စိတ္တူကုိယ္မွ် ဘ၀ စခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္ခုန္ယစ္မူး ရူးမုိက္ခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္မွာ လြမ္းေဆြးတုိ႔မ်ား ေ၀းခဲ႔ဖူးသည္။
စိတ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းကုိ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ မီးအိမ္ဆုိ တာ သူ႔ကုိသုံးၿပီး

၁။ သူက အမ်ားကုိ ၿမင္နုိင္တယ္။

၂။ သူ႔ကုိ အမ်ားကၿမင္ႏုိင္တယ္၊

၃။အမ်ားကုိလည္း အမ်ားက ၿမင္ႏုိင္ေစတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္လုိ႔ နာမည္ေပးထားတာ။ ဒီ ဘေလာ႔ ဂ္ ဥယ်ာဥ္ေလး ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတာ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သစ္ပင္ေလးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္ စုံေနၿပီေလ။ ေနာက္ ဆုိ တုိးၿပီး စုိက္ၾကတာေပါ႔။ လုိအပ္ရင္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေၿမၾသဇာလညး္ ေကြ်းရဦးမယ္။ အားလုံး လာလည္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း သစ္ပင္ရွိရင္ ဘယ္လုိ သစ္ပင္ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္စုိက္ၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ကုိယ္႔ ဥယ်ာဥ္ေလး ကုိ လာလည္ ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားေပးခဲပါ။

စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္

ယေန႔ သင္႔ဘဝ ေအာင္ျမင္မွူ၊ စိိတ္တည္ျငိမ္မွူႏွင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွူ အတြက္ စကားစု ...

Friday, December 7, 2007

မွန္ကန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္……………

လင္းယုန္ဌက္ဟာ သူ႕ရဲ႕မ်ိဳးရင္းထဲက စြန္ဌက္၊ သိမ္းဌက္စတဲ့ ဌက္မ်ိဳးေတြထဲမွာ အသက္အရွည္ဆံုး ေနထိုင္ရွင္သန္ႏိုင္တဲ့ သတၱ၀ါ ျဖစ္ပါတယ္။ လင္းယုန္ဌက္တစ္ေကာင္ဟာ အႏွစ္ 70 အထိ အသက္ရွည္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သည္လို အသက္ရွည္ရွည္ေနႏိုင္ဖို႕ လင္းယုန္ဌက္ဟာ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ရပ္ကို မျဖစ္မေန ခ်မွတ္ရပါတယ္။သူ႕အသက္အႏွစ္ 40 ကို ေရာက္တဲ့အခါ သူ႕ရဲ႕အသက္အရြယ္အလိုက္ ရွည္လွ်ားေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတဲ့ ေျခသည္းေကာက္ေကာက္ေတြဟာ သူ႕ရဲ႕အစာျဖစ္တဲ့ သားေကာင္ေတြကို မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕တခ်ိန္က ရွည္လ်ားခၽြန္ထက္ခဲ့တဲ့ ႏႈတ္သီးေတြဟာလည္း ခုေတာ့ သားေကာင္ကို မစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကြးညြတ္လာခဲ့ၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ အိုးမင္းလာတဲ့ အသက္အရြယ္အလိုက္ ေတာင္ပံတစ္စံုေပၚက ဌက္ေမြးေတြဟာလည္း ပိုမိုထူထပ္လာတဲ့အတြက္ ေလးလံလာၿပီး ေတာင္ပံအစံုကို မၿဖန္႕ကားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေတာင္ပံအစံုဟာရင္အုပ္မွာကပ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဒါေႀကာင့္အရင္လို ပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႕ေတာ္ေတာ္
ကိုခက္ခဲလာေနပါၿပီ။သူ႕အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ႏွစ္လမ္းသာ ရွိပါေတာ့တယ္။ ပထမ တစ္လမ္းက အေသခံမလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရက္ေပါင္း 150 ၾကာမဲ့ နာက်င္မႈေတြနဲ႕ ျပည္႕ႏွက္ေနမဲ့ ေၿပာင္းလဲၿခင္းၿဖစ္စဥ္ထဲကို ၀င္ေရာက္ၿဖတ္သန္းမလား ဆိုတာပါပဲ။ သည္ေၿပာင္းလဲၿခင္းၿဖစ္စဥ္မွာ
လင္းယုန္ဟာ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္ပ်ံသန္းၿပီးေတာင္ထိပ္ကသူရဲ႕အသိုက္ထဲမွာ ေနထိုင္ေနဖို႕လိုပါတယ္။ၿပီးေတာ့ သူႏွုတ္သီး ၿပဳတ္
ထြက္ သြားတဲ့အထိေက်ာက္တံုးကို ႏွုတ္သီးနဲ႕ေခါက္ေနဖို႕လိုပါတယ္။သူရဲ႕ႏွုတ္သီးအေဟာင္း ၿပဳတ္ထြက္ သြားၿပီးတဲ့ေနာက္လင္းယုန္ဟာ
ႏွုတ္သီးသစ္ၿပန္ေပါက္တဲ့အထိ သူ႕ရဲ့အသိုက္ထဲမွာ ေနရပါတယ္။ႏွုတ္သီးသစ္ ေပါက္လာတဲ့အခါမွာ လင္းယုန္ဟာ သူ႕ရဲ့ေၿခသည္းေဟာင္း
ေတြကိုသူ႕ႏွုတ္သီးသစ္နဲ႕ၿဖဳတ္ထုတ္ ရပါတယ္။ေၿခသည္းသစ္ေတြ ၿပန္ေပါက္လာ တဲ့အခါမွာ သူ႕ေတာင္ပံတစ္စံုေပၚက ငွက္ေမြးေတြကို
သူ႕ႏွုတ္သီးသစ္ နဲ႕ ဆြဲႏွုတ္ပစ္ရပါတယ္။သည္လိုနဲ႕ငါးလႀကာတဲ့အခါမွာ လင္းယုန္ဟာသူရဲ့ေက်ာ္ႀကားလွတဲ့ ၿပန္လည္ေမြးဖြားၿခင္း ၿပီးေနာက္ ပ်ံသန္းၿခင္းကိုစတင္ပါေတာ့တယ္။ေနာက္ထပ္ ႏွစ္၃၀ အသက္ရွည္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ဘာေႀကာင့္ေၿပာင္းလဲၿခင္းကို လိုအပ္ႀကသလဲ။အႀကိမ္ မ်ားစြာမွာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရုန္းကန္ႀကရတဲ့ေနရာမွာလူသားေတြဟာ သည္လိုေၿပာင္းလဲၿခင္းၿဖစ္စဥ္ေတြကို ၿဖတ္သန္းႀကရ ပါတယ္။တခါတရံ..လိုအပ္လာတဲ့အခါမွာအမွတ္တရအေဟာင္းေတြ၊ ၀ါသနာ အေဟာင္းေတြနဲ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာအေဟာင္းေတြကို သုတ္သင္ ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔လိုပါတယ္။အတိတ္ရဲ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုေတြကိုလြတ္ေၿမာက္ႏိုင္မွသာပစၥဳပန္ရဲ့အသီးအပြင့္ေတြကိုခံစားႏိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္။အေသခံ မလားအသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္မွု အတြက္ခဏတာ နာက်င္မွု အခိ်န္ပိုင္းကို သည္းခံ ေက်ာ္ၿဖတ္ႀကမလား လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္စာ
ေလာက္ရဲရင့္ႏိုင္ႀက မလား ??????????????

အရိပ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာထားဖူးခဲ့ေသာ တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတခုေပါ့ေနာ္ ……….
လူဆိုတာ အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိသလို အဆိုးဆံုးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ရမယ္လို႕ လက္ခံထားပါတယ္။
ျဖစ္ၿပီးသြားတာကိုေနာင္တ ရေနမဲ့အစား ျဖစ္လာတာကို အေကာင္းဆံုးရင္ဆိုင္ဖို႕လိုပါတယ္။

ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်ေရာက္ေသာ ေမြးေန႕ရွင္မ်ားႏွင့္ အတူ ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်ားအားလံုးလည္း ဘ၀မွာ ႀကံဳေတြ႕လာႏိုင္မဲ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းႏိုင္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရြင္ေသာ ဘ၀တခု ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕………… ဆႏၵျပဳပါတယ္။

အရိပ္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

ဘ၀ မွ်ေၿခ (သုိ႔) ဘ၀ကုိ ဆန္းစစ္ၿခင္း

ဘ၀မွာ...

ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းဆိုတာရွိသလို ၀မ္းနည္းၿခင္းဆိုတာလည္း ရွိေနမွာပါ ။

ၾကည္နူးမွုေတြရွိေနသ၍ ေၾကကြဲၿခင္း ဆိုတာလည္း ရွိေနမွာပါ ။
ေမႊးဖြားၿခင္းဆိုတာရွိေနသ၍ ေသဆံုးၿခင္းဆိုတာလည္းရွိေနမွာပါ ။
ၾကံဳဆံုမွုေတြရွိေနသ၍ ခြဲခြာၿခင္းဆိုတာရွိေနမွာပါ ။


ဒီအေၿခေနေတြကို ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ ့ေက်ာ္ၿဖတ္ရမလဲ ။ ငါ့ဘ၀အတြက္ ဒီအေၿခေနေတြကို ေက်ာ္ၿဖတ္ဖို ့ တကယ့္တိုက္စစ္မွူးေကာင္း တစ္ေယာက္ ၿဖစ္နိုင္ပါ.မလား ? အခုခ်ိန္မွာ ခြဲခြာၿခင္းေၾကာင့္ရခဲ့တဲ့
ဒဏ္ရာေတြေတာင္ မက်က္ေသးဘူး ၊ ေနာက္ထပ္ ငါဘာမွမခံစားနိိင္ေတာ.ဘူး.......တခါတေလ ငါလုပ္နိုင္ပါ့မလား ? ရင္ဆိုင္နိုင္ပါ့မလား ???? ဆိုတ့ဲ ေမးခြန္းေတြကို မေၿဖနိုင္တ့ဲရက္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ...........

ခက္ခဲမွုေတြၿပည့္ေနပါတယ္ဆိုတဲ. ေနရာတစ္ခုကို ငါစိန္ေခၚၿပီး၀င္ခဲ့တယ္...ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ေတြကလည္း နိမ့္လိုက္ၿမင္.လိုက္နဲ ့ .....ဟိုး......အၿမင္တဆံုးထိလဲ ငါ့ေရွ ့မွာ ေတာင္ၾကီးေတာင္ငယ္ေတြ ပိတ္ေနတုန္းပဲ.....တခါတေလ လဲက်တဲ့အခါ ငါ့ကိုငါ့ၿပန္ထနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတာ အခါခါပဲ့ ....ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ ေရွ ့ဆက္ၿပီး ေက်ာ္ၿဖတ္ရဦးမလဲ ငါမသိဘူး....................

ေၾသာ္..............ပန္းတိုင္တစ္ခုေရာက္ဖို ့ စိုက္ထုတ္ရတဲ့ အားေတြလဲ မနဲပါလားေနာ္.............
ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...