ဘ၀ ေလွခါး

ဘ၀ဆုိတာ
ကုိယ္႔ေၿခေထာက္နဲ႔ ကုိယ္
တက္ရတဲ႔ ရုိးရုိးေလွခါးပါ။

တခါတေလမွာ
အဲဒီေလွခါးကုိ
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ
ရုိက္ခ်ိဴးဖူးၾကတယ္။

တခါတေလမွာ
အဲဒီေလွခါးကုိ
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ
တည္းတည္းေလး
ခ်ိတ္ထားတတ္ေသးတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္
ခ်ိတ္မိဖုိ႔က အဓိကပါပဲ။

က်ိဴးသြားတဲ႔ ေလွခါး
မခ်ိတ္မိတဲ႔ ေလွခါး
တည္းတည္းေလး ခ်ိတ္မိေနတဲ႔ ေလွခါး
ဘယ္လုိ ေလွခါးၿဖစ္ၿဖစ္
တခါ ၿဖစ္ဖူးသြားရင္
ေနာက္ထပ္ အဲလုိမၾကဳံရေအာင္
လုပ္ရဦးမယ္။

ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ႕
အဲဒီ ဘ၀ ဆုိတဲ႔
ရုိးရုိး ေလွခါးကုိ
ဥာဏ္၊ ၀ီရီယ နဲ႔ လုံ႔လ ဆုိတဲ႔
က်ဴပ္တုိ႔ ေၿခေထာက္ေတြနဲ႔ တက္ၿပီး
ေအာင္ၿမင္မႈ ဆုိတဲ႔ ပန္းတုိင္ကုိ
က်ဴပ္တုိ႔ ဆြတ္ခူးရဦးမွာ မုိ႔ပါ။

ဒါေပမယ္႔
က်ဴပ္တုိ႔ဟာ
က်ဴပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ယုံတယ္၊
အဲဒီ ေလွခါးကုိ တက္ေက်ာ္ႏုိင္ရမယ္လုိ႔။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ဘ၀ဆုိတာ
ကုိယ္႔ေၿခေထာက္နဲ႔ ကုိယ္
တက္ရတဲ႔ ရုိးရုိးေလွခါးေလးတခုပါ။


အုိင္ဒီယာ
သိဂႌသက္

အသက္သြင္းသူ
ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

Screen Saver ဆုိတာ

ဘီလ္ဂိတ္ တေယာက္ ေသဆုံးလုိ႔ ဘ၀ကူးဖုိ႔ရန္ သိၾကားမင္း နဲ႔ ေတြ႔ေနပါတယ္။

သိၾကားမင္း။ ။ ေကာင္းၿပီ။ ဘီလ္ဂိတ္ မင္းကုိ နတ္ၿပည္ ပုိ႔ရမလား၊ ငရဲၿပည္ပုိ႔ရမလားဆုိတာ ငါေတာင္ ဆုံးၿဖတ္ရ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနတယ္ကြ။ မင္းက ကြန္ပ်ဴတာပညာနဲ႔ တကမၻာလုံးကုိ အက်ိဴးၿပဳခဲ႔လုိ႔ အိမ္တုိင္းနီးပါးလည္း ကြန္ပ်ဴတာေတြ နဲ႔ ၿဖစ္ေနၿပီ။ အံ႔မခန္းဖြယ္ရာ အစြမ္းရွိတဲ႔ Windows ဆုိတာလည္း ထြင္ေပးခဲ႔ေသးတယ္။ ဒီေတာ႔ ငါလည္း မင္းအတြက္ ငါ အရင္တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးေသးတာ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ဒီေတာ႔ မင္း ဘယ္ၿပည္ကုိ သြားမလဲ ဆုိတာ မင္းစိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ေပးတယ္ဗ်ာ။

ဘီလ္ဂိတ္။ ။ ငရဲၿပည္ နဲ႔ နတ္ၿပည္ ဘာကြာလုိ႔လဲဗ်။

သိၾကားမင္း။ ။အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ မင္းကုိယ္တုိင္ အဲဒီၿပည္ႏွစ္ခု ကုိ အစမ္းၾကည္႔ၿပီးမွ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ခ်သင္႔တယ္။ ကဲလာ..ေၿပာေနၾကာတယ္..ငါတုိ႔ ငရဲၿပည္ကုိ အရင္ သြားၾကည္႔ရေအာင္။

ဘီလ္ဂိတ္လည္း အလြန္မတန္ အံ႔အားသင္႔ရၿပီေလ။ လား…..လား….သူပထမဆုံးၿမင္ရတာက သဲၿဖဴၿဖဴေတြ ထူထပ္ၿပီး အင္မတန္ ၾကည္လင္သန္႔စင္ေနတဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေတြ အနားသတ္ထားတဲ႔ အၿပာေရာင္ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးက တေမွ်ာ္တေခၚပဲ။ အဲဒီ ကမ္းေၿခေတြမွာ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ႔ မဒီ လန္းလန္းေလးေတြ ေရကစားရင္း ရယ္လုိ႔ ေမာလုိ႔၊ ပင္လယ္ စားေသာက္စာေတြလည္း ေပါပါဘိသနဲ႔။ ေနကလည္း သာၿပီး အပူခ်ိန္က လည္း သမလုိ႔။ အားလုံးဟာ အင္မတန္ ၿပည္႔စုံၿပီး အားရစရာေတြခ်ည္းပဲ ၿမင္ေနရသတဲ႔။

ဘီလ္ဂိတ္။ ။ ငရဲၿပည္ေတာင္ ဒီေလာက္ လန္းေနတာ…။က်ဴပ္ နတ္ၿပည္ကုိ ၾကည္႔ခ်င္လြန္းလုိ႔ ထိန္းေတာင္ မထိန္းႏုိင္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

သိၾကားမင္း။ ။ ကဲလာ…။ ဒါဆုိ လည္း နတ္ၿပည္တက္ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔။

ဘီလ္ဂိတ္လည္း အၿဖဴေရာင္ တိမ္ထူထူေတြနဲ႔ လွပလြန္းတဲ႔ ေကာင္းကင္ၿပာတခုလုံးရဲ႕ ေထာင္ေပါင္းစုံမွာ နတ္သမီးပ်ဴိေတြ ေစာင္းတီးၿပီး သီခ်င္းဆုိ ေနတာ ေတြ႔သတဲ႔။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ နတ္ၿပည္ဟာ သာယာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတာက ငရဲၿပည္ေလာက္ မလန္းဘူးလုိ႔ ေတြးေတာေနမိတယ္ တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားမေနပဲ…

ဘီလ္ဂိလ္။ ။ သိၾကားမင္းၾကီး……..ကဲ က်ဴပ္ကုိ ငရဲၿပည္ကုိပဲ အခုမေႏွး အၿမန္ေၿပးခြင္႔ၿပဳပါေတာ႔။
လုိ႔ေၿပာေတာ႔..။

သိၾကားမင္း။ ။ ကဲ မင္းစိတ္ဆႏၵအတုိင္း ေရာက္ေစ။

လုိ႔ေၿပာၿပီး ငရဲၿပည္ကုိ ပုိ႔ေပးလုိက္သတဲ႔။

ေနာက္ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာ သိၾကားမင္းၾကီးက သန္းၾကြယ္သူေဌးေဟာင္း ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္ေဟာင္းၾကီး အဆင္ေၿပမေၿပ ငရဲၿပည္ဆင္းၿပီး အကဲလာခတ္သတဲ႔။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘီလ္ဂိတ္ဟာ အလြန္ပူၿပင္းတဲ႔ မီးေတာက္ ေတြၾကား ေအာ္ရင္း ၿငီးရင္း နဲ႔ ပူေလာင္လြန္းတဲ႔ ေက်ာက္ဂူ နံရံရဲရဲေတြေပၚမွာ ေတာက္တက္ကပ္သလုိ တြယ္ကပ္ေနရသတဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ ငရဲသားေတြကလည္း မီးခရင္းဂြေတြနဲ႔ သူ႔ကုိ ၀ုိင္း ထုိးၿပီး ေသြးသံ တရဲရဲ ၿဖစ္ေအာင္ ႏွိပ္ေစေနသတဲ႔။

သိၾကားမင္း။ ။ေဟ႔ေကာင္.. ဘီလ္ဂိတ္..။ မင္း ေနရတာ အဆင္ေၿပလားကြ။

ဘီလ္ဂိတ္။ ။ ခင္ဗ်ားပဲ လာခံစားၾကည္႔ပါ႔လားဗ်ာ။ ဒီေလာက္ ပူၿပင္းဆုိးရြားေနတာ…….ဘာအဆင္ေၿပရမလဲ…….။ က်ဴပ္ေမွ်ာ္လင္႔ထားတာနဲ႔ ေတာ႔ တၿခားဆီပဲ……။ ဒါနဲ႔ ငရဲၿပည္က ဘာၿဖစ္လုိ႔ က်ဴပ္ေရာက္မွ ေၿပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ က်ဴပ္မလာခင္ ၿမင္တာကေတာ႔ လွပတဲ႔ ကမ္းေၿခေတြမွာ လန္းလန္း…လန္းလန္းနဲ႔ မဒီေတြ ေရကစားေနၾကတာေလဗ်ာ။

သိၾကားမင္း။ ။ အုိ႔………ဘီလ္ဂိတ္……..။ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ထြင္ခဲ႔တဲ႔ Screen Saver ေလဗ်ာ.။

မွတ္ခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံၿခားဟာသ ကုိ အဓိပၸာယ္ ၿပန္ဆုိပါသည္။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ငါ လိုခ်င္တာ

စစ္သားေလး တေယာက္ဟာ တပ္ထဲက လမ္းေပၚမွာ ေတြ႔သမွ် စာရြက္မွန္သမွ်ကို ေကာက္ၿပီး ၿဖန္႔ဖတ္ၾကည္႔လုိက္၊ ၿပန္လႊင္႔ပစ္လုိက္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနသတဲ႔။ ပါးစပ္ကလည္း

“ငါလုိခ်င္တာ ဒီစာရြက္ မဟုတ္ေသးပါဘူး”

လုိ႔ စာရြက္တရြက္ ဖတ္ၿပီးတုိင္း ညည္းညဴ ေနသတဲ႔။

တပ္ထဲက လမ္းတကာလွည္႔ပတ္သြားရင္း သူအဲလုိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထူးဆန္းစြာ ၿပဳမူေနတာ ဗုိလ္ၾကီး တဦး ေတြ႔သြားၿပီး သူ႔ကုိ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ စစ္ေဆးဖုိ႔ စီစဥ္ေပးလုိက္သတဲ႔။ စိတ္ပညာဆရာ၀န္က စစ္သားေလးဟာ စိတ္ေဖာက္ၿပန္ယုိယြင္းေနတာ ေသခ်ာေနလုိ႔ စစ္တပ္မွ အနားယူခုိင္းဖုိ႔ ေဆးစာတစ္ေစာင္ ေရးေပးလုိက္တယ္တဲ႔။

ဒီေတာ႔မွ စစ္သားေလးက သေဘာက်စြာ ၿပဳံးၿပီး

“အင္း ငါလုိခ်င္တာ ဒီစာရြက္ပဲကြ “

လုိ႔ ၾကဳံး၀ါးၿပီး စစ္တပ္ကေန အေၿပးထြက္ခြားသြားသတဲ႔။

သင္ခန္းစာ။ ။ ဘ၀မွာ မည္သုိ႔ေသာ အေၿခအေနမွ မဆုိ မိမိလုိခ်င္တာ ရရန္ နည္းလမ္းမ်ားစြာ ရွိသည္။ မိမိသာ အၿမင္က်ယ္၍ ဦးေႏွာက္ကုိ လႊာသုံးရန္ လုိအပ္ေပသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံၿခားဟာသ ကုိ အဓိပၸာယ္ ၿပန္ဆုိပါသည္။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ဂါထာတစ္ပုဒ္မွ သဒၶါတစ္ထုပ္

“ဂါထာတစ္ပုဒ္မွ သဒၶါတစ္ထုပ္”

တေနကြယ္ ေသနယ္သုိ.

တစ္ရက္ကူးတဲ့၊

ၾကားလုိက္ရထုိစကား

အသားမ်ားပင္္ တုန္ခါမိ။

ဘ၀သက္တမ္းရဲ.

ႏွစ္ပုိင္းတစ္ပုိင္း

စိတ္ရုိင္းေတြနဲ.ငါၾကီးျပင္း

မသိျခင္းေတြနဲ.ေန.စဥ္။

သံသရာ

ခႏၶာမွာရွိဤစကား

မသိျငားခဲ့ေလေတာ့

တဏွာေစတဲ့ဘ၀

ငါေနခဲ့ရေပါ့။

အ၀ိဇၨာ၊တဏွာအေၾကာင္းခံ

ေဖာက္ျပန္တဲ့တရားငါမသိ

ဥာဏ္မ်က္စိမရွိခဲ့လုိ.

သံသရာတေၾကာ

အဖန္ဖန္ေမ်ာခဲ့ရၿပီ။

သတိကင္းခဲ့လို.

မသိျခင္းနဲ.စ ငါ့ဘ၀ကုိ

သိျခင္းမွာရပ္ ခရီးျပတ္ဖုိ.

စိတ္ကုိဆုံးမ

ကြ်ႏု္ပ္… အလုပ္စပါေတာ့မည္။

မ်က္ရည္ျပဳတ္ဖုိ.

ကြ်ႏု္ပ္…အလုပ္လုပ္ပါေတာ့မည္။

by

Red Rose

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ေမြးေန႔လက္ေဆာင္

မထင္မွတ္ပဲ သိကၽြမ္း
၀ါသနာလဲ တူဆန္းတဲ့
ကၽြဲတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ အကိုၾကီးကၽြဲေရ ...
ကဗ်ာမဆန္ သခ်ာၤဆန္တဲ့
လူ႔ေဘာင္ေလာက ေထာင့္တေနရာမွာ
ေလာကဓံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္း
ေကာက္ေၾကာင္းေလး တခုနဲ႔
အတိတ္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုးေတြ
ဆိတ္သုန္းကြယ္ေပ်ာက္ အလင္းေရာက္တဲ့
ဒီရက္ဒီခါ ေမြးေန႔ခ်ိန္မွ
ေနာက္မ်ားစြာေသာ ေမြးေန႔မ်ားတိုင္
အကိုၾကီးနားမွာ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ
၀ပ္တြားခရ ရိွေနၾကလို႔
ရည္ရြယ္ပန္းတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ကာ
ဘ၀သရဖူ ခင္နဲ႔အတူ ဆြတ္ခူးႏိုင္ဖို႔
ဒီကဗ်ာနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္တယ္ ကိုကၽြဲေရ ...

ေရာ္ရြက္ရင့္

ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

တပ္လွန္႔ၿခင္း သုိ႔ သတိေပးၿခင္း

တပ္လွန္႔ၿခင္း သုိ႔ သတိေပးၿခင္း

ၿမတ္ဗုဒၶဟာ
သတၱ၀ါအားလုံးရဲ႕ အၿမင္႔ၿမတ္ဆုံးၿဖစ္တဲ႔
ဘုရားအၿဖစ္ကုိ
ပရမတၳတရားနဲ႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ႔တယ္။
သတၱ၀ါေတြကုိ
ကမၻာေလာကကုိ
ခုထက္ထိ စစ္မွန္တဲ႔ တရားဓမၼ နဲ႔
ေအးၿမ ေနေစခဲ႔တယ္။

Richard Bach ရဲ႕
Jonathan Livingston Seagull ဟာ
ဘယ္ငွက္မွ မပ်ံသန္း မေရာက္ရွိဘူးတဲ႔
ထူးကဲတဲ႔ ဘုံေတြ၊ အၿမင္႔ေတြကုိ
တကုိယ္ေရ ၿပည္႔စုံၿခင္း နဲ႔အတူ
ေတာင္ပံအပ်က္ခံၿပီး ပ်ံတက္ခဲ႔ဖူးတယ္။

Hemingway ရဲ႕
အဘုိးအုိဟာ
သာမန္ေလွနဲ႔ မေရာက္ႏုိင္တဲ႔
ပင္လယ္ၿပင္ ဟုိး အနက္နဲဆုံး ေနရာမွာ
ဘယ္တံငါေလာကမွာမွ မရဘူးတဲ႔
ဧရာမ ငါးၾကီးကုိ
အဘုိးအုိ တေယာက္တည္းရဲ႕
အင္းအားနဲ႔ အမိဖမ္းၿပီး
ကမ္းအထိလည္း သယ္လာခဲ႔ဖူးတယ္။

Eleanor Porter ရဲ႕
ေပၚလီယာနာဟာ
မိဘမဲ႔ကေလး ေပမယ္႔
The Glad Game လုိ႔ေခၚတဲ႔
ဘယ္ေလာက္ဆုိးေနတဲ႔အရာက မဆုိ
အေကာင္းေတြ ေပ်ာ္စရာေတြရွာတဲ႔
လမ္းစဥ္ကုိ သူထြင္ခဲ႔တယ္။
ေသခ်ာစဥ္စားေတာ႔
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဆုံးအမ တခ်ိဴ႕ နဲ႔
ထပ္တူက်ေနတာ ေတြ႔ရၿပန္တယ္။

Lab ပစၥည္းေတြ သိပ္မရွိေသးတဲ႔
ေခတ္မွာ ဦးေႏွာက္ဆုိတဲ႔
အထိေရာက္ဆုံး Lab ကုိ သုံးၿပီး
ထူးၿခားတဲ႔ သိပၸေတြ႔ရွိခ်က္ေတြကုိ
Newton လုိ၊ Einstein လုိ သိပၸံပညာရွင္ေတြက
ရွာေတြ႔ခဲ႔တာေတာင္
ေနာက္လူေတြက Lab ရွိပါရဲ႕
မွီေအာင္ မနည္း ေတြးယူၾကရတယ္ ဆုိပဲ။

ဒါေတြ အားလုံးကုိ အႏွစ္ခ်ဴပ္ေတာ႔
လူ၊ငွက္၊သတၱ၀ါ၊ ဘယ္ဟာမဆုိ
တစ္ဦးခ်င္းစီမွာ
သူမတူတဲ႔ ထူးၿခားတဲ႔ ၀ိေသသ၊
စိတ္၊ဥာဏ္၊ပါရမီ ရွိကုိရွိၾကတယ္ေလ။

အဲဒီေတာ႔
ငါတုိ႔ဟာ
ငါတုိ႔ကိုယ္တုိင္လည္း တေနရာရာမွာ
ၾကီးက်ယ္ၿမင္႔ၿမတ္ေနတယ္။
တေန႔ေန႔မွာ ထူးၿခားေၿပာင္ေၿမာက္တဲ႔
ေအာင္ၿမင္မႈတခုခု
ရကုိ ရမယ္လုိ႔
ယုံၾကည္ခ်က္၊ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ထားရမလုိ
သူမ်ားေတြ အေပၚမွာလည္း
ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ထားရမယ္။

ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ႔
ဒီကမၻာၾကီးဟာ
မတူညီတဲ႔ စြမ္းအားေတြနဲ႔
တူညီေအာင္ ဖြဲ႔စည္းထားလုိ႔ပါပဲ။
ၿပီးေတာ႔ တန္းတူရည္တူရွိမူကုိ အေလးထားသလုိ
သဘာမတူဖုိ႔လဲ သေဘာတူတတ္ရမယ္။
အဲဒီလုိမွာသာ မတူညီတဲ႔
တစ္သီးပုဂၢလ ေအာင္ၿမင္မႈေတြက
ကမၻာ႔လူသားေတြအတြက္
ၾကီးမားတဲ႔ ေအာင္ၿမင္မႈ
ေအးခ်မ္းမႈ အသြင္ ေဆာင္လာႏုိင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ငါတုိ႔ မေမ႔ရမွာက
သိပၸံ ပညာနဲ႔
ဗုဒၶလမ္းစဥ္ဟာ
ဆုံမွတ္ တခုတည္း ၿဖစ္တဲ႔ေန႔ ေရာက္ေအာင္
ငါတုိ႔ ၾကိဳးစားရမယ္ ဆုိတာပါပဲ။

ေကာင္းတမန္

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

အားလုံးအတြက္ ေမတၱာစကား

ဘ၀တေကြ႔ေကြ႔မွာ
လူ႔ဘ၀အတြက္ အၾကီးမားဆုံးတုိက္ပြဲေတြနဲ႔အတူ
ေလာကဓံက သင္႔ကုိ
ထုိးႏွက္တတ္တယ္။

အဲဒီထုိးႏွက္ခ်က္ဟာ
သင္႔ဘ၀ကုိ လဲၿပဳိသြားေစႏုိင္သလုိ
ကဲပုိလာတဲ႔ အင္အား
ခုိင္မာတဲ႔ သႏၷိဌာန္
ၿပတ္သားတဲ႔ စိတ္ႏွလုံးနဲ႔အတူ
အမွတ္ထားေလာက္ေအာင္
ၾကီးၿမတ္တဲ႔ ေအာင္ၿမင္မႈေတြကုိလည္း
ေပးတတ္တယ္။

ဒါေပမယ္႔
အဲဒီလုိအခ်ိန္မွာ
လဲၿပိဳမလား
ေအာင္ၿမင္မလားဆုိတာ
သင္႔အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါတယ္။

ေလာကဓံကုိ မတုန္လႈပ္ပဲ
သမာဓိကုိ ခုိင္ခုိင္ထား
သင္ၾကိဳးစားေနသေရြ႕
သင္႔အတြက္
ေအာင္ၿမင္မႈဟာ
၅၀ % ေတာ႔ ေသခ်ာေနပါၿပီ။

သုိ႔ေပမယ္႔
အဲဒီလုိ သင္ရုိးကုတ္ဖုိ႔
သင္႔တုိက္ပြဲကာလမွာ
နားလည္တတ္တဲ႔ မ်က္၀န္းေတြ
ေဖးမတတ္တဲ႔ လက္ကေလးေတြ
အားေပးတတ္တဲ႔ စိတ္အင္အားေတြ
မညည္းညဴတတ္တဲ႔ အႏြံတာခံမႈေတြ နဲ႔
အၿပန္အလွန္ အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔
အေကာင္ေဖာက္ေပးမယ္႔
လူ႔အသုိက္အၿမဳံေလးလဲ
သင္႔ေဘးမွာ ရွိေနဖုိ႔ လုိေသးတယ္။
ဒါဟာ သင္႔ေအာင္ၿမင္မႈအတြက္
က်န္ေနေသးတဲ႔
၅၀ % ပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းတုိ႔
ငါ႔အတြက္ေတာ႔
အဲဒီလူ႔အသုိက္အၿမံဳေလးဟာ
ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာ
ေၿပာဖုိ႔လုိမယ္ မထင္ပါဘူး။

မင္းတုိ႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈအတြက္
ေဖးမမႈေတြ အတြက္
မေဖာ္ထုတ္တတ္မႈေတြအတြက္
ဒီေန႔မွာ ငါေဖာ္ထုတ္ပါရေစ။

မင္းတုိ႔အားလုံးကုိ
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါရေစ။

ငါ႔ဘ၀တုိက္ပြဲ အၿမင္႔ဆုံးအခ်ိန္မွာ
မင္းတုိ႔အားလုံးရဲ႕
ေဖးမနားလည္မႈေတြကုိ
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ႏုိင္ေတာ႔သလုိ
မနက္ၿဖန္တုိင္းမွာ ငါ႔ဘက္က တာ၀န္ေက်ေနေအာင္လည္း
ဒီေန႔တုိင္းမွာ ဆက္လက္ၾကဳိးစားသြားမယ္လုိ႔
ကတိက၀တ္လည္း ၿပဳပါရေစ။

ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလည္း
ခုလုိ မိတ္ေဆြသဂၤဟာေကာင္းေတြနဲ႔
အေၾကာင္းေရစက္ပါကာ
ေႏွာင္းသံသရာမထပ္ရေအာင္
မဂ္ဖုိကုိလည္း
အတူတူ ကူးၾကရဖုိ႔
ဆုပန္ပါရေစ။

အမွားမ်ားရွိခဲ႔ရင္လည္း
ခြင္႔လႊတ္ေက်ေအးဖုိ႔
ေတာင္းပန္ပါရေစေတာ႔။

ေကာင္းတမန္...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

သုေတသန ဆုိတာ

ဘုိးေတာ္ (အသက္ၾကီး ေဂၚမစြံ) တေယာက္ဟာ အရက္ဆုိင္၀ တခု အေရာက္မွာ မထင္မွတ္ပဲ ေရေရလည္လည္ လန္းတဲ႔ မဒီ ပန္း တပြင္႔ကုိ ေတြ႔ေတာ႔….။

ဘုိးေတာ္။ ။ ဟာ…..ညီမေလး။ လန္းလွခ်ည္႔လား…….။ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္လွေနတာလဲ။

ဆုိၿပီး က်ဴေတာ႔တာေပါ႔။

ဒီေတာ႔ မဒီလည္း ေရေရလည္လည္ ႏွိပ္ကြပ္ဖုိ႔

မဒီ။ ။ က်မ ရွင္နဲ႔ ဒီညမလုိက္ႏုိင္ဘူး။ ဘာေတြ လာေၿပာေနတာလဲ။ က်မက ရွင္ေခၚတုိင္း လုိက္စရာလား။

ဆုိၿပီး အရက္ဆုိင္ထဲက လူကုန္ၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္သတဲ႔။

ဘုိးေတာ္လည္း ရွက္ကုိးရွက္ကန္း ၿဖစ္ၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္ နဲ႔ အရက္ဆုိင္ထဲ အေၿပး၀င္ၿပီး ေထာင္႔စားပြဲမွာ အရက္တစ္လုံးမွာၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ႏွပ္ေနလုိက္တယ္တဲ႔။ ခဏ ေနလုိ႔ ဘုိးေတာ္ မမူး တမူး ၿဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေစာေစာက လန္းတဲ႔ ပန္းက သူ႔စားပြဲ ေရွ႕ ေရာက္လာၿပီး..

မဒီ။ ။ အကုိ…။ က်မကုိ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ရွင္။ က်မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္က က်မက စိတ္ပညာေက်ာင္းသူ တေယာက္ပါ။ လူတေယာက္ဟာ လူအမ်ားေရွ႕ မွာ အရွက္တကြဲ ၿဖစ္ရင္ ဘယ္လုိ တုန္႔ၿပန္သလဲ ဆုိတာ သုေတသန လုပ္ခ်င္တဲ႔ အတြက္ ေစာေစာကလုိ အကုိ႔ ကုိ ေၿပာမိတာပါ။ က်မ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္……။

လုိ႔ ေတာင္းပန္ သတဲ႔။

ဒီေတာ႔ က်ဴပ္တုိ႔ ဇာတ္လုိက္ ဘုိးေတာ္ ၿပန္ေၿပာလုိက္ပုံက…………။

ဘုိးေတာ္။ ။ ဘာကြ။ ႏွစ္ေသာင္း ဟုတ္လား………။ မင္းက မ်ား ႏွစ္ေသာင္းေတာင္းတယ္။ ႏွစ္ေသာင္းတည္းဆုိလဲ မင္းလုိ ေကာင္မေလးကုိ ငါ ညအိပ္ မေခၚႏုိင္ဘူး…။

ဟူသတတ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံရပ္ၿခား ဟာသ ကုိ အဓိပၸာယ္ ၿပန္ဆုိပါသည္။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိတာ

ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အၿပည္႔ သယ္ေဆာင္လာတဲ႔ ဘတ္စ္ ကား တစ္စင္းဟာ လွပတဲ႔ ဘုိလီးဘီးယား သဲကႏၱာရ ကုိ ခ်ဥ္းကပ္စ ၿပဳလာပါၿပီ။ ဘုိလီးဘီးယား ႏုိင္ငံရဲ႕ ရႈခင္းေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား လွပသလဲဆုိရင္ ဘတ္စ္ကား ေမာင္းဆရာဟာ ကားေမာင္းေနတယ္ဆုိတာကုိေတာင္ ေမ႔ေၿမာရတဲ႔ အထိ္ ရႈခင္းေတြကုိ တအံ႔တၾသ ေငးေမာေနမိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကားဟာ ေတာင္ေၿခတ၀ုိက္ေမာင္ႏွင္းေနရင္း ေတာင္ေစာင္းကုိ ေန၀င္ၿပီးခါစ မွာ ၀င္တုိက္မိၿပီးေမွာက္္ပါေတာ႔တယ္။ ကားေပၚက ႏုိင္ငံေရးမားေတြလည္း ေသတခ်ိဴ႕၊ ဒဏ္ရာၿပင္းထန္ တဲ႔လူ တခ်ိဴ႕ နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနၾကပါေတာ႔တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အနီ္းခ်ဴပ္စပ္ ရြာက ေတာင္ယာသမားအဘုိးၾကီးတေယာက္ဟာ အေလာင္းေတြကုိ အကုန္ ေၿမၿမဳပ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ႔ ရဲက အၿဖစ္အပ်က္ကုိ စုံစမ္းရင္း အဘုိးၾကီးကုိ ေမးပါေတာ႔တယ္။
ရဲ။ ။ အဘုိးၾကီး၊ ခင္ဗ်ား ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အကုန္ ေၿမၿမွဳပ္ခဲ႔လား။
အဘုးိၾကီး။ ။ အင္း…။ အားလုံး ၿမွဳပ္ခဲ႔ပါတယ္။
ရဲ။ ။ ဒါဆုိ အားလုံး အသက္မရွိဘူးဆုိတာ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိ သက္ေသၿပမလဲ။
အဘုိးၾကီး။ ။အင္း.။ ဒါက ရွင္းပါတယ္။ တခ်ိဴ႕က လုံး၀ ေသေနၿပီ။ တခ်ိဴ႕က "ကြ်န္ေတာ္ မေသေသးပါဘူး။ ေၿမၿမွဳပ္မပစ္ပါနဲ႔" လုိ႔ ေတာင္းပန္ေနတယ္ေလ.။
ရဲ။ ။ ဗ်ာ………………။ ဒါဆုိ ခင္ဗ်ား လူအရွင္ေတြကုိ ေၿမၿမွဳပ္ပစ္ခဲ႔တာပဲ……။
အဘုိးၾကီး။ ။ဟာ…ဗ်ာ……….။ ဘယ္ဟုတ္ပါ႔မလဲ။ ခင္ဗ်ားလဲ သိသားနဲ႔..။ ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိတာ ဒီလုိပဲ ညာေၿပာေနက် ဆုိတာ………။

မွတ္ခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံၿခားဟာသ ကုိ အဓိပၸာယ္ ၿပန္ဆုိပါသည္။

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ တမ္းခ်င္း

(၁)

လၿပာသုိ ဆန္းခါစ

ၿမခြာညိဳ ပန္းသဘာ၀ နဲ႔

ခ်မ္းကာပုိ ဒီဇင္ဘာလမွာ

မွန္းကာငုိ အညာအလွကုိ

လြမ္းဇရာသာ က်က်ေနရတယ္

ေၿပးလုိ႔ၿဖင္႔ မေတြ႔ႏုိင္ပါတကား။

အသက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးလာၿပန္ၿပီ။ ဒီဇင္ဘာမွာ ေမြးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီဇင္ဘာကုိ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ ခ်မ္းေအးတဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ ဘ၀မွာ ၿပန္လုိခ်င္ ေတာင္႔တစရာေတြနဲ႔ ၿပည္႔ႏွက္ေနတတ္တယ္။

(၂)

ဒီဇင္ဘာ နံနက္ခင္းေတြဆုိ အညာက အေမ႔အိမ္က ထမင္းၾကမ္းေၾကာ္ ကုိ ရြာထိပ္က ေဒၚေဒါင္း အေၾကာ္ဆုိင္က မြန္းနံရြက္ ဒါမွမဟုတ္ ၿမင္းခြာရက္ ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္သြန္ ေပါင္းေၾကာ္ ေလး တစ္ခု၊ ႏွစ္ခုေလာက္ နဲ႔ စားတဲ႔ ဓေလ႔ေလးကုိ ၿပန္အလုိခ်င္ဆုံးပဲ။ အဲဒီ ဓေလ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဟုိး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စၿပီး စြဲလမ္းခဲ႔မိတာပါ။ အဲဒီလုိ မနက္ခင္းဆုိ အေဖ႔ ေရေႏြးၾကမ္းအုိးက လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေသာက္လုိ႔ ကုန္တာခ်ည္းပဲ။ တခ်ိဴ႕ မနက္ေတြဆုိ ရွားသားမီးၾကီးခဲေတြ ေအာက္မွာ ထန္းပင္ၿမစ္ေလး ထုိး ဖုတ္ထားတတ္ေသးတယ္။ က်က္ရင္ အခႊံႏႊာၿပီး ႏွမ္းဆီစစ္စစ္ ထဲ ထုိးစိမ္ၿပီး စားေတာ႔တာပဲ။ တခါတေလေတာ႔ ရြာေတာင္ပုိင္းက ေဒၚေလး လည္ေရာင္းတဲ႔ ထန္းသီးမႈန္႔ ေလး တေယာက္ ၃ စိတ္စီေလာက္၀ယ္ၿပီး ႏွမ္းဆီ နဲ႔ တုိ႔စား တတ္တယ္။

ဘယ္လုိပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ။ ခုဆုိ ကြ်န္ေတာ္က အေမ႔ အိမ္ နဲ႔ မေ၀းခ်င္လည္း ေ၀းေနရၿပီေလ။ စိတ္ထဲမွာ အညာသားက လႊဲၿပီး ရန္ကုန္သား ေတာင္ မၿဖစ္ခ်င္ခဲ႔ တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ က ခုေတာ႔ ရန္ကုန္ထက္ ေ၀းတဲ႔ ေနရာမွာ ေနေနရတယ္ ေလ။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ႔ ေနရာအစစ္ဟာ ဟုိးအေ၀းက ဒီဇင္ဘာ နံနက္ခင္း ၿမဴမႈန္ေတြၾကား ရြာသူပ်ဴိ တုိ႔ ႏွမ္း စီးခ်င္္ စီးေနမယ္႔ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းမသြားခင္မွာ ေက်ာင္းသားတခ်ိဴ႕ ႏွင္းေတာတုိးၿပီး ႏြားစာရိတ္ခ်င္ ရိတ္ေနၾကတဲ႔ အဲဒီ သဘာ၀ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးတခု ရွိတဲ႔ အညာက ေနရာေလးပါပဲ။ ဘာေတြ ဘယ္လုိေၿပာင္းေၿပာင္း ဘယ္ေတာ႔မွ ေၿပာင္းလဲမသြားမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ ေနရာ ဟာ အဲဒီ အညာက ရခုိင္ရုိးမ အစြယ္အပြား ေတာင္နီေတာင္ညိဳ အေၿခက ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ရတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရြာေလးပါပဲ။

ေတာင္နီေတာင္ညဳိ ၀န္းရံခစား

သီရီကုကၠဳိ၊ ဤေၿမသည္ကား

ကြ်န္ေတာ႔္ ခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေၿမတည္း။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ ရြာကုိ အေၿပးၿပန္ခ်င္မိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ အေမ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ေအးခ်မ္းစြာ ႏုိးထခ်င္မိတယ္။ သြားတုိက္ေဆးေတြ မလုိပဲ ဆားနဲ႔ ပဲ သြားတုိက္ခ်င္ေသးတယ္။ ၿပီးရင္ နံနက္စာ ကုိ တပ္မက္စြာလည္း စားတတ္ခ်င္ေသးတယ္။ စားၿပီးရင္ ေက်ာင္းမသြားခင္ ယာထဲ ကုိ အေၿပးသြားၿပီး ႏွင္းေတာထဲ ဇြတ္တုိးလုိ႔ ႏြားစားလည္း ရိတ္ၾကဦးမယ္။ ႏြားစာရိတ္ၿပီး ဟင္းခ်က္ဖုိ႔ ရာပဲသီးတုိ႔ ဖရုံသီးတုိ႔ လည္း ခူးခဲ႔ဦးမယ္။ ၿပီးရင္ ႏြားစာထုံးေတြ ရြက္ထမ္းၿပီး ေခြ်းေတြ ႏွင္းေတြ စုိရႊဲေအာင္ အိမ္ကုိ အေၿပးၿပန္ရမယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ေတာင္ဘက္အိမ္က အေမၾကီးခင္တင္႔ တုိ႔ ေရတြင္းကုိ သြားၿပီး ေရအေၿပးခ်ိဴးရမယ္။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရခ်ိဴးေနတုန္း အေမက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အတြက္ ထမင္းဘူး ၿပင္ထားမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ တၿခားတရြာမွာ ရွိတဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးကုိ စက္ဘီး နဲ႔ သြားၾကရတယ္။

ဒါဟာ တခ်ိန္တုန္းက ဆင္းရဲလွတဲ႔ ငါတုိ႔ဘ၀ လုိ႔ ညည္းယူခဲ႔ရဖူးတဲ႔ ဒုကၡ တမ်ိဴးပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆီမွာ ပညာသင္တယ္ဆုိတာ ၿမိဳ႔မွာလုိ ခပ္ေၾကာ႔ေၾကာ႔ေလး အသာသင္႔ ပညာရွာခြင္႔ရၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ယာလုပ္ရင္း ကုိင္းထြက္ရင္း ပညာကုိ ယူခဲ႔ရတာပါ။ အဲဒီတုန္းက ငါတုိ႔မ်ား ဆင္းရဲလုိက္တာ လုိ႔ ညည္းညဴခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ အခုေတာ႔ အဲလုိ ရုိးသားၾကိဳးကုတ္တဲ႔ သဘာ၀ ကုိ ၿပန္တည္ေဆာက္ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အရင္တုန္းက ရွိဖူးတဲ႔ ရုိးကုတ္တတ္တဲ႔ ေအးခ်မ္းမႈ ဟာ ေခတ္နဲ႔အမီွ တုိးတက္ေနတဲ႔ ဘ၀ေနထုိင္မႈ၊ ပညာဆည္းပူးမႈ နဲ႔ အတူ သဟဇာတ ရွိလွစြာ ဒြန္တြဲ ေနရင္ေတာ႔ ပုိေကာင္းတာေပါ႔။

ႏြားစာတထုံး စာတလုံး

ႏွင္းေတာတုိးရင္း စာပန္းကုံး

တေထာက္တရြာ အေရာက္လာ

ပညာဆုိတာ ရွာရတာ။

(၃)

အဲလုိ အိပ္မက္ေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္ ခဏခဏ မက္တတ္တဲ႔ အိပ္မက္ေတြပါ။ အဲဒီ အိပ္မက္ဟာ ကြ်န္ေတာ႔အတြက္ သစၥာတရားဆုိလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ၾကီးမွာလည္း မက္ခ်င္မက္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ခုလုိ ေခတ္မွီတုိးတက္တဲ႔ ေနရာမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္ၿပီး ဘေလာ႔ဂ္အတြက္ ပုိ႔စ္တခု ေရးရင္းလည္း မက္ခ်င္ မက္ေနမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ရြာဘက္ကုိ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ကေန ဟုိင္းလတ္ ကားနဲ႔ အမုိးေပၚကစီးရင္း အိမ္ၿပန္ခရီးမွာ မက္ခ်င္လည္း မက္ေနမယ္႔ အိပ္မက္ပါ။ အဲလုိ အခ်ိန္ဆုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရြာနား ကပ္လာရင္ အဲဒီအိပ္မက္က ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ မ်က္ရည္၀ဲေအာင္ လုပ္ေတာ႔တာပဲ။ ရြာနဲ႔ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ရခုိင္ရုိးမ အစြယ္အပြား ေတာင္နီေတာင္ညဳိ ေတြကုိ ၿပာလဲ႔လ႔ဲ ေကာင္းကင္ ေနာက္ခံထားၿပီး ၿမင္ရေတာ႔တာပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေၿပာင္ဖူးခင္းေစာင္႔ရင္း လင္႔စင္ေပၚက ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ တေန႔ကုန္ ထုိင္ ၾကည္႔ ဖူးတဲ႔ ဒီေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ၊ အဖုအထစ္ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခုထိ အလြတ္ရေနတယ္။ မၿမင္ရလည္း ပုံေဖာ္ တတ္ေနတယ္။ အဲဒီ ေတာင္တန္းေတြဟာ ငါငယ္ငယ္တုန္းက ထင္းေခြ၊ မိႈရွာ၊ ႏြားစာရွာ၊ ေဆးၿမစ္ေဆးဥ ရွာတဲ႔ ေနရာပါလားဆုိတဲ႔ အသိဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ အရမ္းပဲ လြမ္းဆြတ္ ေစပါတယ္။ အေမ႔အတြက္ ေဆးၿမစ္ဆုိလည္း ဘယ္ေတာင္နားက ဘယ္ေတာမွာ ရွိတယ္ဆုိ တာ ကြ်န္ေတာ္ အခုထက္ထိ အလြတ္ရေနဆဲပဲေလ။ အင္ၾကင္းပန္းေတြ ဘယ္ေခ်ာင္မွာေပါတယ္၊ ရင္ခတ္ပန္းတုိ႔ ဘယ္အဆြယ္မွာ ရွိမယ္၊ လြန္ဆန္ ေတြ ဘယ္ေၾကာမွာ ေပါတယ္ က အစ၊ ဇီးၿဖဴသီး၊ ဖန္ခါးသီးတုိ႔ ရွိတတ္တဲ႔ ေနရာေတြ၊ မိႈေပါက္တတ္တဲ႔ ေတာေတြ အားလုံးကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခုထိ သတိရေနဆဲပါ။ အဲလုိ ကြ်န္ေတာ္ နဲ႔ ေပြ႔ဖက္ ရင္းႏွီးခဲ႔ရတဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ရဲ႕ အထိအေတြ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ၿမိဳ႕ ၿပကေန ၿပန္လာတုိင္း အငမ္းမရ လုိခ်င္မိတယ္။

လုိင္းကားေပၚက ေန သူတုိ႔ ကုိ စၿပီး ၿမင္ရရင္ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္ ၀ဲရေတာ႔တာပါပဲ။ သူတုိ႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ ကုိ မွတ္မိ ေနဦးမယ္ ေသခ်ာပါတယ္။

ရခုိင္ရုိးမ ေတာင္အစြယ္

အေမာင္ ဘာေတြ ရွာခဲ႔မယ္။

အေမ႔အတြက္ ေဆးတၿမစ္

အမအတြက္ ပန္းတပြင္႔။

(၄)

သားငယ္ဟာ အေမ႔ ရင္ခြင္မွာ ငယ္စဥ္က ေၿပးလႊားေဆာ႔ကစားခဲ႔ေတာ႔ အေမ႔ဟာ သူ႔ေသြးသားကုိ ရင္ႏွစ္မၿခား ထာ၀ရ မကြဲကာ အၿမဲသာ အတူရွိေနေစခ်င္တာတဲ႔ေလ။ ဒါေပမယ္႔ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် အဲဒီ သားငယ္ဟာ သူ ေၿပးလႊားေဆာ႔ကစား ဖူးတဲ႔ အေမ႔ရင္ခြင္ကုိ သတိမရ ႏုိင္ေအာင္ ေလာက တာ၀န္ေတြ ထမ္းပုိးၿပီး တုိးတက္မႈေတြ ရွာခ်င္ ရွာေနလိမ္႔မယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ သတိရသည္႔တုိင္ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေတာင္ ၿပန္လာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အေၿခအေန မေပးပဲ ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။

ဒါေပမယ္႔ အေမဆုိသူ တုိ႔ ရဲ႕ ရင္မွာေတာ႔ အဲဒီ သူတုိ႔ ေၿပးလႊားေဆာ႔ကစားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရင္အစုံ ရွိေနသမွ် သားေတြကုိ ေန႔တုိင္း လြမ္းဆြတ္ ေနရဦးမွာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္ အေမ။ အေမ ကုိ လြမ္းတုိင္းလည္း မ်က္ရည္ေ၀ရပါတယ္ အေမ။ ဒါေပမယ္႔ အေၿခအေန ေပးေအာင္ သားေစာင္႔ရဦးမယ္ေလ အေမ။ အေမရယ္ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တဲ႔ အေမ နဲ႔ အတူ ကြ်န္ေတာ္ ကုိ ခ်စ္တဲ႔ ဒုတိယအေမ အဲဒီ ေတာင္နီ ေတာင္ညဳိ ေတာင္တန္းေတြကုိ လည္း ကြ်န္ေတာ္ လြမ္းတယ္။

အေမတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဒီၾကားထဲမွာ က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ေနာ္။ ရာသီဥတုဒဏ္ ကလည္း ကာကြယ္ၾကေနာ္။

တေန႔ေန႔ မွာ ကြ်န္ေတာ္ အေမ႔စကားေတြကုိ ၿပန္ေၿဖႏုိင္မွာပါ။ အဲ..မေၿဖႏုိင္ခင္ စပ္ၾကားေတာ႔ အေမ႔ေၿပာဖူးတဲ႔ စကားေတြပဲ သား နားထဲ ပဲ႔တင္ ထပ္ေနပါတယ္ အေမ…။

သားရယ္……….မင္း အေမ႔ တုိ႔ နဲ႔ အတူ ရြာမွာ လယ္ထြန္ မစားႏုိင္ဘူးလား……..။

ဆုိတဲ႔ အေမ႔စကားပါ။

အေမ ယုံပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ထိ အေမ ရွိေနေသးရင္ သားၿပခ်င္ တယ္ အေမ႔ကုိ။ အေမ႔ ေမြးေပးခဲ႔ တဲ႔ အေမ႔သားဟာ အေမ႔ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္၊ အေမ႔ရြာ ရဲ႕ ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္ ၿပီး ရြာအတြက္ ၊ နယ္အတြက္ ဂုဏ္ယူရသူ တေယာက္ ၿဖစ္ၿပီး ၿပန္လာတဲ႔ တေန႔ အေမ သာ ရွိေနေသးရင္ သား အေမ နဲ႔ အတူ လယ္ပဲ စုိက္စားေတာ႔မယ္ အေမ………..။

ရုိးလွ တဲ႔ ဘ၀

လယ္ယာကုိပဲ

သူတုိ႔ထြန္

ေအးခ်မ္းတဲ႔ဘ၀

သဘာ၀ နဲ႔

ခ်စ္ၿခင္းပဲ အကဲပုိ

အေမဆုိဖူးတဲ႔

သားဆုိတာ

အေမ႔အတြက္ အားၿဖစ္ေအာင္

အေမ႔သားေမာင္

ရုိးကုတ္ေတာ႔မယ္ အေမ။

ေကာင္းတမန္ (စကၤာပူ စံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ၆ နာရီ ၅၀ မိနစ္၊၂၀၀၈-၁၂-၀၂။)

ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...

ကိန္းဂဏန္းတို႔၏ အလြန္မွာ…….

တခါတေလက်

ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔

ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြကုိ

ေၾကာက္ေနသလုိပဲ။

တခါတေလမွာ

ေနထြက္ခ်ိန္ကုိ ခံစားတတ္တယ္။

တခါတေလက်

ေန၀င္ခ်ိန္မွ ပုိလွသလုိ ခံစားမိတယ္။

မထူးၿခား၊ မေၿပာင္ေၿမာက္ခ်င္ရင္ေနပါ။

ကုိယ္ပုိင္အလင္းေတာ႔ ရွိခ်င္တယ္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာေလ

ေနက ၀င္ခ်ိန္ ထြက္ခ်ိန္တုိင္းမွာ

အလင္းေတာ႔ ရွိေနေသးတယ္။

ေန၀င္သြားလည္း

တကယ္က ၀င္သြားတာမွ မဟုတ္တာ။

တၿခားဘက္မွာ လင္းေနတယ္ဆုိတာ

မေမ႔နဲ႔ေလ။

ေလာကရဲ႕ တရားေတြကုိ

ငါတုိ႔ လုိက္ၾကမလား။

ဒါမွမဟုတ္

ေလာကရဲ႕ မဆုံးႏုိင္တဲ႔

ေရယာဥ္ေၾကာမွာပဲ

ေမ်ာလုိက္ၾကမလား။

ဒီေမးခြန္းေတြ

ေတြးစရာေတြနဲ႔ အတူ

မင္းနဲ႔ငါ

တစ္ႏွစ္ၾကီးခဲ႔ရၿပန္ၿပီ။

ရင္႔က်က္လာသလား

ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိေတာင္ မသိေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ

ေၿပာင္ေၿမာက္စရာ မဟုတ္ရင္ေတာင္

ကုိယ္႔ပုိင္အလင္းေတြ ရွိႏုိင္ခဲ႔ရင္….။

မင္းရဲ႕ ေအာင္ၿမင္ေအးခ်မ္းမႈဟာ

ငါ႔ဘ၀ ကုိ လႊမး္မုိး ကူညီႏုိင္ခဲ႔သလို

ငါတို႔ ရဲ႕ ေၿခလွမ္းတုိင္းဟာ

ဟန္ခ်က္ အတူတူ အၿမဲရွိေနလိမ္႔မယ္ လုိ႔

ငါယုံတယ္။

ေကာင္းတမန္ (၂၀၀၈-၁၂-၀၂။ စကာၤပူစံေတာ္ခ်ိန္ ၁၂ နာရီ ၂၉ မိနစ္)

ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

[+/-] မိတ္ဆက္စာသာ...