Atom Feed (xml)
ဘ၀ကုိ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ေနသူ
(၁)
ည……..။
ဒီည……….။
က်ဴပ္ အိပ္မေပ်ာ္ၿပန္ဘူး………..။
က်ဴပ္သိတယ္…………………….။
အဲဒါဆုိ ခါတုိင္းလုိ က်ဴပ္ဟာ ဒီည အိပ္မက္ထဲမွာ က်ဴပ္ အမ်ိဴးအေဆြ ေတြ အိမ္မွာ ကြ်န္တစ္ေယာက္လုိ အလုပ္ကိစၥေတြ သိမ္းက်ဴံး လုပ္ေနလိမ္႔ဦးမယ္။ အဆူ အေငါက္လည္း ခံ ေနရလိမ္႔ဦးမယ္…….။
ည အခ်ိန္မေတာ္ၾကီးမွ အလုပ္ၿပီးလုိ႔ အေမ႔အိမ္ၿပန္၊ အေမ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း အပ္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ အမ်ိဴးေတြ ေပးလုိက္တဲ႔ ပုိက္ဆံ ကုိ ေရရင္း က်ဴပ္တုိ႔ ငိုေၾကြးေနလိမ္႔ဦးမယ္။ ေကာင္းကင္ က ၾကယ္ေတြက က်ဴပ္တုိ႔ ကုိ သနားလုိ႔ အဲဒီည မွာ တုိးတိတ္စြာ ေနၾကလိမ္႔မယ္။တကယ္ဆုိ သူတုိ႔ေတြ က်ဴပ္က ကူလီထမ္း သာသာပဲ ဆုိတာ မေၿပာရက္လုိ႔ ႏႈတ္ဆိတ္္ ေနၾကတာၿဖစ္မယ္။
က်ဴပ္ဘ၀ က မနာသင္႔ပဲနဲ႔ အဲေလာက္ ကုိ နာက်ည္းခဲ႔ရတယ္ဗ်ာ။
(၂)
အိပ္မက္…….။
ဒီလုိ အိပ္မက္ ေတြ………..။
က်ဴပ္ဘ၀ ကုိ ေၿခာက္လွန္႔ ခဲ႔တာ ဟုိး…ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းကပါ…………။
က်ဴပ္သိတယ္။ ဒီလုိညမ်ိဴးဆုိ….ဒီလုိ အိပ္မက္ေတြ က်ဴပ္မက္ လိမ္႔ဦးမယ္……..။
က်ဴပ္အေမ လည္း မက္ေနေလာက္တယ္။
ည……..။
ခုလုိညမ်ိဴး…။
က်ဴပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေၾကာက္တယ္။
ဘ၀…….။
ခုလုိ ဘ၀မ်ိဴး…။
က်ဴပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေၾကာက္တယ္။
(၃)
စိတ္မီးအိမ္….ရာ……….။
ရင္းႏွီးလြန္းလုိ႔ပါဗ်ာ………….။
က်ဴပ္ မင္းကုိ ဒီညေတာ႔ က်ဴပ္ရင္ကုိ ဖြင္႔ခ် ၿပေတာ႔မယ္။က်ဴပ္ခု ဖြင္႔ၿပမယ္႔ က်ဴပ္ဘ၀ ဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ ယံုခ်င္စရာ ၿဖစ္ခ်င္မွ ၿဖစ္မယ္။ မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔လည္္း ခင္ဗ်ား ထင္ခ်င္ ထင္လိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ဴပ္မညာပါဘူး။ က်ဴပ္ ခင္ဗ်ားကုိ ဖြင္႔ေၿပာလုိက္ရရင္ကုိ သက္သာပါၿပီ…။ ဒါဆုိ စိတ္ေပါ႔သြားေအာင္ ဘာလုိ႔ ေစာေစာ ရင္မဖြင္႔တာလဲ လုိ႔ က်ဴပ္ကုိ ေမးဦးမွာလား စိတ္မီးအိမ္…။ မေမးပါနဲ႔ဗ်ာ။ က်ဴပ္က တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ၿခင္းေတြ ကုိ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး သင္လာ၊တတ္လာ ခဲ႔ရတဲ႔ ေကာင္ပါဗ်ာ။ တခါတေလ သူမ်ားေတြလုိ က်ုယ္ေလာင္စြာ ငုိတတ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ဴပ္ ရုိးရုိးေလး နဲ႔ ကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ မငုိတတ္ခဲ႔တာပါ။
ထားပါ……….။
က်ဴပ္ဘ၀အေၾကာင္း ကုိ ပဲ ခင္ဗ်ား နားေထာင္ေပးပါဦး။ အားလုံးေၿပာရင္ ခင္ဗ်ား ၀တၳဳရွည္တစ္ပုဒ္ ဖတ္ရသလုိ အခ်ိန္ကုန္ေနမွာစုိးလုိ႔ က်ဴပ္ဘ၀ ခံစားခ်က္ေတြကုိ သုိသပ္စြာ၊ တုိးတိတ္စြာပဲ အက်ဥ္းခ်ဳံး ငုိညည္းလုိက္တယ္ဗ်ာ။
တခုေတာ႔ ၾကဳိတင္ သတိေပးမယ္ဗ်ာ။ ဒါ ေကာင္းတမန္ ရဲ႕ တကယ္႔ဘ၀လားလုိ႔ ၿပန္မေမးေၾကးေနာ္ စိတ္မီးအိမ္………..။
(၄)
က်ဴပ္ဘ၀ ကုိ သုံးပုံ ပုံရင္ သူမ်ားေတြလုိ ပထမ အရြယ္ ပညာရွာ၊ ဒုတိယ အရြယ္ ဥစၥာရွာ၊ တတိယအရြယ္ တရားရွာ ဆုိတာ ၿဖစ္မွ ၿဖစ္လွပါ႔မလားလုိ႔ က်ဴပ္ေၾကာက္ေနမိတယ္။
အဲ…ခု က်ဴပ္က ဒုတိယ အရြယ္ ထဲမွာ…ဆုိတာ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ဴပ္ ဥစၥာ ရွာတဲ႔ အဆင္႔ကုိ မေရာက္ေသးဘူး။ က်ဴပ္ ဒါကုိ ေတြးမိေတာ႔ ငါ႔ဘ၀မ်ား တခုခု မွားယြင္းေနလား ဆုိၿပီး စစ္ၾကည္႔မိတယ္။ ဘ၀ ကုိ ေသခ်ာ ခြဲၿခမ္း စိတ္ၿဖာ ၾကည္႔မိတယ္။
က်ဴပ္ထင္္တယ္။ က်ဴပ္ ၿဖတ္သန္း ခဲ႔ရတဲ႔ ဘ၀ ဟာ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ခဲ႔ ၿခင္း ေတြ နဲ႔ ပဲ ၿပည္႔ႏွက္ ေနခဲ႔တယ္ ဆုိတာ။ က်ဴပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္တတ္ၿခင္း ကုိ ရခဲ႔တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘာေၾကာင္႔ က်ဴပ္ အဲလုိ တတ္ခဲ႔ မွန္း က်ဴပ္ မသိခဲ႔ ရုိး အမွန္။ ဘ၀ ေၾကာင္႔ လုိ႔ ပဲ ပုံခ် ခဲ႔ မိတယ္ ထင္တယ္။ ဒီလုိ နဲ႔ က်ဴပ္ဟာ ကေလးဘ၀၊ လူပ်ိဴေပါက္ဘ၀ နဲ႔ ခု လူပ်ိဴ မဟုိင္းတဟုိင္း ဘ၀ ေတြကုိ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ရင္း ကုန္ခဲ႔တယ္ လုိ႔ ဆုိရမွာပဲ။
နာက်ည္းခ်က္ေတြက တကယ္ က်ဴပ္ဘ၀ မွာ မ်ားခဲ႔တယ္။
ေဆြမ်ိဴးေတြက က်ဴပ္ဆုိ မခ်စ္ဘူး။
ပတ္၀န္းက်င္က ဘာမွ ၿဖစ္လာႏုိင္စရာ မရွိတဲ႔ က်ဴပ္လုိ ေကာင္ေလးကုိ ဘာေၾကာင္႔ စရိတ္ကုန္ခံ ေက်ာင္းထားရတာလဲလုိ႔ က်ဴပ္ အေမ နဲ႔ အေဖ ကုိ ေမးေငါ႔ ခဲ႔ၾကတယ္။
ဦးေလး အရင္းက ေတာင္ က်ဴပ္ကုိ ဂရုမစုိက္ ခဲ႔ဘူးဗ်ာ။
ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ တဲ႔ က်ဴပ္တုိ႔ အမ်ိဴးအသုိင္းအ၀ုိင္း ၾကားမွာ မြဲေတလွတဲ႔ က်ဴပ္တုိ႔မိသားစု ရွိေနတာ ကုိက သူတုိ႔ အတြက္ အရွက္တခု လုိ႔ ေၿဗာင္ဖြင္႔ေၿပာဖူး တဲ႔ အမ်ိဴး ေတြ ေၾကာင္႔ ဟုိး..ႏုနယ္ လွတဲ႔ က်ဴပ္ ကေလးဘ၀ ကုိ တကယ္ ပဲ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္မႈ၊ အလုိမက်မႈ နဲ႔ မေက်နပ္မႈ ေတြ ကုိ စတင္ေပးအပ္ခဲ႔တယ္။
ဒါေပမယ္႔ က်ဴပ္ က်ဴပ္ကုိယ္႔ကုိ အံ႔ၾသမိတာက က်ဴပ္ သူတုိ႔ အားလုံးကုိ ေသြး နဲ႔ ကုိ ခ်စ္မိေနတာ။ ဘယ္လုိမွ စိတ္မနာ ခဲ႔တာ ပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ကုိေတာ႔ က်ဴပ္က နာက်ည္းတယ္။
က်ဴပ္ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ေတာ႔မယ္႔ ေန႔က က်ဴပ္ေဒၚၾကီးတေယာက္ ေရႊထည္။ေငြထည္ လက္၀တ္ပစၥည္းေတြ ယူလာၿပီး က်ဴပ္တုိ႔ ေနာက္ထပ္ ေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေၿမးအလွဴပြဲမွာ ဟန္္၀တ္ၿပဖုိ႔ လာငွားတဲ႔ ေန႔ပဲ။
က်ဴပ္နာက်ည္းလုိက္တာဗ်ာ……..။ ၿပန္ေတြးရမွာေတာင္ ခါးသီးတယ္။
က်ဴပ္ေဒၚၾကီး ေၿပာသြားတာ က်ဴပ္နားထဲမွာ ခုထိ အစိမ္းလုိက္ ၿပန္ၾကားမိေသးတယ္။
“ငါတုိ႔ ခ်မ္းသာတဲ႔ အမ်ိဴးအ၀ုိင္းထဲမွာ နင္တုိ႔လုိ ေသာက္မြဲေတြ ရွိတယ္လို႔ အေၿပာမခံႏုိင္ဘူး။ ငါတုိ႔ သိကၡာအက် မခံ ႏုိင္ဘူး။ ေရာ႕ ဒီပစၥည္းေတြ ယူထား။ အလွဴေန႔က် ရင္ အားလုံး ေ၀ၿပီး ၀တ္လာခဲ႔။ ဒါမွ ငါတုိ႔ သူေဌးမ်ိဴး ဂုဏ္မပ်က္မွာ။”
(၅)
ဒါေပမယ္႔ က်ဴပ္ ကုိယ္႔ဘ၀ ကုိ တကယ္ သိခဲ႔တယ္။
တကယ္ နာခဲ႔ပါတယ္။
က်ဴပ္ အရာရာ ကုိ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္။
ဒါေပမယ္႔ ၾကိဳးစားမႈေတြက ရလာဒ္ ေတြ ေပးခ်ိန္မွာ က်ဴပ္ဟာ ဘ၀ ကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ မရယ္တတ္ခဲ႔ၿပန္ဘူး။ ထူးဆန္းစြာ၊ တုိးတိတ္စြာ က်ဴပ္ ဆက္ ငိုရႈိက္ေနမိတယ္။ တကယ္ပါ က်ဴပ္ဘ၀ ကုိ နားလည္ တဲ႔ ရင္းႏွီး တဲ႔ သူေတြ၊ ဟုိး ငယ္ဘ၀ အေၾကာင္း အကုန္ သိတဲ႔ လူေတြ.. က်ဴပ္တုိးတိတ္စြာ ခုထိ ငုိေနတယ္ ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိမ်ား သိေနဦးမလားလုိ႔ က်ဴပ္ တခါတေလ ေတြးရွက္မိၿပန္တယ္။
စိတ္မီးအိမ္…..ေရ ခင္ဗ်ားကေတာ႔ က်ဴပ္နဲ႔ သိတာ တစ္ႏွစ္ပဲ ရွိေသးေတာ႔ က်ဴပ္ ကုိ နားမွ လည္ႏုိင္ပါ႔မလားဗ်ာ။
ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေလ။ က်ဴပ္ ဘ၀ ကုိ ေနတတ္ရမယ္။
အေမ က ေၿပာဖူးတယ္။ က်ဴပ္တုိ႔ဟာ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ရတဲ႔ ရက္ေတြ ကုန္ခန္းရင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာ ႏုိင္ၾကလိမ္႔မယ္ လုိ႔။ က်ဴပ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ဘ၀ကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာ ႏုိင္ေစဖုိ႔ဟာ က်ဴပ္အေမ သူဆင္းရဲ မၾကီးရဲ႕ ထာ၀ရ အိပ္မက္ပါ။ သူ႔အိပ္မက္ အတြက ္အေမဟာ တုိးတိတ္စြာ ငိုရႈိက္ခဲ႔ ရလြန္းခဲ႔ သလုိ က်ဴပ္တုိ႔ တုိးတိတ္စြာ ငုိရႈိက္ေနခဲ႔ရင္လည္း တုိးတက္စြာပဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေပးခဲ႔တယ္။ တခါတေလ က်ဴပ္ေတြးမိတယ္။ အေမ ေၿပာတဲ႔ ဘ၀ ကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာၿခင္း ဆုိတာ က်ဴပ္ဘ၀မွာ တတ္ေရာ တတ္ပါ႔ဦးမလားလုိ႔။ ဘာၿဖစ္လုိ႔ လဲ ဆုိေတာ႔ ခုထက္ထိေတာင္ က်ဴပ္ မရယ္တတ္ေသးလုိ႔ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ က်ဴပ္ဘ၀ ကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ မရယ္တတ္ခင္မွာ အေမ နဲ႔ အေဖ ဟာ က်ဴပ္တုိ႔ကုိ ထားခဲ႔ၿပီး သူတုိ႔ ဘ၀ ကုိ တုိးတိတ္စြာ ႏႈတ္ဆက္ သြားမလား လုိ႔ က်ဴပ္ ေတြးၿပီး ပူေနမိၿပန္တယ္။
(၆)
ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေလ……………………………………………………………………။
..........................................................................................။
က်ဴပ္တကယ္ ေၿပာတာပါဗ်ာ……………………………………………………..။
.........................................................................................။
ၿဖစ္ႏုိင္မယ္ ဆုိရင္………..
က်ဴပ္ဘ၀ ကုိ ……
တုိးတိတ္စြာ မငုိရႈုိက္ခ်င္သလုိ….
အၿမဲတမ္းလည္း က်ယ္ေလာင္စြာ မရယ္ေမာခ်င္ဘူး….။
အဲဒါအၿပင္……..
က်ဴပ္၊အေမ၊အေဖ နဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ
တုိးတိတ္စြာ ဘ၀ ကုိ မႏႈတ္ဆက္ခင္………..
ေအးခ်မ္းစြာ ဘ၀ ကုိ ေနသြားေစခ်င္ေသးတယ္……။
ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...
