လူ႔ဘဝ ရဟႏၲာ

ဆရာဦးေသာ္ဇင္ ေရးသားထားတဲ့ “ဧတဒဂ္ဝတၳဳ“ စာအုပ္ကေလးကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ အနတၱ အမွတ္မွားေနတာေလး ႏွစ္ခုကို သြားျပီး သတိျပဳမိလိုက္တယ္။ နံပါတ္(၁) အမွတ္မွားတာကိုေတာ့ ဒုကၡ၊ သုခ ဆိုျပီးေတာ့ သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ စိုက္ပ်ဳိးျပီးပါျပီ။ နံပါတ္(၂) အမွတ္မွားတာကေတာ့ လူ႔ဘဝအေနျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရား၊ ဝိပႆနာတရားမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပီး လူ႔ဘဝအေနျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားလွ်င္ လူတို႔၏အပူေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း ခႏၶာဝန္ခ်ဳပ္ျငိမ္းျပီး ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူရတယ္လို႔မွတ္ယူထားတာ ယခုဧတဒဂ္ဝတၳဳေလးကို ဖတ္လိုက္ရမွပဲ မိမိအမွတ္မွားတာကို သတိျပဳမိေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ မဂ္ဖိုလ္ကို လွ်င္ျမန္စြာရေသာ ခိပၸ ဘိညအရာ၌ ဧတဒဂ္ ထားေတာ္မူေသာ ဗာဟိယ ဒါရုစိယ ႏွင့္ မဟာပညာအရာ၌ ဧတဒဂ္ထားေတာ္မူေသာ ေခမာေထရီ တို႔တြင္ ဖတ္ရူသိရိွႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းအေၾကာင္းအရာတို႔ကို ယခုသိရိွရေအာင္ အေၾကာင္းအရာအခ်ဳိ႕ကို ထုတ္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပရေသာ္ ………………..

စာမ်က္နာ(၁၂၆) - ဗာဟိယ ဒါရုစိယသည္ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းခံဝင္ေနစဥ္အတြင္း ျမိဳ႕တြင္းသို႔လိုက္ျပီး တရားေဟာၾကားေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္ပန္၏ ပထမအၾကိမ္ႏွင့္ဒုတိယအၾကိမ္တို႔တြင္ပါယ္ျပီး တရားသက္ဝင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာဥာဏ္ ထက္သန္ရင့္သန္လာသည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းျပီး တတိယအၾကိမ္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ခါမွ ဤသို႔တရားေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္……

”သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဗာဟိယ သင္ ဤသို႔ က်င့္၊ ျမင္ရာ၌ ျမင္ကာမွ်ျဖစ္မည္၊ ၾကားရာ၌ ၾကားကာမွ် ျဖစ္မည္၊ ေတြ႔ရာ၌ ေတြ႔ကာမွ် ျဖစ္မည္၊ သိရာ၌ သိကာမွ် ျဖစ္မည္ဟု က်င့္ပါဘိ၊ ဗာဟိယ သင္ဤသို႔က်င့္လွ်င္ ရာဂစသည္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ဗာဟိယ ထိုအခါ သင္သည္ ရူပါရံု စသည္တို႔၌ ႏွစ္သက္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ျပစ္မွားေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ေတြေဝေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ဗာဟိယ ထိုအခါ သင္သည္ ဤမ်က္ေမွာက္ဘဝလည္း ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ တမလြန္ဘဝလည္း ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ဘဝႏွစ္မ်ဳိးလံုး ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ယင္းသည္လွ်င္ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးတည္း”

ဗာဟိယသည္ ေဒသနာကို အစဥ္ေလွ်ာက္၍ ဉာဏ္ကို ေစလႊတ္၏ ေဒသနာ၏အဆံုး၌ ပဋိသမၻိဒါ ေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြား၏ ။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ၾကား၏ -

”ျမတ္စြာဘုရား ကၽြႏ္ုပ္အား အစဥ္သနားသျဖင့္ ရဟန္းျပဳေပးပါ”

”ဗာဟိယ သပိတ္သကၤန္း မရိွသူအား ဗုဒၶတို႔ ရဟန္းျပဳေပးျခင္း မရိွပါ၊ သင္ ရဟန္းျပဳလိုက သပိတ္သကၤန္း ရွာေလဦး”…………. စသည္ႏွင့္

စာမ်က္ႏွာ (၁ဂ၂၊ ၁၈၃) - ရုပ္အဆင္းလွ၍ ရုပ္အဆင္း၌ မာန္ယစ္ေတာ္မူေသာ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏ အဂၢမေဟသီ ေခမာ မိဖုရားသည္ ဘုရားသခင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ေဝဠဳဝန္ ဥယ်ာဥ္သို႔ လွည့္လည္ ေပ်ာ္ပါးကစားျပီး ညခ်မ္းအခါ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို နာၾကား၏ ……………..

“ထိုအခါ ေခမာမိဖုရားသည္ ယံုမွားျခင္း ကင္းကြာလွ်က္ ေသာတာပတၲိမဂ္မစ၍အစဥ္အတိုင္းအားျဖင့္ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ေရာက္ေလ၏”…………

ေခမာမိဖုရားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ကန္ေတာ့ျပီးလွ်င္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္၏………………

”အဘယ္မိဖုရား ဘုရားသခင္ကို ဖူးျမင္ခဲ့ပါသေလာ”

”မင္းၾကီး သင္တို႔၏ ဘုရားသခင္ကို ဖူးရျခင္းမွာ ေသးငယ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္၏ဖူးျမင္ရျခင္းမွာ ၾကီးမားလွပါသည္။ ယေန႔ပင္ ကၽြႏ္ုပ္ ရဟန္းျပဳခ်င္ပါသည္”

”မင္းၾကီးလည္း အားရဝမ္းသာစြာ ရတနာအတိျပီးေသာ ေရႊထမ္းစင္ျဖင့္ ေဆာင္ေစ၍ တစ္ေထာင္မွ်ေလာက္ေသာ ဘိကၡဳနီတို႔ထံ၌ ရဟန္းျပဳေပး၏ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူ႔အျဖစ္ကပင္ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာ ေခမာေထရီအား မဟာပညာအရာ၌ ဧတဒဂ္ ထားေတာ္မူ၏ ။



မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူစဥ္ကာလမွ ေရွ႕ကမၻာတစ္သိန္း အတြင္း၌ ရဟန္းမဝတ္ဘူးသူ၊ သပိတ္၊သကၤန္း မလွ်ဴဘူးသူကို ဘုရားရွင္ေသာ္မွ ဧဟိဘိကၡဴ ေခၚျပီး ရဟန္းျပဳေပး၍ မရေၾကာင္း မွတ္သားဘူးပါသည္။ အေၾကာင္း မွန္သည္၊ မွားသည္ကို ေသခ်ာမမွတ္မိပါ။ (မည္သူမဆို အမွန္၊အမွား မွတ္ခ်က္ေရးပါက ေက်းဇူးတင္ပါသည္)

အမွန္တရားကို သိႏိုင္ၾကပါေစ……

အနတၱ (စလင္း)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ဒုကၡလား၊ သုခလား

ဆရာဦးေသာ္ဇင္ ေရးသားထားတဲ့ “ဧတဒဂ္ဝတၳဳ“ စာအုပ္ကေလးကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ အနတၱ အမွတ္မွားေနတာေလး ႏွစ္ခုကို သြားျပီး သတိျပဳမိလိုက္တယ္။ နံပါတ္(၁) အမွတ္မွားတာကေတာ့ ဒုကၡကို ဆင္းရဲျခင္း၊ သုခကို ခ်မ္းသာျခင္းဆိုျပီးေတာ့ အျမဲတမ္း မွတ္ထားတာေလ…. အရွင္ေဂါတမဘုရားလက္ထက္မွာပဲ သာဝိကာဘိကၡဳနီတို႔၌ ဓမၼကထိကအရာတြင္ အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္ရရိွသူ ဓမၼဒိႏၷာ(ရဟႏၲာ) ႏွင့္ ၄င္း၏ ခင္ပြန္းေတာ္စပ္ဖူးသူ ဝိသာခသူေဌး(အနာဂါမ္) တို႔ အေမးအေျဖေလးကို ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အခါမွာ မိမိမွတ္ထားတဲ့ဟာေတြဟာ မမွန္ပါ႔လားဆိုတာကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ ၄င္းတို႔ကေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာ (၁၉၆) ႏွင့္ (၁၉၇) မွာ ပါပါတယ္။ မွားတဲ့ အေၾကာင္းကို စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတိုင္းေလးပဲ ကူးထည့္ေပးလိုက္ပါ႔မယ္။ အဲဒါကေတာ့…..

“ အရွင္မ ခံစားမႈ ေဝဒနာတို႔သည္ အဘယ္နည္း“ (ဟု ဝိသာခါ သူေဌးကေမးလိုက္တဲ့အခါ ဓမၼဒိႏၷာက ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့….. )

“ ဒါယကာ ကိုယ္ စိတ္၌ျဖစ္သည့္ ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာခံစားျခင္းသည္ သုခေဝဒနာ၊ ဆင္းရဲျငိဳျငင္စြာ ခံစားရျခင္းသည္ ဒုကၡေဝဒနာ၊ သာယာသည္လည္း မဟုတ္ မသာယာသည္လည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားျခင္းသည္ ဥေပကၡာေဝဒနာ မည္ပါသည္။“

“အရွင္မ ယင္းေဝဒနာတို႔ကို မည္သို႔ ခံစားပါသနည္း“

“သုခေဝဒနာသည္ တည္ေနဆဲအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏၊ ဒုကၡေဝဒနာသည္ တည္ေနဆဲအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏၊ ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာသည္ သိေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ မသိေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏ ။“

တဲ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ အေျဖလည္းဆိုတာ ေတြးရင္းေတြးရင္ ေတာ္ေတာ္ အရသာရိွလာတယ္ေလ ေနာက္ျပီး အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို တသတ္မွတ္တည္း မွတ္ထားရင္ အေျဖဟာလည္း အျမဲမမွန္ႏိုင္ဘဲ အေျခအေနကို အခ်ိန္အခါေပၚလိုက္ျပီး အဓိပၸါယ္လည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။

အမွတ္မွားတာ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေနာက္တေန႔မွပဲ ထပ္စိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ……

အမွန္တရားကို သိႏိုင္ၾကပါေစ……

အနတၱ (စလင္း)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...