စိတ္မီးအိမ္ ကုိ ေနာက္မွ သစ္ပင္လာစုိက္မယ္။

ငါ စိတ္မီးအိမ္ ဥယ်ာဥ္မွာ သစ္ပင္စိုက္ဖို႕ လာမယ္ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာဘဲ(နင္တို႕ထင္သလို ဘိနပ္ေတာ့ မျပတ္ေသးဘူးဟ သိလား ခံုဖိနပ္ဆိုေတာ့ျပတ္ခ်င္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မျပတ္လို႕ ငါ စိတ္ကုန္ေနတာ ) ျပည္ပကေနေနျပည္ေတာ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခဏျပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုသြားေတြ႕ရတယ္ဟာ သိလား.... ငါ့မွာလည္း အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းက မင္းေနျပည္ေတာ္ကိုတခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေတာသားလူလည္ေလးျဖစ္ေနေတာ့ ငါ မအားတဲ့ ၾကားထဲကသူ႕ဆီကို သြားေတြ႕ရတာေပါ့ ... သူေနတဲ့ ပိေတာက္အိမ္ရာကို ရွာရင္းရွာရင္း......... အဲ့လိုနဲ႕ ငါေရာက္သြားေတာ့ ငါ့ သယ္ရင္းကအဖ်ားေတြတက္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွာဘဲ လဲေနတယ္ဟာ . . . အဲ့ဒါနဲ႕ ငါလည္း သူ႕ကိုကုတင္ ၃၀၀ ေဆးရံုမွာ လိုက္ျပေပးရတယ္ဟ . . . သနားစရာေကာင္းတာက ငွက္ဖ်ားေရာဂါမရွိတဲ့ ငါ့သယ္ရင္းကို ဆရာ၀န္မက ေသခ်ာမစစ္ဘဲနဲ႕ငွက္ဖ်ားေဆးေတြမွားေပးထားေတာ့ ဒီေကာင္အလူးအလဲခံေနရတာေပါ့ဟာ သိလား . . .အဲ့ဒါနဲ႕ ငါလည္း ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ အေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္တယ္ေလဟာ.....ဒါနဲ႕ဘဲ စိတ္မီးအိမ္ က ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ရင္ ပိတ္ၿပီထင္လို႕ ငါ မလာေတာ့တာ။

အရိပ္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

"၀ါသနာကိုစားေသာအခ်စ္"

သီတင္းကၽြတ္နဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ ေရးလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္က အရူးထဖူးတဲ့အေၾကာင္းအရာေလးကို သြားသတိယတယ္။ အဲဒီအရူးထျပီးေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ " ၀ါသနာကိုစားတဲ့အခ်စ္" ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ………..

"၀ါသနာကို စားတဲ့ အခ်စ္"

တခါတုန္းက ေခ်ာက္ သခင္ဖိုးလွၾကီး စက္မႈလက္မႈသိပၸံ ေက်ာင္းကေလးမွာ ေန႔ေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ ညေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ ဆရာျဖစ္ေက်ာင္းသားေတြရယ္ အားလံုးဆံုစည္းျပီး ေက်ာင္းေတာ္ဟာ အေတာ္စည္စည္ကားကား ရိွခဲ့ဘူးတယ္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ အေနာက္ေျမာက္ဘက္မွာေတာ့ ခ်င္ေတာင္မ ဆိုတဲ့ဘြဲ႔ႏွင့္ ေစတီတစ္ဆူဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ရဲ့ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေပၚမွ သပၸါယ္စြာနဲ႔ ယေန႔တိုင္ေအာင္ တည္ရိွေနပါတယ္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ကို လာေရာက္ျပီး ပညာႏို႔ရည္ ေသာက္စို႔ ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေပါ႔ ။ ခ်င္ေတာင္မဘုရားကုန္းေတာ္မွာ မနက္ေစာေစာပိုင္းနဲ႔ ညေနပိုင္း၊ ညပိုင္း တို႔မွာဆိုရင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းတို႔နဲ႔ စည္ကားေနတာေပါ႔။ ေက်ာင္းဘက္န႔ဲ အေဆာင္ဘက္ေတြကေနျပီး ခ်င္ေတာင္မဘုရားဆီကို သြားတဲ့အခါမွာ ဘုရားေပၚမတက္ခင္ ဘုရားဘက္ကိုလမ္းေလး ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္ေတာ့ လမ္းရဲ့အေရွ႕ဘက္မွာ "My Youk Tiger Hostel" ဆိုတဲ့အေဆာင္ေလး တစ္ေဆာင္ရိွတယ္။ အဲ့ဒီအေဆာင္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္အတူတကြ ေနထိုင္ၾကတယ္။ အေဆာင္ရဲ့နာမည္ေလးကိုေတာ့ အေဆာင္မွာ အရင္ေနသြားတဲ့ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြ ေပးထားတဲ့အတိုင္းပဲ ထားရိွလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ကေတာ့ အနိစၥရယ္၊ ဒုကၡရယ္၊ အနတၱရယ္ ဆိုပဲ…… သူတို႔ဟာ တနယ္တည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ န႔ဲေရာ တနယ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပါ ခင္ခင္မင္မင္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ နဲ႔ ေနထိုင္ၾကတယ္။ လိမ္လိမ္မာမာ ရိွတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူးေပါ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆံုမိၾကရင္ အရက္၀ိုင္းဖြဲ႔ ျပီး ေသာက္တတ္ၾကတယ္၊ အေဆာင္မွာေနတဲ့သူေတြစုျပီးေတာ့လဲ 21 ကစားၾကေသးတာကို။ စာသင္ခ်ိန္ျပင္ပမွာ အမ်ားဆံုးအခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္တာကေတာ့ ျခင္းခတ္တယ္၊ ေဘာလံုးကန္တယ္၊ Chess ကစားတယ္၊ ေကာင္မေလး သူငယ္ခ်င္းေတြအေဆာင္ကို သြားလည္ တတ္ၾကပါတယ္။ အနိစၥက ျခင္းခတ္တာကို၀ါသနာပါတယ္၊ ဒုကၡကေတာ့ သီခ်င္းဆိုတာကိုစိတ္၀င္စားျပန္ေရာ အနတၱကေတာ့ Chess ထိုးတာကို ၀ါသနာပါျပန္ေရာ…. အဲဒါေပမယ့္ တစ္ေဆာင္လံုးမွာေတာ့ Chess မထိုးတတ္သူရယ္လို႔ မရိွၾကဘူးေပါ႔။ သူတို႔အဖြဲ႔ က အေဆာင္မွာ ကစားရတာ အားမရရင္ တျခားအေဆာင္ေတြမွာ သြားကစားတယ္၊ လမ္းထိပ္လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ သြားကစားေနၾကေတာ့တာပဲ…. တခါတခါမ်ားဆိုရင္၀ါသနာအားၾကီးတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့ တစ္ဖြဲ႔လံုးထမင္းစားဖို႔ေမ့၊ အိပ္ခ်ိန္ေတြေမ့နဲ႔ ကစားခဲ့ၾကတာပဲ။ အနတၱ ဆိုရင္ Chess ကစားဖို႔အတြက္ ကၽြန္းေပျပားၾကီးေတြကို ေသခ်ာစပ္ျပီး ေရေပၚေျပာင္ေအာင္ထိုး ေပါလစ္တင္ထား တစ္ဘက္ကိုေျပာင္ေနေအာင္ထား၊ တဘက္ကို Chess ခံုလုပ္ထားတာပဲ… အဲဒီလိုနဲ႔ ရာသီေတြေျပာင္း၊ သင္တန္းေတြျပီးဆံုးသြားေတာ့ ေရၾကည္ရာ၊ မ်က္ႏုရာ ဆိုသလိုပဲ တကြဲတျပားဆီးျဖစ္သြားၾကေတာ့တာေပါ႔။ ကံအေၾကာင္းပါျပီး အနတၱဟာ မူယာဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီး သမီးေလး မာယာကို ေမြးဖြာလာတာ အခုဆိုရင္ ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေတာင္ေရာက္ရိွေနပါေရာ….. ကေလးေက်ာင္းသံုးစရိတ္ကလည္း အလွ်င္မမီွ၊ လူၾကီးအိမ္သံုးစရိတ္ကလည္း မေလာက္ရတဲ့ၾကားထဲ သမီးေလးမာယာကလည္း စာၾကည့္စားပြဲ ၀ယ္ေပးဖို႔ ပူစာလာျပန္ေတာ့ အၾကံကုန္ဂဠဳန္ဆားခ်က္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ ေဒၚေရႊမူယာက ကိုအနတၱရယ္တဲ့ ေတာ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘာမွမသံုးပဲထားတဲ့ပ်ဥ္ျပားၾကီးရိွတာပဲတဲ့ ေျခေထာက္ေလးေခ်ာင္းတပ္ျပီး အဲဒီပ်ဥ္ျပားၾကီးကို အကြက္ေတြေအာက္က ထား၊ ေမွာက္ခင္းလိုက္ရင္ ကေလးစာၾကည့္ဖို႔စားပြဲျဖစ္ျပီေပါ႔ ဆိုေတာ့ ေမာင္အနတၱလည္း အမိန္႔ေတာ္ျမတ္အတိုင္းပါလို႔ စိတ္ကေတြးျပီး စာၾကည့္စာပြဲ စတင္လုပ္ေဆာင္ရေတာ့တာေပါ႔။အဲဒီအခ်ိန္မွာ အနိစၥရယ္၊ ဒုကၡရယ္က ဘယ္ကေနဘယ္လိုဆံု ျပီး ေပါက္ခ်လာတယ္မသိပါဘူး။အနတၱလုပ္ကိုင္ေနတဲ့အေၾကာင္းလည္းသိေရာ ၾကားဖူးသမွ်ေတြထဲက တရားတိုတိုထြာထြာ ေလးေတြကို ႏွစ္ေကာင္သားေပါင္းျပီးေဟာပါေလေရာဗ်ာ……. ေဟ႔ေကာင္အနတၱ တို႔ဗုဒၶျမတ္ဘုရားက သဗၺညဳတေရႊညာဏ္ေတာ္ကိုရျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၀ဋ္ေကၽြးရယ္၊ ၀ါသနာရယ္ဆိုတဲ့ ''၀'' ႏွစ္လံုးထဲက ၀ါသနာဆိုတဲ့ ''၀''တစ္လံုးကို ပယ္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ဘုရားကလြဲျပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတာင္ အဲဒီ ၀ ႏွစ္လံုးစလံုးကို မပါယ္သတ္ႏိုင္ေသးဘူးကြ။ တစ္ခါက ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ျမတ္ၾကီးကို ဒကာတစ္ေယာက္က သကၤန္း (၃) စံုလွဴမယ္လို႔ရည္မွန္းျပီး ပင့္ဖိတ္တာေပါ႔ ဒကာလွဴဒါန္းမယ့္ ေနရာကို သြားတဲ့လမ္းမွာ ေရအိုင္ေလးေတြရိွေနသတဲ့ ေရအိုင္တစ္ခုေတြ႔တိုင္း ရဟႏၱာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ခုန္ကူးလိုက္သတဲ့ အဲဒါလဲ ကးူခ်င္လို႔ကူးတာမဟုတ္ဘူး ဟိုအရင္ ေမ်ာက္ဘ၀တုန္းက ခုန္ကူးခဲ့တဲ့ ၀ါသနာကို ရဟႏၱျဖစ္ေနတာေတာင္ မပါယ္သတ္ႏိုင္ေသးလို႔ ၊ မစြန္႔လြတ္ႏိုင္ေသးလို႔ကူးမိတာကြ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဒကာၾကီးက ရဟန္းရယ္၊ရွင္ဘုရင္ရယ္၊ဆင္ျဖဴေတာ္ရယ္၊ အမ်ဳိးသမီးရယ္ ဟာ လမ္းသြားလို႔ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ သြားရင္ ဣိေျႏၵပ်က္တယ္ဆိုတာ ကိုသိေလေတာ့ လွဴမယ့္သကၤန္း သံုးစံုထဲက တစ္စံုေလွ်ာ့လိုက္တာေပါ႔။ ေနာက္ေရအိုင္ေလးတစ္အိုင္ေတြေတာ့ ၀ါသနာရဲ့ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ခုန္မိသြားျပန္ေရာတဲ့၊ ဒါနဲ႔ သကၤန္းတစ္စံု ထပ္ေလွ်ာ့လိုက္ျပန္ေရာ။ ေနာက္တစ္အိုင္လဲေတြ႔ေရာ ရဟန္းဒါၾကီးက အင္းဒီေရအိုင္မွာသာခုန္ကူးမိရင္ ဒါကာၾကီးက သကၤန္းတစ္စံုမွ လွဴျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္မွာေတြးျပီး ေရအိုင္ထဲေလွ်ာက္သြားသတဲ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဒကာၾကီးက ေမးလို႔သိျပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ မွန္းလဲသိေရာ သကၤန္း ခုႏွစ္စံုလွ်ဴလိုက္သတဲ့………..

အခုၾကည့္ပါလား တို႔ေကာင္အနတၱက သူ႔ရဲ့ ၀ါသနာ ကို အခ်စ္နဲ႔ အစားထိုးလိုက္ျပီး စာပြဲခုံေလးလုပ္လိုက္တာ အခုဆိုရင္ Chess ခံုေလးကေနျပီ စားပြဲခံုေလးျဖစ္ေနျပီေလ……….


အနတၱ

(ေကာင္းတမန္ရဲ့ သီတငး္ကၽြတ္ အထူးဖိတ္ေခၚပြဲအတြက္)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...