ယာကြက္ေပၚ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲၿခင္း Drawing a line in the field

ေခါင္းစဥ္ ကုိ ၾကည္႔ၿပီး ဘာလားဟ လုိ႔ ေတြးေနၾကမလားဗ်။ ခဏဗ်ိဳ႕ မေတြးခင္ ဒါေလးက ေန စဖတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ ေတာင္သူယာလုပ္ ဓားမခုတ္ တဲ႔ အေမ နဲ႔ အေဖ က ေၿမလတ္ပုိင္း ရြာေလးတစ္ရြာမွာ သားအလတ္ေကာင္အေနနဲ႔ ေမြးဖြားေပးခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတာင္သူဖုိးသားေလး ဘ၀ ကေန ေတာင္သူလူပ်ိဳေလး ၿဖစ္တဲ႔ အထိ မိရိုးဖလာ ေတာင္ယာ၊ကုိင္းကြ်န္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ ကုိင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမား ဘ၀ဟာ ပင္ပန္းဆင္းရဲေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ေနပူပူ မွာ ေက်ာေၿပာင္ေၿပာင္က ေခြ်းဒီးဒီးၾကေအာင္ ကုိ လုပ္ ခဲ႔ရေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္ဗ်။ အဲဒါ ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိရင္ သခၤ်ာပညာ၊ တီထြင္လုိစိတ္၊ သဘာ၀ကုိ ခ်စ္တဲ႔စိတ္၊ စတာေတြကုိ ေၿမကုိတူးဆြ ထြန္ယက္တဲ႔ အတတ္ပညာက သူ႔အလုိလုိ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ သတိမထားမိပဲ ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ သင္ၾကားေပးခဲ႔လုိပဲ။

ဟာ ဒီေကာင္ စကားၾကီး စကားက်ယ္ နဲ႔ ဘာေတြ လာေၿပာေနတာ လဲလုိ႔ အေတြး မေစာနဲ႔ဦး။ အပစ္ လည္း မတင္နဲ႔ဦးဗ်ာ။ အဲဒါ ေလးေတြ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ ၿပီး အဆင္႔ၿမင္႔ ပညာေတြ သင္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ ေတာင္သူ အလုပ္က ငါ႔ကုိ ဒါေတြ သင္ေပးတာပါလားလုိ႔ သေဘာေပါက္ခဲ႔မိလုိ႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိတဲ႔ ဟာေတြ ကုိ တခုခ်င္း ေၿပာၿပမယ္။ ပထမေတာ႕ သခၤ်ာပညာက စရေအာင္။

ဒီစကားကုိ ေနာက္တခါ ထပ္ ၿပီး ေလးနက္ ေအာင္ ဆုိခြင္႔ၿပဳဦးဗ်ာ။ ေတာင္ယာကုိ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး လုပ္ကုိင္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ရဲ႕ သခၤ်ာဥာဏ္ အေမွ်ာ္အၿမင္ရိွမႈ၊ သခၤ်ာပညာကုိ လက္ေတြ႔သုံးခ်ေနမႈေတြ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ စူးစမ္းသိရွိခဲ႔ရတာပါ။ သူတုိ႔ ကို္ယ္တုိင္ေတာင္ သူတုိ႔ သခၤ်ာကုိ ေလ႕လာအသုံးခ်ေနမွန္းမသိၾကပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ လူပ်ိဳ၀င္ စ အရြယ္က အေဖက သူ႔သားၾကီး (ကြ်န္ေတာ္က ေတာ႕ သားငယ္ေပါ႕) စာဥ နဲ႔ ႏြားနီၾကီး သုံးၿပီး ထြန္ကုိဆင္၊ ထြန္းဆင္ အၿပီးမွာ အေမ႔ ေပးတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းဘူးကုိ ဆြဲ၊ ဓားမၾကီး ကုိ ပုဆုိးခါးေပါင္း ထဲ ထုးိသြင္းၿပီး ဖင္ေကာက္ခ်ိတ္္ ေကာက္ခ်ိတ္နဲ႔ ႏြားေတြ ေမာင္းၿပီး ေတာထဲ ထြက္သြားတာ ၿမင္ကတည္းက ယာထြန္တတ္ခ်င္တာ ရူးလုိ႔ဗ်ာ။ ငါ လဲ တေန႔မွာ အေဖ႔ လုိ ယာထြန္တတ္ရမယ္ေပါ႕။ အဲလုိ သာ ထြန္တတ္ ရင္ အေဖ႔လုိပဲ ခါးမွာထုိးထားတဲ႔ ဓားမၾကီး ၿပဳတ္မက်ေအာင္ ဖင္ေကာက္ခ်ိတ္ေကာက္ခ်ိန္ နဲ႔ ေတာထဲထြက္မယ္ေပါ႕။
ဒီလုိ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အသံေတြၾသၿပီး လူပ်ိဳသားနည္းနည္း ရလာခ်ိန္မွာပဲ အေမက ကြ်န္ေတာ္႔ ကုိ ယာထြန္သင္ခြင္႔ေပးခဲ႔တာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေၿမာက္ေနၿပီ။ ရြာမွာ က ယာထြန္တတ္မွ ေကာင္မေလးေတြက ဒီေကာင္ေတာ႕ အားကုိးလုိ႕ ရႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ႔္ ကုိ ၾကည္မွာေလ။ ဟဲ…ဟဲ..။

ပထမဦးဆုံး အေဖ႔ဆီက သင္ခဲ႔ရတာ ဂ်ီၾသေမၾတီ ပုစၦာ တစ္ပုဒ္ဆုိ တာ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီ ယာစထြန္တဲ႔ ေန႔ က မသိခဲ႔ဘူးဗ်ာ(ေနာက္မွ ၿပန္ေတြးၾကည္႔မွသိခဲ႔တာ)။

အေဖ႔ က ေၿပာတယ္။
“ထြန္ေၾကာင္းေတြ ဟာ ေၿဖာင္႔ေနရမယ္။အဲလုိ ေၿဖာင္႔ ေနဖုိ႔ ဆုိ တာ ငါ႔သား ႏြားၾကိဳးကုိ ကုိင္တတ္မႈ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ဘယ္အတုိင္ ညာအလွည္႔ ဆုိတာ ကုိ လည္း မေမ႔နဲ႔။ စၿပီး ထြန္ေၾကာင္းဆြဲေတာ႕မယ္ ဆုိ ထြန္တုံးေပၚ အလယ္တည္႔တည္႔္ ကုိ တက္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေဖ႕သားၾကီး ႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ၾကိဳးကုိ မတင္းမေလွ်ာ႔ထား။ ေအး..ထြန္ေၾကာင္းေၿဖာင္႔ ဖုိ႔ က ေတာ႕ ဒီကန္သင္း တစ္ဖက္ကေန၊ ဟုိဘက္ ကန္သင္းဖက္ ကုိ လွမ္းၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲရမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ထိပ္မွာ သတ္မွတ္ခ်က္ တခုေပါ႕။ ဥပမာ ဟုိ အေ၀းကၿမင္ေနရတဲ႔ ေဒြးေလးၾကင္ ရဲ႕ ကန္သင္းက ထန္းပင္။ အဲလုိ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ဆြဲၿပီး ငါ႔သား ထန္းပင္ ကုိ ပဲ ေသခ်ာၾကည္႔။ ၿပီးရင္ စေမာင္း။ ထန္းပင္နဲ႔ မင္း အၾကည္႔နဲ႔ မေၿဖာင္႔ ေတာ႕ဘူးဆုိရင္ ေဖ႔သားၾကီးေတြ ၾကိဳးကုိ လုိသလုိ ဘယ္ဆြဲ ညာယိမ္းလုပ္ေပး။ ကဲ အေဖအရင္ ေမာင္းၿပမယ္”
ဆုိ ၿပီး သူ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ စဆြဲတယ္။ ေၿဖာင္႔ လုိက္ တာ ဗ်ာ။ စင္းေနတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အေဖ႔ ကုိ တစ္သက္မွာ ပထမဦးဆုံး အေလးစားဆုံး အၾကည္႔ နဲ႔ ေမာ္ၾကည္႔မိတယ္။

ၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ္႔ အလွည္႔။ ခင္ဗ်ားထင္မွာေပါ႕။ သိပ္လြယ္ပါတယ္လို႔။ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲလုိ ပဲ ထင္ခဲ႔တာပဲ။ တကယ္ေတာ႕ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲက ဗလာစာအုပ္မွာ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ဆြဲတာနဲ႔ ယာကြက္ေပၚ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဆြဲတာ ကြာတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ကုိယ္႔စိတ္ၿငိမ္ရင္ ကိုယ္႕လက္ ကုိ ကုိယ္ႏုိင္ရင္ မ်ဥး္ေၿဖာင္႕မယ္။ ယာထဲမွာေတာ႕ ေဖ႔သားၾကီးေတြကုိ ထိန္းရတာမလြယ္ဘူး။ သူတုိ႔ က ေဘးနားက ၿမက္ပင္စိမ္းၿမင္ရင္ လွမ္းဟပ္မယ္။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေဒြးေလးၾကင္ ထန္းပင္ဆီ လွမ္းဆြဲထားတဲ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ဟာ မရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါဆုိ ေကာက္ေနမွာစုိးလုိ႔ ေနာက္ ကုိ ၿပန္ၾကည္႔မိၿပန္၊ ဟန္ခ်က္ ပုိပ်က္ၿပန္ပဲ။ ေနာက္ က ပ်က္ေနၿပီးသား မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ကုိ လည္း စိတ္ကေရာက္။ ေရွ႕က ထန္းပင္ဆီ အၾကည္႔လြတ္သြားမွာလည္း ေၾကာက္ေပါ႕။ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ေပၚမွာ ကို္ယ္က ရွိမေနေတာ႕ လွမ္းၿမင္ရေနရတဲ႔ ေဒြးေလးၾကင္ ထန္းပင္ဆီကုိ ထပ္ဆြဲတဲ႔ မ်ဥ္းဟာ မ်ဥ္းေၾကာင္းအသစ္ေပါ႕။ ခု ပာန္စပ်က္တဲ႔ ေနရာ (point) က ေန ထန္းပင္ ကုိ ထပ္ ၿပီး ၾကည္႔ၿပီး ေမာင္းေတာ႔ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ အသစ္ တခုေတာ႕ ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေစာေစာ က မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ အေဟာင္းနဲ႔ အသစ္နဲ႔ ေပါင္းရင္ ဘယ္ လုိ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ၿပန္ရေတာ႕မလဲဗ်ာ။ ဒါကုိ ေနာက္မွေတြးမိေတာ႕ ကိုယ္ဆြဲတဲ႔ ထြန္ေၾကာင္းမေၿဖာင္႔တာကုိ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ႔ရတယ္။ အေဖ႔ေရွ႕မွာလည္း မ်ဥ္းေၿဖာင္႔ ရခ်င္ခဲ႔တာ တအားပဲဗ်။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလုိ နဲ႔ အဲဒီ တမနက္ ဟာကြ်န္ေတာ႔္ ထြန္းေရးေတြဟာ Sine Wave, Cosine Wave ေတြ နဲ႔ ပဲ ယာတကြက္လုံး ၿပည္႔ေနခဲ႔တယ္။ မ်ဥ္းေၿဖာင္႔လုိ႔ ယူဆေလာက္တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတာင္ မရခဲ႔ပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီေတာ႕မွ ဂ်ီေၾသေမၾတီ ဆုိ တာ သီအုိရီမွာ သင္တာထက္ တကယ္ သုံးရတာ ပုိခက္ မွန္းစသိခဲ႔တာ။
လူပ်ိဳေပါက္အေတြးနဲ႔ ဟုိဘက္ ယာေခ်ာင္က ေပါင္းေကာက္ေနတဲ႔ ညိဳမတုိ႔ ၾကားေအာင္ “ေဟ႕ ေဖ႕သားၾကီးေတြ လုပ္စမ္းဟ၊ ရုန္းထားစမ္းပါ၊ ဟာ… ဟုိ ေေကာင္ ငါ ရုိက္လုိက္ရရင္ နာသြားမယ္” စသၿဖင္႔ ညာသံ၊ ဖုိသံ ေပးဖုိ႔ပဲ ယာထြန္တတ္ေအာင္ သင္ခ်င္မိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ႕ အဲဒီေန႕က သခၤ်ာကုိ မသင္ခ်င္ပဲ သင္လုိက္ ရတာ မွတ္မွတ္ရရပဲဗ်။

ေနာက္ေန႔ မွ ေထာင္႔မွန္က်ေအာင္ ဆြဲနည္းနဲ႔ ပုိက္သာဂုိရပ္စ္ သီအုိရမ္ကုိ ဆက္ ေၿပာၿပဦးမယ္။

ေကာင္းတမန္