စိတ္တူကုိယ္မွ် ဘ၀ စခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္ခုန္ယစ္မူး ရူးမုိက္ခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္မွာ လြမ္းေဆြးတုိ႔မ်ား ေ၀းခဲ႔ဖူးသည္။
စိတ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းကုိ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ မီးအိမ္ဆုိ တာ သူ႔ကုိသုံးၿပီး
၁။ သူက အမ်ားကုိ ၿမင္နုိင္တယ္။
၂။ သူ႔ကုိ အမ်ားကၿမင္ႏုိင္တယ္၊
၃။အမ်ားကုိလည္း အမ်ားက ၿမင္ႏုိင္ေစတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္လုိ႔ နာမည္ေပးထားတာ။ ဒီ ဘေလာ႔ ဂ္ ဥယ်ာဥ္ေလး ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတာ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သစ္ပင္ေလးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္ စုံေနၿပီေလ။ ေနာက္ ဆုိ တုိးၿပီး စုိက္ၾကတာေပါ႔။ လုိအပ္ရင္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေၿမၾသဇာလညး္ ေကြ်းရဦးမယ္။ အားလုံး လာလည္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း သစ္ပင္ရွိရင္ ဘယ္လုိ သစ္ပင္ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္စုိက္ၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ကုိယ္႔ ဥယ်ာဥ္ေလး ကုိ လာလည္ ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားေပးခဲပါ။
စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္
ေ၀ဒနာသည္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အလြမ္းပြင့္ေၾကြသံေတြရယ္ပါ....။
လမ္းေတြမဆံုးေသးဘူး၊
တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္လို
ဘ၀ကိုအခါခါငိုေၾကြးေနရ။
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္ျခင္းေတြက
အလြမ္းကိုျဖားေယာင္ေနၾက။
ေၾကကြဲလြမ္းဆြတ္လိုက္တာ
ဘယ္လိုမွေမ့ေဖ်ာက္မရႏိုင္ေတာ့
တစ္ေယာက္တည္း
ေၾကကြဲအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
အလြမ္းသံစဥ္ေတြညည္းတြား.....။
ေျခာက္ကပ္ကပ္ပါပဲ....
ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ပါပဲ........။
Posted by
ေခတ္လူ
at
11:22 PM
0 comments Labels: Poem
Atom Feed (xml)