးခ်င္ေရာက္ဘူးခဲ့မယ္ (ဘုရားအေလာင္း ေမ်ာက္မင္းေတာင္ရိွေသးတာကို)၊ ေရအိုင္(ေျမာင္း) ေတြ႔တိုင္း ခုန္မကူးေလာက္ဘူးလို႔ ၊ (ခုန္ကူးတယ္ဆိုတာကိုလက္မခံႏိုင္လို႔ )အတိအက်မေရးပဲ ရဟန္းဒါၾကီးဆိုျပီးေတာ့ သံုးႏႈန္းလိုက္တာပါ။ ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ အရွဆႏၵာဓိက ေဟာၾကားထားတဲ့ အႏိႈင္းမဲ့ရဟန္း ဆိုတဲ့ တရားစာအုပ္ကေလးကိုဖတ္လိုက္ရေတာ့မွပဲ စိတ္ထဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့အထဲက သက္ဆိုင္ရာစာပိုဒ္ကေလးကို ဆရာေတာ္ေဟာၾကားေတာ္မႈတဲ့အတိုင္း ျပန္လည္ေရးသားတင္ျပ လိုက္ပါတယ္။ …………….
ဆရာေတာ္ေဟာၾကားထားတာကေတာ့…..
"ေမ်ာက္ဘ၀က လာခဲ့လို႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေျမာင္းေတြ႔ရင္ ခုန္ခ်င္တယ္၊ ေခ်ာင္းေတြ႔ရင္ ခုန္ကူးခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြမွာ လံုး၀မပါတဲ့ တစ္ဆင့္ၾကား ပါးစပ္ရာဇ၀င္စကားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မဟာယာနက်မ္းတစ္က်မ္း က်မ္းမွာပါတဲ့ ဘုရားေလာင္း၀ါဒ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းမႈသာျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာကို သက္သက္သိကၡာခ်တဲ့စကားပါ။ လံုး၀ မမွန္ပါဘူး။
အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ့ သႏၱာန္မွာ တဏွာဆိုတဲ့ ေလာဘကိေလသာသာ ၀ါသနာအေငြ႔အသက္ မရိွသေလာက္ ကင္းစင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသ၊ မာန စတဲ့ တျခားကိေလသာေတြ အားလံုးလည္း ၀ါသနာ အေငြ႔အသက္ မရိွသေလာက္ ကင္းစင္ပါတယ္။"………...
မွားယြင္းစြာမွတ္သားမိခဲ့၊ ေရးမိခဲ့တဲ့ အတြက္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အားလံုးကို အထက္ပါစာပိုဒ္ကေလးနဲ႔အတူ ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။

အေမွာင္ကိုခြင္း၍ အလင္းေဆာင္ႏိုင္က်ပါေစ…………..
အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

စိတ္မီးအိမ္ ကုိ ေနာက္မွ သစ္ပင္လာစုိက္မယ္။

ငါ စိတ္မီးအိမ္ ဥယ်ာဥ္မွာ သစ္ပင္စိုက္ဖို႕ လာမယ္ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာဘဲ(နင္တို႕ထင္သလို ဘိနပ္ေတာ့ မျပတ္ေသးဘူးဟ သိလား ခံုဖိနပ္ဆိုေတာ့ျပတ္ခ်င္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မျပတ္လို႕ ငါ စိတ္ကုန္ေနတာ ) ျပည္ပကေနေနျပည္ေတာ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခဏျပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုသြားေတြ႕ရတယ္ဟာ သိလား.... ငါ့မွာလည္း အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းက မင္းေနျပည္ေတာ္ကိုတခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေတာသားလူလည္ေလးျဖစ္ေနေတာ့ ငါ မအားတဲ့ ၾကားထဲကသူ႕ဆီကို သြားေတြ႕ရတာေပါ့ ... သူေနတဲ့ ပိေတာက္အိမ္ရာကို ရွာရင္းရွာရင္း......... အဲ့လိုနဲ႕ ငါေရာက္သြားေတာ့ ငါ့ သယ္ရင္းကအဖ်ားေတြတက္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွာဘဲ လဲေနတယ္ဟာ . . . အဲ့ဒါနဲ႕ ငါလည္း သူ႕ကိုကုတင္ ၃၀၀ ေဆးရံုမွာ လိုက္ျပေပးရတယ္ဟ . . . သနားစရာေကာင္းတာက ငွက္ဖ်ားေရာဂါမရွိတဲ့ ငါ့သယ္ရင္းကို ဆရာ၀န္မက ေသခ်ာမစစ္ဘဲနဲ႕ငွက္ဖ်ားေဆးေတြမွားေပးထားေတာ့ ဒီေကာင္အလူးအလဲခံေနရတာေပါ့ဟာ သိလား . . .အဲ့ဒါနဲ႕ ငါလည္း ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ အေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္တယ္ေလဟာ.....ဒါနဲ႕ဘဲ စိတ္မီးအိမ္ က ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ရင္ ပိတ္ၿပီထင္လို႕ ငါ မလာေတာ့တာ။

အရိပ္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

"၀ါသနာကိုစားေသာအခ်စ္"

သီတင္းကၽြတ္နဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ ေရးလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္က အရူးထဖူးတဲ့အေၾကာင္းအရာေလးကို သြားသတိယတယ္။ အဲဒီအရူးထျပီးေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ " ၀ါသနာကိုစားတဲ့အခ်စ္" ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ………..

"၀ါသနာကို စားတဲ့ အခ်စ္"

တခါတုန္းက ေခ်ာက္ သခင္ဖိုးလွၾကီး စက္မႈလက္မႈသိပၸံ ေက်ာင္းကေလးမွာ ေန႔ေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ ညေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ ဆရာျဖစ္ေက်ာင္းသားေတြရယ္ အားလံုးဆံုစည္းျပီး ေက်ာင္းေတာ္ဟာ အေတာ္စည္စည္ကားကား ရိွခဲ့ဘူးတယ္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ အေနာက္ေျမာက္ဘက္မွာေတာ့ ခ်င္ေတာင္မ ဆိုတဲ့ဘြဲ႔ႏွင့္ ေစတီတစ္ဆူဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ရဲ့ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေပၚမွ သပၸါယ္စြာနဲ႔ ယေန႔တိုင္ေအာင္ တည္ရိွေနပါတယ္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ကို လာေရာက္ျပီး ပညာႏို႔ရည္ ေသာက္စို႔ ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေပါ႔ ။ ခ်င္ေတာင္မဘုရားကုန္းေတာ္မွာ မနက္ေစာေစာပိုင္းနဲ႔ ညေနပိုင္း၊ ညပိုင္း တို႔မွာဆိုရင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းတို႔နဲ႔ စည္ကားေနတာေပါ႔။ ေက်ာင္းဘက္န႔ဲ အေဆာင္ဘက္ေတြကေနျပီး ခ်င္ေတာင္မဘုရားဆီကို သြားတဲ့အခါမွာ ဘုရားေပၚမတက္ခင္ ဘုရားဘက္ကိုလမ္းေလး ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္ေတာ့ လမ္းရဲ့အေရွ႕ဘက္မွာ "My Youk Tiger Hostel" ဆိုတဲ့အေဆာင္ေလး တစ္ေဆာင္ရိွတယ္။ အဲ့ဒီအေဆာင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္အတူတကြ ေနထိုင္ၾကတယ္။ အေဆာင္ရဲ့နာမည္ေလးကိုေတာ့ အေဆာင္မွာ အရင္ေနသြားတဲ့ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြ ေပးထားတဲ့အတိုင္းပဲ ထားရိွလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ကေတာ့ အနိစၥရယ္၊ ဒုကၡရယ္၊ အနတၱရယ္ ဆိုပဲ…… သူတို႔ဟာ တနယ္တည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ န႔ဲေရာ တနယ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပါ ခင္ခင္မင္မင္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ နဲ႔ ေနထိုင္ၾကတယ္။ လိမ္လိမ္မာမာ ရိွတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူးေပါ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆံုမိၾကရင္ အရက္၀ိုင္းဖြဲ႔ ျပီး ေသာက္တတ္ၾကတယ္၊ အေဆာင္မွာေနတဲ့သူေတြစုျပီးေတာ့လဲ 21 ကစားၾကေသးတာကို။ စာသင္ခ်ိန္ျပင္ပမွာ အမ်ားဆံုးအခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္တာကေတာ့ ျခင္းခတ္တယ္၊ ေဘာလံုးကန္တယ္၊ Chess ကစားတယ္၊ ေကာင္မေလး သူငယ္ခ်င္းေတြအေဆာင္ကို သြားလည္ တတ္ၾကပါတယ္။ အနိစၥက ျခင္းခတ္တာကို၀ါသနာပါတယ္၊ ဒုကၡကေတာ့ သီခ်င္းဆိုတာကိုစိတ္၀င္စားျပန္ေရာ အနတၱကေတာ့ Chess ထိုးတာကို ၀ါသနာပါျပန္ေရာ…. အဲဒါေပမယ့္ တစ္ေဆာင္လံုးမွာေတာ့ Chess မထိုးတတ္သူရယ္လို႔ မရိွၾကဘူးေပါ႔။ သူတို႔အဖြဲ႔ က အေဆာင္မွာ ကစားရတာ အားမရရင္ တျခားအေဆာင္ေတြမွာ သြားကစားတယ္၊ လမ္းထိပ္လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ သြားကစားေနၾကေတာ့တာပဲ…. တခါတခါမ်ားဆိုရင္၀ါသနာအားၾကီးတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့ တစ္ဖြဲ႔လံုးထမင္းစားဖို႔ေမ့၊ အိပ္ခ်ိန္ေတြေမ့နဲ႔ ကစားခဲ့ၾကတာပဲ။ အနတၱ ဆိုရင္ Chess ကစားဖို႔အတြက္ ကၽြန္းေပျပားၾကီးေတြကို ေသခ်ာစပ္ျပီး ေရေပၚေျပာင္ေအာင္ထိုး ေပါလစ္တင္ထား တစ္ဘက္ကိုေျပာင္ေနေအာင္ထား၊ တဘက္ကို Chess ခံုလုပ္ထားတာပဲ… အဲဒီလိုနဲ႔ ရာသီေတြေျပာင္း၊ သင္တန္းေတြျပီးဆံုးသြားေတာ့ ေရၾကည္ရာ၊ မ်က္ႏုရာ ဆိုသလိုပဲ တကြဲတျပားဆီးျဖစ္သြားၾကေတာ့တာေပါ႔။ ကံအေၾကာင္းပါျပီး အနတၱဟာ မူယာဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီး သမီးေလး မာယာကို ေမြးဖြာလာတာ အခုဆိုရင္ ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေတာင္ေရာက္ရိွေနပါေရာ….. ကေလးေက်ာင္းသံုးစရိတ္ကလည္း အလွ်င္မမီွ၊ လူၾကီးအိမ္သံုးစရိတ္ကလည္း မေလာက္ရတဲ့ၾကားထဲ သမီးေလးမာယာကလည္း စာၾကည့္စားပြဲ ၀ယ္ေပးဖို႔ ပူစာလာျပန္ေတာ့ အၾကံကုန္ဂဠဳန္ဆားခ်က္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ ေဒၚေရႊမူယာက ကိုအနတၱရယ္တဲ့ ေတာ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘာမွမသံုးပဲထားတဲ့ပ်ဥ္ျပားၾကီးရိွတာပဲတဲ့ ေျခေထာက္ေလးေခ်ာင္းတပ္ျပီး အဲဒီပ်ဥ္ျပားၾကီးကို အကြက္ေတြေအာက္က ထား၊ ေမွာက္ခင္းလိုက္ရင္ ကေလးစာၾကည့္ဖို႔စားပြဲျဖစ္ျပီေပါ႔ ဆိုေတာ့ ေမာင္အနတၱလည္း အမိန္႔ေတာ္ျမတ္အတိုင္းပါလို႔ စိတ္ကေတြးျပီး စာၾကည့္စာပြဲ စတင္လုပ္ေဆာင္ရေတာ့တာေပါ႔။အဲဒီအခ်ိန္မွာ အနိစၥရယ္၊ ဒုကၡရယ္က ဘယ္ကေနဘယ္လိုဆံု ျပီး ေပါက္ခ်လာတယ္မသိပါဘူး။အနတၱလုပ္ကိုင္ေနတဲ့အေၾကာင္းလည္းသိေရာ ၾကားဖူးသမွ်ေတြထဲက တရားတိုတိုထြာထြာ ေလးေတြကို ႏွစ္ေကာင္သားေပါင္းျပီးေဟာပါေလေရာဗ်ာ……. ေဟ႔ေကာင္အနတၱ တို႔ဗုဒၶျမတ္ဘုရားက သဗၺညဳတေရႊညာဏ္ေတာ္ကိုရျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၀ဋ္ေကၽြးရယ္၊ ၀ါသနာရယ္ဆိုတဲ့ ''၀'' ႏွစ္လံုးထဲက ၀ါသနာဆိုတဲ့ ''၀''တစ္လံုးကို ပယ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားကလြဲျပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတာင္ အဲဒီ ၀ ႏွစ္လံုးစလံုးကို မပါယ္သတ္ႏိုင္ေသးဘူးကြ။ တစ္ခါက ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ျမတ္ၾကီးကို ဒကာတစ္ေယာက္က သကၤန္း (၃) စံုလွဴမယ္လို႔ရည္မွန္းျပီး ပင့္ဖိတ္တာေပါ႔ ဒကာလွဴဒါန္းမယ့္ ေနရာကို သြားတဲ့လမ္းမွာ ေရအိုင္ေလးေတြရိွေနသတဲ့ ေရအိုင္တစ္ခုေတြ႔တိုင္း ရဟႏၱာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ခုန္ကူးလိုက္သတဲ့ အဲဒါလဲ ကးူခ်င္လို႔ကူးတာမဟုတ္ဘူး ဟိုအရင္ ေမ်ာက္ဘ၀တုန္းက ခုန္ကူးခဲ့တဲ့ ၀ါသနာကို ရဟႏၱျဖစ္ေနတာေတာင္ မပါယ္သတ္ႏိုင္ေသးလို႔ ၊ မစြန္႔လြတ္ႏိုင္ေသးလို႔ကူးမိတာကြ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဒကာၾကီးက ရဟန္းရယ္၊ရွင္ဘုရင္ရယ္၊ဆင္ျဖဴေတာ္ရယ္၊ အမ်ဳိးသမီးရယ္ ဟာ လမ္းသြားလို႔ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ သြားရင္ ဣိေျႏၵပ်က္တယ္ဆိုတာ ကိုသိေလေတာ့ လွဴမယ့္သကၤန္း သံုးစံုထဲက တစ္စံုေလွ်ာ့လိုက္တာေပါ႔။ ေနာက္ေရအိုင္ေလးတစ္အိုင္ေတြေတာ့ ၀ါသနာရဲ့ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ခုန္မိသြားျပန္ေရာတဲ့၊ ဒါနဲ႔ သကၤန္းတစ္စံု ထပ္ေလွ်ာ့လိုက္ျပန္ေရာ။ ေနာက္တစ္အိုင္လဲေတြ႔ေရာ ရဟန္းဒါၾကီးက အင္းဒီေရအိုင္မွာသာခုန္ကူးမိရင္ ဒါကာၾကီးက သကၤန္းတစ္စံုမွ လွဴျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္မွာေတြးျပီး ေရအိုင္ထဲေလွ်ာက္သြားသတဲ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဒကာၾကီးက ေမးလို႔သိျပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ မွန္းလဲသိေရာ သကၤန္း ခုႏွစ္စံုလွ်ဴလိုက္သတဲ့………..

အခုၾကည့္ပါလား တို႔ေကာင္အနတၱက သူ႔ရဲ့ ၀ါသနာ ကို အခ်စ္နဲ႔ အစားထိုးလိုက္ျပီး စာပြဲခုံေလးလုပ္လိုက္တာ အခုဆိုရင္ Chess ခံုေလးကေနျပီ စားပြဲခံုေလးျဖစ္ေနျပီေလ……….


အနတၱ

(ေကာင္းတမန္ရဲ့ သီတငး္ကၽြတ္ အထူးဖိတ္ေခၚပြဲအတြက္)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

သီတင္းကြ်တ္အထူး ဖိတ္ေခၚၿခင္း

အားလုံး...

မၾကာမီ သီတင္းကြ်တ္ေတာ႔မည္။

သီတင္းကြ်တ္အမွတ္တရ အထူး post မ်ားကုိ သီတင္းကြ်တ္လၿပည္႔ေန႔တြင္ တင္ရန္ ရွိပါသၿဖင္႔ လၿပည္႔ ေန႔အမီ တင္ေပးၾကပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ သစ္ပင္တစ္ပင္လွ်င္ post တခု အနည္း ဆုံး တင္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။လာလည္ ဖတ္ရႈသူမ်ား လည္း မိမိတုိ႔ ေရးသားမႈမ်ား post တင္ေစလုိလွ်င္ စိတ္မီးအိမ္ကုိ အၿမန္ဆက္သြယ္ၾကပါခင္ဗ်ာ။

စိတ္မီးအိမ္

ဘေလာ႕ဂ္ ဥယ်ာဥ္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

စိတ္မီးအိမ္ ကုိ ခံစားၿခင္း

အနတၱ ရဲ႕ Time Machine ကုိ ဖတ္ရင္း ဒီ post ကုိ ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာလုိ႔ ေရးၿပီး တင္ေပးလုိက္တာ။
စိတ္မီးအိမ္ ကုိ စတင္ဖုိ႔ စဥ္းစားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အားလုံး ကုိ ဖိတ္ေခၚခ်င္တာ ရူးလုိ႔ပါ။
ဒါနဲ႔ လုိင္းေပၚတက္သူ သူငယ္ခ်င္း အားလုံးကုိ တစ္ေယာက္မက်န္ ဖိတ္တယ္။ ဒီေရာက္မွ ပူပူေႏြးေႏြး ေကာက္ရတဲ႔ ညီငယ္ေတြလည္း ဖိတ္တာပဲ။ အင္း တုိတုိေၿပာရရင္ အင္တာနက္ ဂ်ပိုး သူငယ္ခ်င္းတုိင္းကုိ ဖိတ္တယ္ဗ်ာ။

ဒီဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ နာမည္ေလးေပၚေပါက္လာပုံကုိလည္း ေၿပာၿပဦးမယ္ဗ်ာ။ တေန႔ အရိပ္ဆုိသူ ေနပူက လူတေယာက္နဲ႔ လုိင္းေပၚေတြ႔တုန္း ဘေလာ႔ဂ္ နာမည္ေပးေရးေဆြးေႏြး ၿဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ က စိတ္ေရာင္စုံ လို႔ေပးဖုိ႔ိ အၾကံဳၿပဳတယ္။ သူက စိတ္မီးအိမ္ ဆုိ ပုိေကာင္းမယ္ လုိ႔ ၿပန္ အၾကံဳၿပဳတယ္။ ဒီနာမည္ေလး ၾကားတာနဲ႔ အဓိပၸာယ္လည္း အရမ္းေၿမာက္၊ နာမည္ေလး ကလည္း လွ ဆုိေတာ႔ သူ႔ကုိ ဥယ်ာဥ္ နာမည္ေလးအတြက္ သုံးၿဖစ္ခဲ႔တာ။ ဒါနဲ႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္ လုိ႔ ေခၚရတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားရူးသြပ္ၿပီး ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ တင္ထားတယ္။ မေန႔ကပဲ အနတၱ က သူ႔ရဲ႕ ရႈေထာင္႔တစ္မ်ိဳးကေန ၿမင္တာကုိ post တင္ထားတယ္။ လြတ္လပ္က်ယ္ေၿပာစြာ ေဘာင္မခတ္ပဲ ခံစားတတ္တာ ဘေလာ႔ဂ္ သစ္ပင္စုိက္သူေတြရဲ႕ အက်င္႔ေလးပါ။ က်န္သစ္ပင္ေလးေတြနဲ႔ လာလည္သူတုိင္းရဲ႕ စိတ္မီးအိမ္ အေပၚ ခံစားမႈေလးေတြလည္း သိခ်င္တယ္ဗ်ာ။နည္းနည္း ေလာက္ ၀င္ေရးသြားပါဦး။ Comment မွာၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဆီဗုံးမွာ ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ႔။

ေနာက္ အနတၱ ရဲ႕ ခံစားမႈကုိ မေဆြးေႏြးခင္ သစ္ပင္ေလးေတြ ကုိ မွာစရာရွိတာ မွာထားခဲ႔ဦးမယ္။

ပထမဦးဆုံး စိတ္မီးအိမ္ ဆုိတဲ႔ နာမည္ေလးကုိ စအၾကံဳၿပဳေပးခဲ႔တဲ႔ အရိပ္ ကေတာ႔ အခုထိ ဥယ်ာဥ္မွာ သစ္ပင္လာမစုိက္ေသးဘူးဗ်ာ။ အရိပ္ကုိ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ၿမန္ၿမန္လာဖုိ႔။ (လမ္းေၾကာင္းမွာ ဖိနပ္ၿပတ္ေနရင္လည္း လွမ္းေအာ္ေပးေနာ္။ ဒီကသစ္ပင္ေတြမွာ ရွိတဲ႔ အသီး၊အပြင္႔ေလးေတြ စုေရာင္းၿပီး ဖိနပ္အသစ္ တစ္ရံဖုိးေတာ႔ ရမယ္ ထင္တာပဲ ဟဲ..ဟဲ။) အရိပ္ဆုိတာ လုိမွန္းေတာ႔ ေနပူေနဖူးတဲ႔ လူတုိင္းသိေတာ႔ အရိပ္ဆုိတဲ႔ အရိပ္လည္း သိမွာပါ။ ၿမန္ၿမန္သာေၿပးခဲ႔ပါေတာ႔ဗ်ာ။

ေနာက္ bro ဆုိတဲ႔ သစ္ပင္ညီငယ္။ ရူးသြပ္ေဖာ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း (မဟာရန္ကုန္က ကားမွတ္တုိင္ နာမည္ မဟုတ္ဘူးေနာ္။) တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီသစ္ပင္ညီငယ္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ ရဲ႕ ငါးပုံတစ္ပုံစာ ကုိ အေပးအယူ ႏွစ္ခု အၿပန္အလွန္လုပ္ရင္း ကုန္လြန္ေစခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အသြားနဲ႔အၿပန္ကုိ လက္ေလးဖက္ နဲ႔ ကုလားဖန္ ထုိးခဲ႔တာ ႏွစ္ရက္တည္းရယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ ႏွစ္ရက္ဟာ ႏွစ္ႏွစ္ ဆုိတာကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ ၿမန္ၿမန္ အနားသတ္ေပးလုိက္တာေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ႔ ဒါဟာ အတိတ္တဲ႔။ မဟုတ္သလုိလုိ နဲ႔ အဲဒါဟာ တကယ္ အတိတ္ပဲဗ်ာ။ အင္း.bro ေရ..ညီငယ္ကုိ ေၿပာရင္းနဲ႔ သတိရလာၿပီဗ်ာ။ မနားတမ္း ေၿပာခဲ႔ဘူးတဲ႔ မုိးလင္းေပါက္ စကား၀ိုင္းေတြ ကုိ bro သစ္ပင္ နဲ႔ အတူ ေနာက္မွ ပူးေပါင္းတင္ဆက္ၾကေသးတာေပါ႔။ (တၿခားသူေတြေတာ႔ စိတ္ညစ္ဖုိ႔သာ ၿပင္ေပေတာ႔၊ မဖတ္ခ်င္လည္း ဇြတ္တင္ထားရင္ ဖတ္ရမွာပဲ မဟုတ္လား..)။

အင္း အဲလုိ နဲ႔ ေကာင္းတမန္က လုိရင္းကုိ မေရာက္ဘူး (သူမ်ားေတြ မေ၀ဖန္ခင္ ကုိယ္႔ဘာသာ ၾကိဳေၿပာထားတာဗ်..)။ အနတၱ ခံစားမႈကုိ ၿပန္ဆက္မယ္။ အနတၱ ကဆုိတယ္။ လူပုဂၢဳိလ္၊ အခ်ိန္ နဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုစီ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ရူးသြပ္မႈေတြ ကုိ မွ်ေ၀ရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ကေလးေတြဟာ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးမွာ ဆုံဆည္းရပါတယ္တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ သူက “ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက ေတြ႔ၾကံဳ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေလးေတြကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ တမ္းတျပီး လည္းရူးလို႔ရတယ္၊ အခုလက္ရိွအခ်ိန္ေလးမွာလည္း တနယ္စီေ၀းကြာေနရေပမယ့္ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ လာေရာက္ဆံုဆည္းလို႔ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္” တဲ႔။အဲဒီ ခံစားမႈေလးကုိ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ အနတၱေၿပာသလုိပါပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဥယ်ာဥ္ေလးဆီ အားတဲ႔ အခ်ိန္မွာလာလည္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ရဲ႕ တပုိင္းတစ ကုိ ခ်န္အပ္ထားခဲ႔ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီစိတ္တပုိင္းေလးဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေၿပးလႊားေနရင္း၊ ေနာက္ တေယာက္ ရဲ႕ စိတ္တပုိင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေပ်ာ္ၿမဴးလုိ႔လည္း ရပါတယ္။စိတ္ေတြ အားလုံး စုံသြားတဲ႔ ေန႔လည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္။ အဲလုိနဲ႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ အခ်ိန္ကာလ၊ေနရာ နဲ႔ တစ္ဦးခ်င္စီရဲ႔ အေၾကာင္းကုိ ထင္ဟပ္ေစရင္း ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ အသီး၊အပြင္႔ေတြ ေရာင္စုံေ၀ၿဖာေစဖုိ႔ ၾကိဳးစားရမွာပါ။

အားလုံးစုံတဲ႔အေၾကာင္းေၿပာလုိ႔ ဟုိေန႔ က ႏြယ္သဇင္ ကုိ လုိင္းေပၚမွာ ၿဖဳန္းစားၾကီးေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းေၿပာဦးမယ္ဗ်ာ။ သူ႔နဲ႔ က တနယ္သားဆုိေတာ႔ မေတြးခ်င္လည္း ကုိယ္႔အေၾကာင္းကုိ ေတြးရင္း အလုိလို သူ႔အေၾကာင္းက ပါလာတာပဲ။ အဲလုိ မေတြးခ်င္ ေတြးခ်င္နဲ႔ ပါလာလုိ႔ ေတြးေနတုန္း ရုတ္တရက္ ကုိယ္ေရႊေခ်ာ က လုိင္းေပၚတက္လာတယ္။ ဟာ..ဘယ္လုိ မ်က္စိလွည္လာတာလဲေပါ႕။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတြ႕တာနဲ႔ ဇြတ္သစ္ပင္ စုိက္ခုိင္းေတာ႔တာပဲ။ သူက လုိင္းကုိ ခဏတက္ လာတာတဲ႔။ မၾကာခင္မွာ သူ လုိင္း ရက္ရွည္ ၿပန္ ေအာက္မယ္တဲ႔ေလ (အင္း ဥပုသ္ရက္ရွည္ ေစာင္႔တယ္ ပဲ ၾကားဖူတာ။ လုိင္းရက္ရွည္ေအာက္ တယ္ဆုိတာကုိ ဒါပထမဆုံး ၾကားဖူးၿခင္းပဲ)။ အင္း..ဒီေတာ႔လည္း ေအးေပါ႕ ..ဘာညာ ဆုိၿပီး သ႔ူကဗ်ာတခ်ိဳ႕ စိတ္မီးအိမ္မွာတင္ခြင္႔ ၿပဳဖုိ႔ ေတာင္းရတာေပါ႕။ အင္း သူကလည္း တင္ပါတဲ႔။ သစ္ပင္ေတြ ကုိ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္ေပါ႕ဘာညာနဲ႔ ေၿပာရင္း လုိင္းေအာက္ၿပန္ေရာက္သြားတာပဲ။

အင္း ဒီတခါ တကယ္ အက်င္႔ေဖ်ာက္ၿပီး လုိရင္းကုိ ၿပန္ဆက္မယ္။ အနတၱ တခန္းၿပန္လွည္႔မယ္။ သူက ဆုိၿပန္ပါတယ္။ “ “မီးအိမ္” မီးအိမ္ဆိုတာ အေမွာင္ကိုခြင္းျပီး အလင္းေဆာင္ေပးတဲ့ သေဘာေပါ႔။ ေရွးလူၾကီးေတြကေတာ့ မီးအိမ္ကို ပညာနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ေျပာေလ့ရိွတာပဲ။မီးအိမ္က မီးကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ကူးယူထြန္းညႇိေနပါေစ သူ႔ဆီကအလင္းေရာင္ကေတာ့ ေမွးမိွန္သြားျခင္း မရိွဘူးေလ။” ဒီခံစားမႈ ေလးကုိ လည္း ၾကိဳက္တယ္။ ဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ ခံစားမႈေတြ၊ရူးသြပ္မႈေတြ ကုိ ေဘာင္ခတ္ မထားၿခင္းသည္ပင္လွ်င္ ရႈေထာင္႔ေပါင္းစုံကေန အလင္းေဆာင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနၿခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေဘာင္ခတ္မထားတဲ႔ အသီးအပြင္႔ေတြ ကုိ ေပးရင္း အလင္းလည္း ေဆာင္ရင္း နဲ႔ စိတ္မီးအိမ္ကုိ ဆက္လက္ ထြန္းညိွၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ၀ုိင္း၀န္း စုိက္ပ်ိဴး ဘေလာ႕ဂ္ တန္ဖုိးေပါ႕။

၀ုိင္း၀န္းစုိက္ပ်ိဳးဆုိလုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းစုိက္ပ်ိဳးဖုိ႔ ေဆာ္ၾသထားတဲ႔၊ အားလုံးကုိ သတိယတယ္ဆုိ တဲ႔ Peace ေရ။ သစ္ပင္ေလးေတြလည္း Peace ကုိ သတိရေနတယ္။ ေရလာေလာင္းေပးလွည္႔ပါဦး။ မအားရင္လည္း ခဏတၿဖဳတ္ေပါ႕။ Jasmine နဲ႔ အတူ မေမွ်ာ္လင္႔ထားခ်ိန္မွာ လာတတ္တဲ႔ အညာက ထစ္ခ်ဳန္းမုိးေလးလုိ လာပက္ဖ်န္းလွည္႔ပါဦး။သစ္ပင္ေတြ ပုိမို စိမ္းလန္းသြားေအာင္လုိ႔ အၿမန္လာခဲ႔ေနာ္။ Peace ရဲ႕ ကဗ်ာ၊ ရသစာေပ ခံစားတတ္မႈ ကုိ ေကာင္းေကာင္းသိေတာ႔ သစ္ပင္ေလးေတြ ၿမန္ၿမန္လာစုိက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

ေနာက္ တဆက္တည္း ဆက္သတိရတာ ကုိဖုိးသု ေခၚ ကုိဗုိလ္သု။ ဘယ္မွာလဲဗ်ာ။ လာေလ ၿမန္ၿမန္။ ဖုိးသု ကုိေတာ႔ Post ေတြ ကုိ အဂၤလိပ္လုိတင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚရမလားပဲ။ ဟဲ..ဟဲ…။ Come and post in the garden quickly 4Thu. Where do you hide most of your works in English? The sentence we studied together! Miss! Miss! Miss! She saw seesaw on the seashore. A quick brown fox quickly jumps over the lazy dog. A talk in front of CGTI. Friendship. Life. Changes. Corner? What more? Just do I want to feel your works! Come quick and post hit!

ရွမ္းလူမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ ကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိး၊ ရွမ္းရုိးရာကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးလုိ႔ ရွမ္းနာမည္ မပါပါေအာင္ မွည္႔ထားတဲ႔ စုိင္းေအာင္မုိးေရာ ဘယ္လုိလဲ။ ၿငိမ္လွခ်ည္႔လား။ မုန္တုိင္းလား။ ေလေၿပလား။ လာေတာ႔ဗ်ာ။ စုိင္မေနနဲ႔။ တုိက္သာ ခ်လုိက္ေတာ႔။ ရွမ္းေတြ မေၿပာဖူးတဲ႔ ရွမ္းပုံၿပင္ေတြ မ်ားေၿပာမလားေပါ႔။ ေစာင္႔ေနတယ္ဗ်။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀တ္ထားတဲ႔ အေပါစား လက္စြပ္ကေလး ေတာင္ မုိးၾကိဳးပစ္မွာ ေၾကာက္ေနရတဲ႔ ရွမ္းမဟုတ္တဲ႔ ကုိရွမ္းၾကီး စုိင္းေအာင္မုိး။ ေၿပာပါဦး ပါးစပ္ေသနတ္ေတြအေၾကာင္း ကုိ စိတ္မီးအိမ္မွာ။

အင္း အဆုံးသတ္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဒီေကာင္ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတယ္လုိ႔ ထင္ေနမွာစုိးလုိ႔။ (တကယ္ေတာ႔ အဲလုိ အေၿပာခံရဖုိ႔လည္း လုံေလာက္ေနၿပီပဲဗ်ာ)။ မမူးပဲ ရမ္းတာ ကြ်န္ေတာ္ပဲ။ အဲ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ မွားသြားလုိ႔။ အားလုံး စုံေစခ်င္လုိ႔ ေရးရင္း အဆက္အစပ္ မတတ္မႈေၾကာင္႔ ဖတ္ရတာ ေဒါင္႔သက္သက္ ၿဖစ္သြားရင္ ခႊင္႔လႊတ္ၾကဗ်ာ။

မပိတ္ခင္ (အဲ..ဒီေကာင္ ခုထိကုိ မပိတ္ေသးဘူးလား..လုိင္းေပၚက ေအာ္သံ တခု) လာလည္ အားေပးတဲ႔ Parchuu နဲ႔ အားလုံး ကုိလည္း ေက်းဇူးဆုိလုိက္ပါတယ္။ သူ႔ဘေလာ႔ဂ္ မွာ ထည္႔ေရးေဖာ္ရတဲ႔ ပန္းသဇင္ ( http://panntz.wordpress.com/ ) ကုိလည္း ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ။ ေနာက္ၾကဳံရင္ Eidi လာေပးပါ႔မယ္။ ဆမုိင္လည္း လာစားပါ႔မယ္။ (ေနာက္တခါ ထည္႔ေရးခံခ်င္လုိ႔..ဟဲ..ဟဲ..၊ ဖုိးသားကေတာ႔ ငယ္က်င္႔ မေပ်ာက္ေသးဘူး..သိတယ္မဟုတ္လား…။)

အင္း ဒီတခါ တကယ္ အဆုံးသတ္ပါေတာ႔မယ္ ပရိသတ္ၾကီး။ (လက္ခုပ္သံမ်ား…လုိင္းေပၚမွ..)

ပြင္႔လင္းမႈ၊ေႏြးေထြးမႈ၊ဟန္မေဆာင္တတ္မႈ၊ရုိးသားမႈ၊လြတ္လပ္မႈ၊ သိတတ္မႈ၊ကူညီေဖးမမႈ၊ၾကိဳးစားမႈ တုိ႔ နဲ႔အတူ စိတ္မီးအိမ္ဟာ အနည္းဆုံးေတာ႔ သူ႔စြမ္းအား ရွိသေလာက္ၾကိဳးစားရင္း ေလာကကုိ အလင္းေပးထြန္းညွိေပးဖို႔ အထိ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ရင္ေတာင္ ေလာကအတြက္ အလင္းဆုိတာ ရွိတယ္လုိ႔ ၿပဆုိႏုိင္ခဲ႔ရင္ ဥယ်ာဥ္ထဲက သစ္ပင္ေလးေတြ စုိက္ပ်ဳိးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။ ၿပဆုိႏုိင္ဖုိ႔လည္း ဇြဲ၊လုံ႔လ၊၀ီရီယတုိ႔ နဲ႔ ၾကိဳးစားသြားၾကပါစို႔။

စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ဥယ်ာဥ္ မွ သစ္ပင္တစ္ပင္
ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

TIME MACHINE

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက စိတ္ ေစတနာ နဲ႔ပါတ္သက္ျပီးေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံု ေဟာေဖာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဲဒီေလာကုတၱရားနဲ႔ပါတ္သက္ေနတဲ့စိတ္အေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥယ်ာဥ္ေလျဖစ္တဲ့ ”စိတ္မီးအိမ္” ဆိုတဲ့ထဲက “စိတ္” ဆိုတာနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ခံစားခ်က္ကေလးကိုမွ်ေ၀ခံစား လိုက္တဲ့သေဘာပါပဲ။

ဒီဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရူးသြပ္မႈေလးေတြကို ရူးခ်င္တိုင္းရူးၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလိုရူးသြပ္မႈေတြထဲမွာ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ပါတ္သက္ခ်င္ပါတ္သက္ေနမယ္၊ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးပါတ္သက္ခ်င္ပါတ္သက္ေနမယ္၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုနဲ႔ပါတ္သက္ခ်င္ပါတ္သက္ေနမယ္ေပါ႔ဗ်ာ…. ဘယ္လိုပဲပါတ္သက္ေနပါေစ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ဘယ္လိုအရာမ်ဳိးနဲ႔မွ တာဆီး ပိတ္ပင္လိုမရတာကေတာ့ စိတ္ ပဲဗ်……. ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဟာ ဘ၀ေပးကံၾကမၼာအရ က်ရာေနေစရာသြား ျဖစ္ေနၾကေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့စိတ္ကေလးဟာ ဒီဥယ်ာဥ္ကေလးထဲမွာ အတူတကြ လာေရာက္ဆံုဆည္းၾကတာေပါ႔ ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက ေတြ႔ၾကံဳ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေလးေတြကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ တမ္းတျပီး လည္းရူးလို႔ရတယ္၊ အခုလက္ရိွအခ်ိန္ေလးမွာလည္း တနယ္စီေ၀းကြာေနရေပမယ့္ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ လာေရာက္ဆံုဆည္းလို႔ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္… အဲဒါကေတာ့ စိတ္နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသေပါ႔….
“မီးအိမ္” မီးအိမ္ဆိုတာ အေမွာင္ကိုခြင္းျပီး အလင္းေဆာင္ေပးတဲ့ သေဘာေပါ႔။ ေရွးလူၾကီးေတြကေတာ့ မီးအိမ္ကို ပညာနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ေျပာေလ့ရိွတာပဲ။ မီးအိမ္က မီးကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ကူးယူထြန္းညႇိေနပါေစ သူ႔ဆီကအလင္းေရာင္ကေတာ့ ေမွးမိွန္သြားျခင္း မရိွဘူးေလ… အဲသလိုပဲ စိတ္မီးအိမ္ ဥယ်ာဥ္ေလးထဲကေနျပီ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ရႈ႕ေထာင့္ကေန (ဥပမာ - ေကာင္းတမန္ ခ်ိတ္ေပးထားတဲ့ Link ေတြကေန၊ Jasmine ရဲ့ ဘ၀ဒသန ကဗ်ာကေန) ကိုယ့္အတြက္တိုးတက္မႈတစ္ခုခုျဖစ္မယ္ဆိုရင္ မီးအိမ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေလး ေပၚလြင္သြားတာေပါ႔ …..

အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

တမ္းတခ်င္း

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.................

စိတ္မွာမြန္းက်ပ္
အထီးက်န္ဆန္လာတဲ့အခါ
ခုံဖိနပ္ေတြတခြမ္းခြမ္းစီးျပီး
ခ်င္ေတာင္မ ကုန္းေပၚေျပးတက္
ဧရာ၀တီျမစ္ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္
လက္ေတြကိုဆန္႔တန္းမနားတမ္း
ေလေတြကိုတ၀ၾကီးရွဴျပစ္ခ်င္တယ္ကြာ။

မန္းေတာင္၊ဘုရားၾကီးကိုေရာက္တိုင္း
အေဟာင္းတိုင္းစိတ္မွာတမ္းတ
လြမ္းဆြတ္သတိရစြာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
တို႔ခ်င္ေတာင္မေျခဘ၀ကို
မွန္းဆမိတယ္ကြာ
ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္
ေပ်ာ္စရာေကာင္းမလည္းဆိုတာ
အထူးေျပာျပဖို႔လိုမယ္
မထင္ပါဘူးကြာ။

ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေလ.........
ဦးပိန္တံတားမွာ
လက္ေတြကိုဆန္႔တန္းမနားတမ္း
ဟိုဘက္ဒီဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္တယ္ကြာ။


သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကိုသတိရလွ်က္
အနတၱ

( ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ
သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းေတြးရင္

ကိုယ့္အသက္ေတာ့ ေမ့သြားတာ
အမွန္ပဲဗ်ာ)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

လုိခ်င္တာေလးေတြ ရွာမယ္ ဆုိရင္ Practice English and Find All You Want with Experts' Answers

ဒီေန႔ ေတာ႔ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ အင္တာနက္မွာ ေလွ်ာက္ေမႊတာ။ စိတ္၀င္စားစရာ ဆုိက္ဒ္ ေလးေတြ ေတြ႔လုိ႔ ၿပန္လည္ ၿဖန္႔ေ၀ေပးလုိက္တယ္ဗ်ာ။

၁။ http://www.expertvillage.com/
သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္မွ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြ က သင္သိခ်င္တာ ကုိ တိက်ေသခ်ာ စြာ လုိရင္း တုိရွင္း ရွင္းလင္းၿပဆုိေပးပါတယ္။ ဗြီဒီယုိ ေလးေတြနဲ႔ လည္း သရုပ္ေဖာ္ေပးပါတယ္။
ဒီဆုိက္ဒ္ ေလးမွာ သင္္အလုိရွိရာ ကိုရွာဖုိ႔ Search Engine လည္း ပါပါတယ္။ ဥပမာ - အလုပ္အင္တာဗ်ဳး ကုိ ဘယ္ လုိ ထုိင္ မလဲ သိခ်င္ရင္ Job Interview ဆုိ ၿပီး ရုိက္ထည္႔လုိက္တာနဲ႔ Link ေတြ တက္လာပါတယ္။ ဖြင္႔ၾကည္႔ရုံပါပဲ။
သိခ်င္တဲ႔ နယ္ပယ္အတြက္ိ လညး္ ဗဟုသုတ ရွာမီွးႏုိင္၊ အဂၤလိပ္စာ Listening လည္း က်င္႔လုိ႔ၿဖစ္၊ ဗြီဒီယုိ နဲ႔ ပါ သရုပ္ေဖာ္ေပးထားေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဇိမ္ရွိပါတယ္။ ဗြီဒီယုိ ဖုိင္ေတြ ကလည္း အပုိင္းခြဲေပးထားတာမုိ႔ လုိင္းဆြဲတာလည္း မေႏွွးေစပါဘူး။
လုိခ်င္တာ ကုိ ထည္႔ရွာၿပီး နည္းလမ္းရွာလုိ႔ လြယ္ေစတဲ႔ ဒီဆုိက္ဒ္ ေလး ကေတာ႔ အင္တာနက္ ဂ်ိဳးေတြ အၾကိဳက္ၿဖစ္မယ္ထင္လုိ႔ ၿဖန္႔ေ၀လုိက္ပါတယ္။

၂။ http://www.5minuteenglish.com/
ဒီဆုိက္ဒ္ မွာေတာ႕ အဂၤလိပ္စာ အေရး၊အဖတ္၊အေၿပာ အကုန္ ၀င္က်င္႔လုိ႔ရပါတယ္။ နားေထာင္ဖုိ႔ လုပ္ထားတဲ႔ အပုိင္းေလးေတြ ဟာ အရမ္းကုိ အဆင္ေၿပပါတယ္။ ၅ မိနစ္ စာ ခြဲထားတဲ႔ အတြက္ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြ (ဥပမာ - ေန႔ခင္းစား စာခ်ိန္) မွာ ခဏတၿဖဳတ္ အၿပင္းေၿပ ၀င္ နားေထာင္ ေလ႔က်င္႔ လုိ႔ ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အဂၤလိပ္စာ ေလ႕လာသူတုိ႔ အတြက္ ဆုိက္ဒ္ေကာင္းတခု ၿဖစ္တာေၾကာင္႔ ၿပန္လည္ ၿဖန္႔ေ၀ေပးလုိက္တာပါ။

၃။ http://www.china232.com/
အဂၤလိပ္စာ ေလ႔က်င္႔ ဖုိ႔ အတြက္ အရမ္းကုိ အေထာက္အကူ ၿဖစ္တဲ႔ ဆုိက္ဒ္ေလးပါ။ တကယ္ ကုိ ပထမေနရာ ေပးေလာက္ရေအာင္ ေကာင္းေနလုိ႔ ၿပန္လည္ ၿဖန္႔ေ၀လုိက္ပါတယ္။
သင္ခန္းစာဖုိင္ေတြ ကုိ mp3 ဖုိင္ေတြ နဲ႔ download လုပ္ သိမ္းထားလုိ႔ ရတဲ႔ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ ေလးကုိ အဆင္ေၿပပါတယ္။ IPods နဲ႔ Memory Stick နဲ႔ သိမ္းထားခ်င္သူေတြ အတြက္ေပါ႕။
Job interview, Romance, Office English, Special English Phrases စတာ ေတြ အားလုံးကုိ ရွင္းလင္းတဲ႔ စကားေၿပာခန္းေတြနဲ႔ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ ၿဖစ္ေအာင္ တင္ၿပထားတဲ႔ ေနရာေလးပါ။
အဂၤလိပ္စာ အေၿပာနဲ႔ နားေထာင္ စြမ္းရည္ တုိးတက္ဖုိ႔၊ ေ၀ါဟာရ တုိးတက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနသူတုိင္း သြားေရာက္ေလ႔လာသင္႔တဲ႔ ေနရာေလးမုိ႔ ၿဖန္႔ေ၀ေပးလုိက္ တယ္ ဗ်ာ။

ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ဒုိ႔ ခ်စ္ရတဲ႔ ဆရာ ဆရာမ မ်ား အေၾကာင္း (၁)

ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးဖုိ႔ စဥ္းစားထားတာ ဟုိ.ဘေလာ႕ဂ္ေတြ မေပၚခင္ကတည္းကပါ။ တကယ္႔ ကုိ ကုိယ္႔ တပည္႔ ကုိ ေတာ္ေစခ်င္၊ တတ္ေစခ်င္ တဲ႔ စိတ္ ေစတနာ အၿပည္႔အ၀ထား ၿပီး ကုိယ္တုိင္လည္း စံနမူနာ ၿပ ဆရာ၊ ဆရာမ ေကာင္း ၿဖစ္ေအာင္ ေနၿပတဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမ တုိ႔ အေၾကာင္းကုိ မွတ္တမ္းသေဘာ မ်ိဳးတင္ထားခ်င္တာ ၾကာခဲ႔ ပါၿပီ။

ေၿပာေနရင္ ၾကာပါတယ္။ ဒီေန႔ ပဲ စလုိက္မယ္။
အေမခ်စ္ အေၾကာင္းကေန စေၿပာမယ္။

အေမခ်စ္ဆုိ တာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ တေတြ ေခ်ာက္ ဂ်ီတီအုိင္ မွာ တက္တုန္းက သခၤ်ာသင္ၿပေပးတဲ႔ ဆရာမၾကီး ေဒၚၿမသန္းခ်စ္ပါ။ သူ႔ ကုိ ခ်စ္စႏုိး၊ ေလးစားစႏုိး နဲ႔ တပည္႔ေတြ အားလုံးက အေမခ်စ္ လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတြ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႕ အေမခ်စ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အသက္ရေနၿပီ။

အေမခ်စ္ ပုံပန္းက ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ပဲ။ စိတ္ဓါတ္ကလည္း ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ပါပဲ။ မ်က္မွန္ အၿမဲ၀တ္ထားၿပီး ၿမန္မာဆန္ဆန္ ဆံထုံးေလး အၿမဲထုံးထားတတ္တယ္။ စကားေၿပာရင္ ေလးေလးနက္နက္ နဲ႔ စကားစုေတြကုိ ရွင္းလင္းပီသစြာ ခြဲၿခားေၿပာတတ္သူပါ။အသံကုိ အၿမဲတမ္း အနိမ္႔အၿမင္႔ နဲ႔ ထိေရာက္စြာ ေၿပာဆုိ အသုံးခ်တတ္တဲ႔ ဆရာမၾကီးပါ။ သူက အင္ဂ်င္နီယာ သင္တန္းမ်ား အာလုံး ကုိ သခၤ်ာ သင္ၿပေပးတယ္။ Academics ဌာန ရဲ႔ ဌာနမႈး လည္း သူပဲေပါ႕။ ေက်ာင္းေရွ႕ Assembly ေတြမွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး တုိင္းေလးစား ရတဲ႔ ဆရာမၾကီး ဟာ ၾသ၀ါဒ အၿမဲ ေၿခြရတတ္ပါတယ္။

ပထမဆုံး သူအတန္းကုိ တက္တဲ႔ ေန႔ က ေတာ႔ မွတ္မွတ္ရရ ပဲ။ အားလုံး က မဂၤလာပါလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ထုံးစံ အတုိင္း တပည္႔၀တ္ ငါးပါး ဆုိရတယ္။ ဒါနဲ႔ အားလုံး ၿပီးၿပီေပါ႕။ အားလုံး က သင္ခန္းစာ စမယ္ မွတ္ေနတာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ အေမခ်စ္ က ေၿပာၿပတယ္။ သင္ခန္းစာ မစမီ မွာ ေက်ာင္းသား အားလုံး ကုိ နေမာတႆ သုံးၾကိမ္ရြတ္ခိုင္းတာ သူ႔ အတန္းရဲ႕ ဓေလ႔ ပဲတဲ႔။ အဲဒါ နဲ႔ အဲဒီေန႔ က စၿပီး သူ႔အတန္းတုိင္းမွာ နေမာတႆ ရြတ္ရတယ္။

ဆရာမၾကီး မၾကိဳက္တတ္တာ တခု ေၿပာၿပဦးမယ္။ ေယာက္်ားေလး သနပ္ခါး ပါးကြက္ ကြက္တာ ကုိ ဆရာမ ၾကီး လုံး၀ မၾကိဳက္ဘူးဗ်။ ေယာက္်ားဆုိ က်ားက်ား ရားရားေနရမယ္တဲ႔။ သနပ္ခါး ပါးကြက္ ကြက္စရာမလုိဘူးတဲ႔။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ က ရြာသားေလ။ ရြာမွာ ႏြားေက်ာင္းထြက္ရင္ ေနပူဒဏ္ ကာကြယ္ဖုိ႔ သနပ္ခါး ပါးကြက္ ခပ္ထူထူေလး ကြက္သြားတာပဲ။ ဒါပေမယ္႔ ဆရာမၾကီးက သနပ္ခါး ပါးကြက္ ကုိ ေယာက္်ားေလး ပါးမွာ ေတြ႕ရင္ သူ နမ္းမယ္ လုိ႔ ေၿပာလုိ႔ မကြက္ရဲပါဘူးဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕ စတတ္တဲ႔ ေကာင္ေတြ က တကယ္ ကြက္လာလုိ႔ ဆရာမ ၾကီးလည္း သူတုိ႔ ပါးကုိ တကယ္ နမ္းခဲ႔ တာ မွတ္မွတ္ရရပဲ။ ဆရာမၾကီးက သူေၿပာထားရင္ အကုန္လုပ္တယ္။

ေနာက္ တခု က ဆရာမၾကီးက ၿမန္မာ အမ်ိဴးသမီးေတြ ဆုိ ၿမန္မာ လုိ ေလးပဲ လွေနေစခ်င္တာ။ အကြဲေတြ၊ အၿပတ္ေတြ၊ Jeans က်ပ္ေတြ ၀တ္တာ လုံး၀မၾကိဳက္ဘူး။ စကပ္ ေတာင္ ၀တ္မလာရဘူး။ သူ႔အတန္းကုိ အဲလုိ ၀တ္လာမိရင္ အဲဒီ ေကာင္မေလး ေသၿပီသာမွတ္။ ဘာလုပ္ တယ္ မွတ္လဲဗ်ာ။ သူက အဲလုိ ၀တ္လာတဲ႔ ေကာင္မေလး ကုိ မတ္တပ္ရပ္ ခုိင္းတယ္။ ၿပီးရင္ ေယာက္်ားေလး ေတြ ကုိ ေၿပာတယ္။ အဲလုိ ေကာင္မေလး ဟာ သူ႔ ကုိ ၾကည္႔ေစခ်င္လုိ႔ အကြဲ၊အက်ပ္ နဲ႔ အၿပတ္ေတြ ၀တ္လာတာ။ ဒီေတာ႕ မင္းတုိ႔ သူကုိ ၾကည္႕ရမယ္။ မညွာနဲ႔ မင္းတုိ႔ တာ၀န္ပဲတဲ႔။ ၾကည္႔ ၾကတဲ႔ဗ်ာ။ တကယ္ ၿပတ္တဲ႔ ဆရာမၾကီး။ မင္းတုိ႔ မ်က္လုံးေတြ ကြ်တ္ၿပီး သူ႔ဆီ ေရာက္သြားပါေစ၊ ၾကည္႔ ၾကတဲ႔။ သူက အၾကည္႔ ခံခ်င္လုိ႔ ၀တ္လာတာ တဲ႔။ ေနာက္ကုိ မ၀တ္ ရဲ ေအာင္ ဆုံးမတာပါ။ ဒါေပမယ္႕ လုံလုံ ၿခဳံ ၿခဳံ ၀တ္လာ သူကုိ ၾကည္႔ မိရင္ မင္းတုိ႔ ဟာ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးမဟုတ္ဘူးတဲ႔။ သူက အိေၿႏၵရရ ၀တ္လာတာ ကုိ မင္းတုိ႔ က ၾကည္႔ရင္ မင္းတုိ႔ ဟာ မုိက္ရုိင္းတယ္။ လူမ်ိဳးေကာင္း သားသမီး မပီသဘူးတဲ႔ေလ။

ေနာက္ သူ႔ စည္းကမ္းပုိင္းကုိ ေၿပာၿပမယ္။ သူ႔ စည္းကမ္း ၾကီးတာ က ေတာ႔ ေလးစားစရာ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးကုိ ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ အတန္းကုိ တခါ မွ ေနာက္က် ၿပီး မေရာက္ဘူး။ မုိးရြာလည္း မဖ်က္ဘူး။ သူက အၿမဲ ေၿပာတယ္။ သတ္မွတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မဟုတ္တဲ႔ အတန္းခ်ိန္တုိင္း ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ၿဖစ္ေစ သူ႔အတန္း မဖ်က္ဘူးဆုိတဲ႔ အေၾကာင္း။ တကယ္ လုိ႔ တတန္းလုံး တက္ေရာက္ဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ႔ရင္ သူက စာသင္ခုံေတြ ကုိပဲ သင္ခဲ႔မယ္ တဲ႔ေလ။ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ဘယ္ လုိ ထင္လဲ။ တခါ က ေတာ႕ တကယ္ မွတ္မွတ္ရရပဲ။ မုိးသိပ္နည္း တဲ႔ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ မွာ မုိး အရမ္းရြာတဲ႔ တေန႔။ ဆရာမၾကီး အတန္းခ်ိန္ေပါ႕။ မိုးအရမ္း ရြာရင္ ေရအုိးစင္ မွတ္တုိင္အလြန္က ေခ်ာင္းေလးဟာ ေရအရမ္းတက္ ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ က ကားေတြ ေက်ာင္းဘက္ ကုိ လာလုိ႔မရေအာင္ ဟန္႔တားေတာ႕တာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ လူကူးတံတား တစ္ခုေတာ႕ ရွိတယ္။ အဲေလာက္ မုိးကသဲ၊ ေခ်ာင္းေရက ၾကီးေတာ႕ ဘယ္သူ ေက်ာင္းကုိ ေၿခက်င္လာမလဲ။ ေလွ်ာက္ရတာ လည္း နည္း တာ မဟုတ္ဘူး။ အနည္းဆုံး ေလးမုိင္ေလာက္ ရွိမယ္။ အဲဒီေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲ က ေက်ာင္းသားေတြ လညး္ မလာဘူး။ ေက်ာင္းနားက အေဆာင္မွာေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက လည္း ၿမိဳ႕ထဲက ေက်ာင္းသားေတြလည္း မလာဘူး၊ ဆရာမၾကီးလည္း ဒီအေၿခအေန အတုိင္းဆုိ မလာႏိုင္ဘူးေပါ႕။ ဘယ္သူမွ အတန္းကုိ မသြားၾကဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ေနာက္ တပတ္ အတန္းမွာ ဆရာမၾကီးက တခ်ိန္စာ စာကုိ ေက်ာ္သင္တယ္။ ၿပီးခဲ႔ တဲ႔ အပတ္ က တေယာက္မွ မလာလုိ႔ သူ႔ အတန္းထဲ က ခုံေတြကုိ သင္ခဲ႔တယ္ တဲ႔ေလ။ တကယ္ စည္းကမ္းပုိင္း ၿပတ္တဲ႔ ဆရာမၾကီး။

ေနာက္ သင္ၾကားေရးပုိင္း။ သူ႔ရဲ႕ သခၤ်ာပညာကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးမႈ နဲ႔ တတ္ကြ်မ္းမႈ ကေတာ႕ အံ႔မခန္းပဲဗ်ာ။ နဂုိ သခၤ်ာဥာဏ္က လည္း အရမး္ေတာ္ လုပ္သက္ ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ အသက္ ေလာက္ ရွိခဲ႔ၿပီ ဆုိ ေတာ႕ ဆရာမ ၾကီး စာသင္ တာ ဟာ အရမး္ကုိ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ သူက ဘယ္ သခၤ်ာပုစၦာ ကုိ မဆုိ အေသ မထားဘူး။ သခၤ်ာ ပညာ ဟာ လြတ္လပ္ က်ယ္ေၿပာတယ္။ သဘာ၀ ကုိ ပုံေဖာ္တဲ႔ ဘာသာ လုိ႔ သူအၿမဲေၿပာတယ္။ ဒီေတာ႔ သခၤ်ာပုစၦာ တပုဒ္ ကုိ ေၿဖရွင္းတဲ႔ နည္းဟာ ေၿဖရွင္းေနတဲ႔ လူအေပၚမွာသာ မူတည္ ပါတယ္တဲ႔။ သူကုိယ္တုိင္ လည္း ပုစၦာ တပုဒ္ ကုိ နည္းလမ္းေပါင္း မ်ားစြာ နဲ႔ မွန္ကန္ တဲ႔ အေၿဖ တခု ဆီကုိ ခ်ဥ္းကပ္ ၿပတယ္။ ဘယ္လုိ ေတြးရမယ္ ဆုိ တာ ကုိ တကယ္ သင္တယ္။ ဒီလုိ နည္းလမ္းနဲ႔ လုပ္ လုိ႔ ဘယ္ ေတာ႕မွ ေက်ာင္းသားေတြ ကုိ ပုံစံခြက္ထဲ မထည္႔ဘူးဗ်။ ၿပီးရင္ သူသင္ထားတဲ႔ နည္းလမး္ မွ မဟုတ္ဘူး။ တၿခား ဘယ္ နည္းလမ္းမဆုိ ယုတၱိရွိစြာ အေၿဖ ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ ႏုိင္ရင္ သူက အမွတ္ေပးမွာပဲ။ ေၿဖဆုိ သူ အေပၚမွာသာ မူတည္ ပါတယ္။ ၿပီးရင္ မလုိအပ္ တဲ႔ အေသးစိတ္ အဆင္႔ေတြကုိ ေက်ာ္လုိ႔ရတယ္။ လမ္းေၾကာင္းေဟာင္း အတုိင္း လုိက္ ၿပီး အဆင္႔ေက်ာ္ရင္ အမွတ္မေပးဘူး ဆုိ တာ သူ႔မွာ လုံး၀ မရွိဘူး။ ဆရာမၾကီး သင္ၿပေပးခဲ႔တဲ႔ အယ္ဂ်ီဘရာ နဲ႔ ဂ်ီၾသေမၾတီ သခၤ်ာပညာ အေၿခခံေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိ ခု ထိ အက်ိဳးၿပဳေနဆဲပဲ။

ေက်ာင္းက ဆရာ ကန္ေတာ႔ပြဲေတြ၊ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေတြမွာ ဆရာမၾကီး ဆုိဆုံးမ တဲ႔ ၾသ၀ါဒေတြ ကုိ မွတ္မိတဲ႔ သူရွိရင္ မွ်ေ၀ခံစားဖုိ႔ ေတာင္းခံ ရင္း ဒီစာေလး နဲ႔ ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးရဲ႔ ခ်စ္လွစြာေသာ၊ ေလးစားအပ္ပါေသာ ကြယ္လြန္သူ ဆရာမၾကီး အေမခ်စ္ ေခၚ ေဒၚၿမသန္းခ်စ္ကုိ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ တုိ႔မွ ၿပစ္မွားက်ဴးလြန္ခဲ႔မိေသာ္ ခြင္႔လႊတ္ေပးဖုိ႔ ရိုေသစြာ ရွိခုိးကန္ေတာ႔အပ္ပါတယ္။ အေမခ်စ္ တေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိမွ ခံစား ခြင္႔လႊတ္ေပးႏုိင္ပါေစ။

တပည္႔မ်ားအားလုံး ကုိယ္စား

ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

Dear Friends

I’m really pleased to see our gathering on the web. I will post my writings later. ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ရုန္းရင္း ကန္ရင္း

ရုန္းရင္းကန္ရင္း
ေလထန္တုိင္းသာ ပြင္႔ေၾကြပါမူ
ဘယ္မွာပန္းမ်ား က်န္မည္နည္း၊
လႈိင္းပုတ္တုိင္းသာ ကမ္းၿပိဳပါမူ
ဘယ္မွာေၿမၾကီး က်န္မည္နည္း၊
က်ရႈံးတုိင္းသာ ငုိရပါမူ
ဘယ္မွာမ်က္ရည္ က်န္မည္နည္း၊
အေမွာင္တစ္၀က္ လင္းတစ္၀က္သည္
တစ္ရပ္တစ္ခါ ၾကဳံၿမဲသာတည္း၊
အရႈံးတလွည္႔ ႏုိင္တစ္လွည္႔မွာ
မ်က္လွည္႔ပမာ ေတြ႕ၿမဲသာတည္႕၊
လႈပ္ရွားရေသာ လူ႔ရြာေတာ၀ယ္
လင္းေသာ ေမွာင္ေသာ ေအာင္ေသာရႈံးေသာ
မုန္းေသာခ်စ္ေသာ သစ္ေသာ ေဟာင္းေသာ
ပူေသာ ေအးေသာ ႏုေသာၾကမ္းေသာ
ေစာေၾကာစစ္ၿဖာ မေနသာေပ၊
လဲရာကထ က်ရာကတက္
ပ်က္ရာကေဆာက္ ေရွ႕သုိ႔ေလွ်ာက္၍
ေရာက္ရာဘ၀ အားမာန္ၿပရင္း
ရုန္းကန္ရမည္တကား။ ။
သန္႔၀င္း
…

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ယာကြက္ေပၚ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲၿခင္း Drawing a line in the field

ေခါင္းစဥ္ ကုိ ၾကည္႔ၿပီး ဘာလားဟ လုိ႔ ေတြးေနၾကမလားဗ်။ ခဏဗ်ိဳ႕ မေတြးခင္ ဒါေလးက ေန စဖတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ ေတာင္သူယာလုပ္ ဓားမခုတ္ တဲ႔ အေမ နဲ႔ အေဖ က ေၿမလတ္ပုိင္း ရြာေလးတစ္ရြာမွာ သားအလတ္ေကာင္အေနနဲ႔ ေမြးဖြားေပးခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတာင္သူဖုိးသားေလး ဘ၀ ကေန ေတာင္သူလူပ်ိဳေလး ၿဖစ္တဲ႔ အထိ မိရိုးဖလာ ေတာင္ယာ၊ကုိင္းကြ်န္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ ကုိင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမား ဘ၀ဟာ ပင္ပန္းဆင္းရဲေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ေနပူပူ မွာ ေက်ာေၿပာင္ေၿပာင္က ေခြ်းဒီးဒီးၾကေအာင္ ကုိ လုပ္ ခဲ႔ရေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္ဗ်။ အဲဒါ ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိရင္ သခၤ်ာပညာ၊ တီထြင္လုိစိတ္၊ သဘာ၀ကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္၊ စတာေတြကုိ ေၿမကုိတူးဆြ ထြန္ယက္တဲ႔ အတတ္ပညာက သူ႔အလုိလုိ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ သတိမထားမိပဲ ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ သင္ၾကားေပးခဲ႔လုိပဲ။

ဟာ ဒီေကာင္ စကားၾကီး စကားက်ယ္ နဲ႔ ဘာေတြ လာေၿပာေနတာ လဲလုိ႔ အေတြး မေစာနဲ႔ဦး။ အပစ္ လည္း မတင္နဲ႔ဦးဗ်ာ။ အဲဒါ ေလးေတြ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ ၿပီး အဆင္႔ၿမင္႔ ပညာေတြ သင္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ ေတာင္သူ အလုပ္က ငါ႔ကုိ ဒါေတြ သင္ေပးတာပါလားလုိ႔ သေဘာေပါက္ခဲ႔မိလုိ႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိတဲ႔ ဟာေတြ ကုိ တခုခ်င္း ေၿပာၿပမယ္။ ပထမေတာ႕ သခၤ်ာပညာက စရေအာင္။

ဒီစကားကုိ ေနာက္တခါ ထပ္ ၿပီး ေလးနက္ ေအာင္ ဆုိခြင္႔ၿပဳဦးဗ်ာ။ ေတာင္ယာကုိ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး လုပ္ကုိင္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ရဲ႕ သခၤ်ာဥာဏ္ အေမွ်ာ္အၿမင္ရိွမႈ၊ သခၤ်ာပညာကုိ လက္ေတြ႔သုံးခ်ေနမႈေတြ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ စူးစမ္းသိရွိခဲ႔ရတာပါ။ သူတုိ႔ ကို္ယ္တုိင္ေတာင္ သူတုိ႔ သခၤ်ာကုိ ေလ႕လာအသုံးခ်ေနမွန္းမသိၾကပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ လူပ်ိဳ၀င္ စ အရြယ္က အေဖက သူ႔သားၾကီး (ကြ်န္ေတာ္က ေတာ႕ သားငယ္ေပါ႕) စာဥ နဲ႔ ႏြားနီၾကီး သုံးၿပီး ထြန္ကုိဆင္၊ ထြန္းဆင္ အၿပီးမွာ အေမ႔ ေပးတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းဘူးကုိ ဆြဲ၊ ဓားမၾကီး ကုိ ပုဆုိးခါးေပါင္း ထဲ ထုးိသြင္းၿပီး ဖင္ေကာက္ခ်ိတ္္ ေကာက္ခ်ိတ္နဲ႔ ႏြားေတြ ေမာင္းၿပီး ေတာထဲ ထြက္သြားတာ ၿမင္ကတည္းက ယာထြန္တတ္ခ်င္တာ ရူးလုိ႔ဗ်ာ။ ငါ လဲ တေန႔မွာ အေဖ႔ လုိ ယာထြန္တတ္ရမယ္ေပါ႕။ အဲလုိ သာ ထြန္တတ္ ရင္ အေဖ႔လုိပဲ ခါးမွာထုိးထားတဲ႔ ဓားမၾကီး ၿပဳတ္မက်ေအာင္ ဖင္ေကာက္ခ်ိတ္ေကာက္ခ်ိန္ နဲ႔ ေတာထဲထြက္မယ္ေပါ႕။
ဒီလုိ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အသံေတြၾသၿပီး လူပ်ိဳသားနည္းနည္း ရလာခ်ိန္မွာပဲ အေမက ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ ယာထြန္သင္ခြင္႔ေပးခဲ႔တာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေၿမာက္ေနၿပီ။ ရြာမွာ က ယာထြန္တတ္မွ ေကာင္မေလးေတြက ဒီေကာင္ေတာ႕ အားကုိးလုိ႕ ရႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ႔္ ကုိ ၾကည္မွာေလ။ ဟဲ…ဟဲ..။

ပထမဦးဆုံး အေဖ႔ဆီက သင္ခဲ႔ရတာ ဂ်ီၾသေမၾတီ ပုစၦာ တစ္ပုဒ္ဆုိ တာ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီ ယာစထြန္တဲ႔ ေန႔ က မသိခဲ႔ဘူးဗ်ာ(ေနာက္မွ ၿပန္ေတြးၾကည္႔မွသိခဲ႔တာ)။

အေဖ႔ က ေၿပာတယ္။
“ထြန္ေၾကာင္းေတြ ဟာ ေၿဖာင္႔ေနရမယ္။အဲလုိ ေၿဖာင္႔ ေနဖုိ႔ ဆုိ တာ ငါ႔သား ႏြားၾကိဳးကုိ ကုိင္တတ္မႈ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ဘယ္အတုိင္ ညာအလွည္႔ ဆုိတာ ကုိ လည္း မေမ႔နဲ႔။ စၿပီး ထြန္ေၾကာင္းဆြဲေတာ႕မယ္ ဆုိ ထြန္တုံးေပၚ အလယ္တည္႔တည္႔္ ကုိ တက္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေဖ႕သားၾကီး ႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ၾကိဳးကုိ မတင္းမေလွ်ာ႔ထား။ ေအး..ထြန္ေၾကာင္းေၿဖာင္႔ ဖုိ႔ က ေတာ႕ ဒီကန္သင္း တစ္ဖက္ကေန၊ ဟုိဘက္ ကန္သင္းဖက္ ကုိ လွမ္းၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲရမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ထိပ္မွာ သတ္မွတ္ခ်က္ တခုေပါ႕။ ဥပမာ ဟုိ အေ၀းကၿမင္ေနရတဲ႔ ေဒြးေလးၾကင္ ရဲ႕ ကန္သင္းက ထန္းပင္။ အဲလုိ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ဆြဲၿပီး ငါ႔သား ထန္းပင္ ကုိ ပဲ ေသခ်ာၾကည္႔။ ၿပီးရင္ စေမာင္း။ ထန္းပင္နဲ႔ မင္း အၾကည္႔နဲ႔ မေၿဖာင္႔ ေတာ႕ဘူးဆုိရင္ ေဖ႔သားၾကီးေတြ ၾကိဳးကုိ လုိသလုိ ဘယ္ဆြဲ ညာယိမ္းလုပ္ေပး။ ကဲ အေဖအရင္ ေမာင္းၿပမယ္”
ဆုိ ၿပီး သူ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ စဆြဲတယ္။ ေၿဖာင္႔ လုိက္ တာ ဗ်ာ။ စင္းေနတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အေဖ႔ ကုိ တစ္သက္မွာ ပထမဦးဆုံး အေလးစားဆုံး အၾကည္႔ နဲ႔ ေမာ္ၾကည္႔မိတယ္။

ၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ္႔ အလွည္႔။ ခင္ဗ်ားထင္မွာေပါ႕။ သိပ္လြယ္ပါတယ္လို႔။ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲလုိ ပဲ ထင္ခဲ႔တာပဲ။ တကယ္ေတာ႕ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲက ဗလာစာအုပ္မွာ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ဆြဲတာနဲ႔ ယာကြက္ေပၚ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲတာ ကြာတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ကုိယ္႔စိတ္ၿငိမ္ရင္ ကိုယ္႕လက္ ကုိ ကုိယ္ႏုိင္ရင္ မ်ဥး္ေၿဖာင္႕မယ္။ ယာထဲမွာေတာ႕ ေဖ႔သားၾကီးေတြကုိ ထိန္းရတာမလြယ္ဘူး။ သူတုိ႔ က ေဘးနားက ၿမက္ပင္စိမ္းၿမင္ရင္ လွမ္းဟပ္မယ္။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေဒြးေလးၾကင္ ထန္းပင္ဆီ လွမ္းဆြဲထားတဲ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဟာ မရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါဆုိ ေကာက္ေနမွာစုိးလုိ႔ ေနာက္ ကုိ ၿပန္ၾကည္႔မိၿပန္၊ ဟန္ခ်က္ ပုိပ်က္ၿပန္ပဲ။ ေနာက္ က ပ်က္ေနၿပီးသား မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ကုိ လည္း စိတ္ကေရာက္။ ေရွ႕က ထန္းပင္ဆီ အၾကည္႔လြတ္သြားမွာလည္း ေၾကာက္ေပါ႕။ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ေပၚမွာ ကို္ယ္က ရွိမေနေတာ႕ လွမ္းၿမင္ရေနရတဲ႔ ေဒြးေလးၾကင္ ထန္းပင္ဆီကုိ ထပ္ဆြဲတဲ႔ မ်ဥ္းဟာ မ်ဥ္းေၾကာင္းအသစ္ေပါ႕။ ခု ပာန္စပ်က္တဲ႔ ေနရာ (point) က ေန ထန္းပင္ ကုိ ထပ္ ၿပီး ၾကည္႔ၿပီး ေမာင္းေတာ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ အသစ္ တခုေတာ႕ ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေစာေစာ က မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ အေဟာင္းနဲ႔ အသစ္နဲ႔ ေပါင္းရင္ ဘယ္ လုိ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ၿပန္ရေတာ႕မလဲဗ်ာ။ ဒါကုိ ေနာက္မွေတြးမိေတာ႕ ကိုယ္ဆြဲတဲ႔ ထြန္ေၾကာင္းမေၿဖာင္႔တာကုိ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ႔ရတယ္။ အေဖ႔ေရွ႕မွာလည္း မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ရခ်င္ခဲ႔တာ တအားပဲဗ်။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလုိ နဲ႔ အဲဒီ တမနက္ ဟာကြ်န္ေတာ႔္ ထြန္းေရးေတြဟာ Sine Wave, Cosine Wave ေတြ နဲ႔ ပဲ ယာတကြက္လုံး ၿပည္႔ေနခဲ႔တယ္။ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔လုိ႔ ယူဆေလာက္တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတာင္ မရခဲ႔ပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီေတာ႕မွ ဂ်ီေၾသေမၾတီ ဆုိ တာ သီအုိရီမွာ သင္တာထက္ တကယ္ သုံးရတာ ပုိခက္ မွန္းစသိခဲ႔တာ။
လူပ်ိဳေပါက္အေတြးနဲ႔ ဟုိဘက္ ယာေခ်ာင္က ေပါင္းေကာက္ေနတဲ႔ ညိဳမတုိ႔ ၾကားေအာင္ “ေဟ႕ ေဖ႕သားၾကီးေတြ လုပ္စမ္းဟ၊ ရုန္းထားစမ္းပါ၊ ဟာ… ဟုိ ေေကာင္ ငါ ရုိက္လုိက္ရရင္ နာသြားမယ္” စသၿဖင္႔ ညာသံ၊ ဖုိသံ ေပးဖုိ႔ပဲ ယာထြန္တတ္ေအာင္ သင္ခ်င္မိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ႕ အဲဒီေန႕က သခၤ်ာကုိ မသင္ခ်င္ပဲ သင္လုိက္ ရတာ မွတ္မွတ္ရရပဲဗ်။

ေနာက္ေန႔ မွ ေထာင္႔မွန္က်ေအာင္ ဆြဲနည္းနဲ႔ ပုိက္သာဂုိရပ္စ္ သီအုိရမ္ကုိ ဆက္ ေၿပာၿပဦးမယ္။

ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ေကာင္းတမန္ ေရ..............

သတိယတယ္
ပန္းဥယ်ာဥ္ ကေလးလည္းစိမ္းလန္း စိုေျပလာေအာင္
၀ိုင္း၀န္း စိုက္ပ်ဳိးၾကတာေပါ႔

Peace

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

သုံးရာသီ မိဘေမတၱာ

ေဆာင္းေလ ညွင္း၍
ဧကရာဇ္ပန္းရနံ႔လည္း သင္းခဲ႔ၿပီ
အင္ၾကင္းပန္းရန႔ံ ေတာလုံးၿပန္႔၍
ဒုိ႔ေက်ာေတြလည္း ပူခဲ႔ၿပီ
မုိးေစြငွက္ကၿမည္
ကေစာင္းၾကီးပင္လဲပြင္႔ပုတ္
အဟုတ္မုိးလဲ ရြာေတာ႔မည္ မုိ႔
ဒုိ႔သဘာ၀
ေတာင္သူလယ္သမားမုိ႔ ခံစားရင္း
သားက်မၼာပါေစ။

ေကာင္းတမန္၏အေဖ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

From a friend to a friend စုိင္းေအာင္မုိး၏ ကံဆုိးမုိးေမွာင္ ဒုကၡ

လွည္႔ကြက္ေတြၾကား ငါတုိးမ၀င္မိရင္

ခုလုိ ဇာတ္နာပုံေတြ ငါသိခဲ႔မွာ မဟုတ္ဘူး

ငါရဲ႕ ပင္ကုိ အသိက ဆင္းရဲရွာေတာ႔

ေလာကၾကီးကုိ စိတ္နာခ်င္ေပမယ္႔

ကုိယ္႔ ကုိယ္ကုိ စိတ္နာခဲ႔

လူေတြကုိ စိတ္နာခ်င္ေပမယ္႔

သက္မဲ႔ေတြကုိ အပစ္ပုံခ်ခဲ႔

သူငယ္ခ်င္းေရ ငါ…

ကံဆုိးမုိးေမွာင္ က်ခဲ႔ပုံက

၀တ္ထားတဲ႔ အေပါစား လက္စြပ္ေလးေတာင္

မုိးၾကိဳးပစ္ခံရမွာ ေၾကာက္ရတဲ႔ဘ၀

ဒါကုိ တစ္ခ်ိဳ႕ က ဆုိရဲ႕

မင္း အေတာ္ ရင္႔က်က္သြားၿပီတဲ႔

မဟုတ္ဘူး….

သဘာ၀ကုိက ရင္႔က်က္တာပါ။

မင္းအေတာ္ တည္ၿငိမ္သြားၿပီတဲ႔

ဟုတ္ကဲ႔..

ပါးစပ္ေသနတ္ဆုိတာ

ဘယ္အခါမွ ယမ္းနံ႔ မထြက္ခဲ႔ဖူး

ဒါေပမယ္႕

လူေတာ႔ ခဏခဏ ေသတယ္။


တာရာမင္းေ၀
…

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

English Version of "Looking back at a point when I was in Indonesia)

Looking back at a moment in Indonesia

My mind goes to Indonesia during these days. Exactly speaking I want to experience the Lebaran atmosphere again.

These days are the end of Ramadhan, the holy month for Islamic people –Idul Fitri. The Indonesian version of Idul Fitri is called Lebaran. The “Selamat” in Indonesian language means “Wishing your blessings and good deeds”. So Indonesian people will greet each other “Selamat Lebaran” during Idul Fitri. And they ask for forgiveness. “Mohom Maaf Lahir dan Batin”.

Therefore I would like to greet all my Indonesian friends with:

Selamat Lebaran.

Mohon Maaf Lahir dan Batin.

You may hear the heart beat of Indonesian people from the music from the drums in every mosque. The atmosphere is so blessed with this kind of drum beat everywhere in the cities. You can hear the drum beat the whole night. (Some of you guys have already experienced it, right?)

It is a lovely custom of Indonesian people that they visit their families, relatives and friends normally on the Lebaran evenings. Everywhere in the atmosphere is filled with “Mohon Maaf, Lahir dan Batin” and “Selemat Lebaran”. People ask for forgiveness if there are some mistakes they have made during the years and the whole life.

The guests are warmly welcomed in every house. The receivers of guests have prepared a lot of food for them. Then they will have their meal together while talking about their past, presence and future related to family members. They recall their happiest memories during their old days.

Children meet parents. Pupils meet teachers. Old friends meet their old friends. I, one of the guys who always want to be totally absorbed in the other cultures, did join the Lebaran activies in Bandung. Of course it is a good chance to participate in such a holy and religious festival in Indonesia while we are there in Indonesia, whose culture and ethnic diversities are so large.

I still remember those Lebaran days in 2005 October. Frankly speaking I began to learn how to speak Bahasa Indonesia at that point. So I did want to test and practice my Bahasa Indonesian skill (although it is so poor until now. he..he..). A lot of friends of my friend, whose mother is our house owner, visited him. They greeted him “Selamat Lebaran dan Mohon Maaf Lahir dan Batin”. His friends greeted me too since my appearance is so Indonesian, especially so Javanese (as they said later). I had a good chance to practice my Bahasa and did reply in the normal way. After we asked for forgiveness, we became friends. Then I decided to join with them to see how they enjoy the Lebaran atmosphere. They paid respect to their old school teachers and asked for their forgiveness. We went around Bandung. They saw their high school, the roads and streets on which they grew up and became adult, the market, the trees, every building and so on. They even recalled their happy memories with their friends, girl friends. Some were with us now. Some were not. Some were alive, some dead according them. They talked about all of friends, checked whether the trees which span the benches on which they had spent most of their youthful days were still there or not. Some trees were there. Some benches and trees were not. They wanted to keep all these structures and trees to keep their youthful memories. But now they were not there. But of course their youthful days are still there. They didn’t want changes of such buildings to keep them as the reminder of their memories. On the other hand, they wanted to change these structures especially school buildings so that their new generation can make effective use of modern technology and facilities. They inhaled the Bandung air which they had missed the whole year. Once in every year they come to Bandung and inhale it during Lebaran. They would have snacks from roadside sellers whose snacks they had enjoyed during their youthful days (with their friends and girlfriends or boyfriends).

In 2006 Lebaran, we went to the cinema with one of Burmese Muslim friend. She asked for our forgiveness. And we showed our forgiveness by joining her celebration of Lebaran here in Indonesia. There were four Burmese students there at that time. Two of them are Muslim girls. One of them, two of us Burmese guys, one Cambodian, one Lao, three Indonesians stayed together in our house. We all were sisters and brothers. Sometimes we cooked Burmese food (normally if I cook, others can’t eat it), sometimes Lao version of Thai Tom Yam(Hu…when can we have home cook one again..?), quite rarely Cambodian (except our Cambodian friendd is very good at frying eggs as he said during those days). We went shopping center together, celebrated our birthdays together. So we became real sisters and brothers. Therefore we also helped our Burmese Muslim girl to celebrate her Lebaran home away. We joined her to sms our friends to ask for forgiveness. We joined her to ask for forgiveness from her too. During the nights, we sang songs, played games, greeted our house owner in a Lebaran way. Those nights we normally used to stay out. Such times in Indonesia are really memorable for us.

In such way, the end of Lebaran comes again every year. And a current of people will flow back to the other cities where they are settling down and where they have their jobs. Old Bandung people (although some of them still think themselves as Bandungers) say goodbye to Bandung again. And they fold their youthful memories there again in Bandung. And I am sure they will unfold them again next year in the Lebaran.

As for me, if I have a chance, I will also come to Bandung again to dig up my Lebaran memories that I had folded there hopefully in one corner of my life.

Best regards to you all.

And again,

Selamat Lebaran

Mohon Maaf Lahir dan Batin

ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

Looking back at a moment in Indonesia အီဒူးဗသရီ အင္ဒုိနီးရွား

အင္း ခုတေလာ ကြ်န္ေတာ္ အင္ဒုိနီးရွားကုိ ေတာ္ေတာ္လြမ္းေနတယ္ဗ်ာ။
ေၿပာရရင္ အင္ဒုိမွာ အခုခ်ိန္က သူတုိ႔ ဘာသာရဲ႕ အထြတ္အၿမတ္၊ ဥပုသ္လရဲ႕ အဆုံးမွာ က်င္းပၿမဲ ၿဖစ္တဲ႔ အီဒူးဗစ္သရီ (Idul Fitri) ေခၚ လဘာရန္ (Lebaran) ပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္ေပါ႔။ သူတုိ႔ ေတြ အဲဒီည မွာ ဘုရာေက်ာင္း ပလီေတြမွာ စည္ေတြ မုိးလင္းတီးမယ္။ ကေလး လူၾကီး ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴးၾကတဲ႔ အခ်ိန္။ တခ်ိဴ႕ ၿမိဳ႕ ေတြမွာဆုိရင္ စည္ေတြ တီးၿပီး တၿမိဳ႕ လုံးကုိ ကားနဲ႔ ပတ္ၾကတယ္။
ခ်စ္စရာ ဓေလ႔ ေလး ေတြပါ။ ညေနဆုိရင္ မိဘ၊ ေဆြးမ်ိဴးသားခ်င္းေတြကုိ သြားကန္ေတာ႔ ၾကမယ္။ ကန္ေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ႕ တုိ႔ က ခု လုိ ေၿပာၾကတယ္။ “Mohon Maaf Lahir Dan Batin” တဲ႔။ ၿမန္မာလိုကေတာ႕ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတုိ႔ မွ ၿပစ္မွားမိရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ၾကတာေလ။
အိမ္တုိင္းမွာလည္း လာလည္ ကန္ေတာ႔ တဲ႔ သူေတြ အတြက္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ ၿပင္ဆင္ထားၾကတယ္။ လာလည္ ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ သူေတြဟာ အဲဒီေန႔ မွာ အားလုံး အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ ၀တ္ၾကတယ္။ အားလုံး ဟာ အသစ္ပဲ။
မိသားစုေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ၊ ဆရာတပည္႔ေတြ ဟာ အဲဒီေန႔မွာ အတူဆုံၾကတယ္။ လြမ္းလုိ႔ မဆုံး၊ ေၿပာလုိ႔ မဆုံးပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ ထုံးစံအတုိင္း ေယာင္ေပေပနဲ႔ သူတုိ႔ ၾကားထဲ မွာ ကုိယ္ကုိယ္ကို ႏွစ္ၿမဳပ္လုိက္တာပဲ။ ယဥ္ေက်းမႈ နဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ က်ယ္ေၿပာတဲ႔ အင္ဒုိရဲ႕ အေရးပါၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ ဘာသာေရး နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲေတာ္မ်ိဳးကုိ ကုိယ္အဲဒီေရာက္ေနတုန္း လက္လြတ္ခံ လုိ႔ ၿဖစ္ပါ႔ မလားဗ်ာ။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အီဒူးဗစ္သရီမွာ ကုိယ္က လညး္ အင္ဒုိဘာသာ ကုိ ေၿပာတတ္စ ေၿပာခ်င္လြန္းလုိ႔ လွ်ာယားေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ အဲဒီမွာ အိမ္ရွင္သားကုိ သူ႔နဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေနေဖာ္ေတြ လာေတြ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း နဂုိက မွ အသားမည္းမည္း ႏွာေခါင္းခြ်န္ခြ်န္ဆုိေတာ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး က ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ ပါ ေရာၿပီး “Mohon Maaf Lahir Dan Batin” လုိ႔ ေၿပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လညး္ ခတ္တည္တည္နဲ႔ ပဲ ရပါတယ္။ ဘာညာဆုိ ၿပီး ၿပန္ တုတ္တာပဲ။သူတုိ႔ ကုိလည္း ခြင္႔လြတ္ဖုိ႔ ၿပန္ေတာင္းပန္ခဲ႔ေသးတယ္။ ဟဲ..ဟဲ.။ ဒီလုိ နဲ႔ အဲဒီညက သူတုိ႔ နဲ႔ အတူ လုိက္လည္ၿဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ ဆရာေဟာင္းေတြ ကုိ ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ႔တယ္။ သူတုိ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေလး ကုိ လည္း လြမ္းဆြတ္စြာ သြားၾကည္႔ၾကတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းေလး က သူတုိ႔ ကုိ စိမ္းသလုိ ၿဖစ္ေနၿပီလုိ႔ သူတုိ႔ ေၿပာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ သူတုိ႔ အစား ၀မ္းနည္းေနမိတယ္ဗ်ာ။ သူတို႔ အတူ ထုိင္ခဲ႔ တဲ႔ အုတ္ခုံေလးကုိ မုိးေပးတဲ႔ ေက်ာင္းေရွ႕ က အပင္ၾကီးလည္း မရွိေတာ႔ ဘူးတဲ႔ေလ။ အားလုံးပဲ။ သူတုိ႔ ဟာ သူတုိ႔ ၿမိဳ႕ ေလး က ေၿပာင္းလဲ သြားတဲ႔ လမ္းေဟာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းေဟာင္းေတြ၊ အေဆာက္အဦးေဟာင္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ၊ ရည္စားေဟာင္းေတြ ကုိ အၿပည္႔အ၀ ၿပန္တမး္တၾကတယ္။ အငမ္းမရ ၿပန္လုိခ်င္ ၿပန္ခံစားခ်င္ၾကတယ္။ ခပ္တည္တည္ေနတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊စတတ္ ေနာက္တတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ မုိက္ကမ္းကမ္း သူငယ္ခ်င္း …စတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလုံး ဟာ သူတုိ႔ ငယ္ဘ၀ေတြ ကုိ ပုံသြင္းေပးခဲဲ႔တဲ႔ ဒီၿမိဳ႕ ၊ ဒီေက်ာင္း၊ ဒီလမ္းေတြ ကုိ အမွတ္တရ ရွိေနဖုိ႔ မေၿပာင္းလဲ ေစခ်င္ၾကသလုိ သူတုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေကာင္းစားဖုိ႔ အတြက္လည္း ေၿပာင္းလဲေနေစခ်င္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ ေလး ရဲ႕ ေလကို အငမ္းမရ ရႈရႈိက္ၾကတယ္။ စကားေတြ အဆုံးမသတ္နုိင္ေအာင္ ေၿပာတယ္။ ငယ္ငယ္က စားေနက် လမ္းေဘး ေစ်းသည္ေတြ ဆီ မွာသြားစားၾကတယ္။ အဲလုိ နဲ႔ သူတုိ႔ ဇာတိ ၿမိဳ႕ေလး ဟာ အဲဒီည အတြက္ သူတုိ႔ အားလုံးရဲ႕ အ ရွင္ဘုရင္ ေလး ၿဖစ္ေနခဲ႔တယ္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အီဒူးဗစ္သရီ မွာေတာ႔ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နဲ႔ အတူ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ ၿမန္မာမြတ္စလင္မေလး နဲ႔ အတူ ရုပ္ရွင္သြားၾကည္႔ၾကတယ္။ သူကလညး္ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ လာၿပီးေတာင္းပန္တယ္။ အားလုံး အမွားမ်ား ရွိရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါတဲ႔။ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေတြ မ်က္ရည္လည္ၾကရတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ ေလးမွာ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၿမန္မာေလး ေယာက္ပဲ ရွိတာေလ။ ႏွစ္ေယာက္က ၿမန္မာမူစလင္ ေကာင္မေလးေတြ။ အဲဒီထဲက တစ္ေယာက္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ ကေမၻာဒီးယား တစ္ေယာက္၊ အင္ဒုိ သုံးေယာက္ တအိမ္တည္း အတူေနၾကတာေလ။ ေၿပာမနာ၊ ဆုိမနာပါပဲ။ တကယ္႔ ေမာင္ႏွမေတြပဲေလ။ ၿမန္မာထမင္းဟင္း အတူတူ ခ်က္စားတယ္။ ၿမန္မာသီခ်င္း အတူတူဆုိၾကတယ္။ ပါးကြက္အၾကီးၾကီးေတြ ကြက္ ၊ ၿမန္မာ၀တ္စုံအၿပည္႔ ၀တ္ၿပီး Shopping Center ကုိ အတူတူတက္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြေလ။ အတူတူ ရူးသြပ္ခဲ႔တာပါ။ အဲလုိ ေမာင္ႏွမေတြဆုိေတာ႕ အဲဒီလုိ သူတုိ႔ အတြက္ ထူးၿမတ္တဲ႔ ေန႔ မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပါ ေရာၿပီး က်င္းပေပးတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ သူတုိ႔ကုိ ကူၿပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဖုန္းဆက္၊ ခြင္႔လြတ္ဖုိ႔ ေတာင္းပန္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူ႔ကုိ မုန္႔ဖုိးလည္း ေပးရေသးတယ္။ အမွားရွိရင္ ခြင္႔လြတ္ဖုိ႔လည္း ေတာင္းပန္ရတယ္။ ညေရာက္ေတာ႔ အီဒူးဗစ္သရီ အမွတ္တရေပါ႔၊ ၿမန္မာ သီခ်င္းေတြဆုိၾကၿပန္တယ္။ ဂိမ္းေတြေဆာ႕ တယ္။မုိးလင္းပါပဲ။ တရပ္ၿခားမွာ အတူတူေနရတာ အားလုံးဟာ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း စည္းစည္းရုံးရုံးနဲ႔ တကယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔တယ္ဗ်ာ။
ဒီလုိ နဲ႔ အားလုံးဟာ အီးဒူးဗစ္သရီ ႏွစ္ပတ္ အကုန္မွာ ဘ၀ အတြက္ အၿခားတေနရာကုိ အလုပ္သြားလုပ္ၾကရၿပန္တယ္။ ဆက္လက္ စီးဆင္းရၿပန္တယ္။ ၿမိဳ႕ ေလးကိုလည္း ၀မ္းနည္းစြာ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ငယ္ဘ၀ေတြကို နွေၿမာစြာနဲ႔ အဲဒီၿမိဳ႕ ေလးမွာ သိမ္းထားခဲ႔ၿပန္တယ္။ ေနာက္ႏွစ္မွာ သိမ္းထားတာေတြ ၿပန္တူးေဖာ္ၾကဦးမွာလည္း ေသခ်ာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ အဆင္ေၿပရင္ ေနာင္ အီဒူးဗသရီတခုခုမွာ အဲဒီၿမိဳ႕ ေလးကုိ သြားၿပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘေ၀ေတြကုိ တူးေဖာ္ၾကည္႔ဦးမယ္ဗ်ာ။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

လိပ္ပု သုိ႔ အမွတ္တရ

စိတ္ေစရာ

ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီး
ထီးထီးေရွ႕မွာ
ဆရာတစ္ေယာက္
စာသင္ေရာက္လာ
ရွင္းလင္းသင္ျပ
ခ်ိန္တန္က်လွ်င္
ဆရာကျပန္
ေခါင္းမွာက်န္တာ
အေဆာင္ဘာဟင္းခ်က္ပါလိမ့္

ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ေခၚခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းလိပ္ပုရဲ႕ကဗ်ာေလးေပါ႔ဗ်ာ…..
အတိတ္ကို မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ေအာင္လို႔ တင္ေပးလိုက္တာပါ

အနတၱ

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...