စိတ္တူကုိယ္မွ် ဘ၀ စခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္ခုန္ယစ္မူး ရူးမုိက္ခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္မွာ လြမ္းေဆြးတုိ႔မ်ား ေ၀းခဲ႔ဖူးသည္။
စိတ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းကုိ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ မီးအိမ္ဆုိ တာ သူ႔ကုိသုံးၿပီး
၁။ သူက အမ်ားကုိ ၿမင္နုိင္တယ္။
၂။ သူ႔ကုိ အမ်ားကၿမင္ႏုိင္တယ္၊
၃။အမ်ားကုိလည္း အမ်ားက ၿမင္ႏုိင္ေစတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္လုိ႔ နာမည္ေပးထားတာ။ ဒီ ဘေလာ႔ ဂ္ ဥယ်ာဥ္ေလး ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတာ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သစ္ပင္ေလးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္ စုံေနၿပီေလ။ ေနာက္ ဆုိ တုိးၿပီး စုိက္ၾကတာေပါ႔။ လုိအပ္ရင္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေၿမၾသဇာလညး္ ေကြ်းရဦးမယ္။ အားလုံး လာလည္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း သစ္ပင္ရွိရင္ ဘယ္လုိ သစ္ပင္ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္စုိက္ၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ကုိယ္႔ ဥယ်ာဥ္ေလး ကုိ လာလည္ ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားေပးခဲပါ။
စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္
မၾကီးပါခ်ဴးက လ၀န္း၀ိုင္းစက္လင္းထိန္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး အိမ္ကိုလြမ္တယ္တဲ့။ အင္းအနတၱကေတာ့ လမင္းနဲ႔ ပါတ္သတ္တဲ့ ကိုးတန္းတုန္းက ကဗ်ာေလးကိုသတိရတာနဲ႔ ျပန္လည္း ခံစားႏိုင္ေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
“ပတၱျမားေရႊဂူ”
ျပစ္မရိွ ျပစ္ရွာ……..
လမင္းကို ေခြးေဟာင္လို႔
ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္
ထြန္းလွ်က္ပင္သာ။
ပတၱျမားေရႊဂူကိုလ
၀က္မ်ားကညဴစူစြာတိုက္ႏွဲ႔
ပြတ္ေလေလ ဂူေရႊမွာ အေရာင္ထြက္တယ္
ေရွ႕ကထက္ကဲ။
ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...
Posted by
အနတၱ
at
5:05 PM
1 comments Labels: Poem, အနတၱ
Atom Feed (xml)