တရံေရာအခါမွ တဘ၀စာသုိ႔

တရံေရာအခါ.
တၿပည္တရြာမွ ၿပည္ၿမန္မာၿပန္
သူငယ္တေယာက္သည္
နာက်င္ကုိက္ခဲ ပူၿပင္းခ်မ္းတုန္
ေ၀ဒနာစုံကုိ မိေ၀းဖေ၀း
နယ္တေက်း၌ ခံစားေနခုိက္…….။

တရံေရာအခါ
ထုိသူငယ္သည္ မိခင္ဖခင္
အေဆြၾကင္ႏွင္႔ နီးနာသူငယ္ခ်င္း
ဆရာရင္းတုိ႔ မ်ားလွေထြစြာ
ၿပည္ၿမန္မာ၀ယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴးထူး
ကူးလူးဆက္စပ္ အၿပဳံးတပ္ရန္
ၾကိဳးစားခဲ႔ဖူးေလ၏…….။

တရံေရာအခါ.
ထုိနယ္ေၿမမွာ သူေတာ္တသုိက္
တူေပ်ာ္ပုိက္ဖုိ႔ အိပ္မက္ေသာ္ၿငား
လက္ေတြ႔ေသာ္ကား မစြမ္းေသာခါ
ထုိသူငယ္သည္ စိတ္ပါနာက်င္
၀ဋ္တြင္သမွ် ထုိဘ၀ကုိ
ေမးမွိတ္ေအာင္းစက္ ၿပင္မထြက္ပဲ
ခံစားေနေလသတည္း…။

တရံေရာအခါ
ထုိသူငယ္သည္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ
ထုကာေထာင္းကာ မခံႏုိင္အဆုံး
ဒုံး ဒုံးခ်မတတ္ ခံစားမွတ္၍
ေနပါေသာ္လည္း ေၿဖႏုိင္စရာ
မရွိကမၻာ၀ယ္ မေသြဖည္ႏုိင္စြာ
လူ႔ခႏၶာကုိ အားမာန္ေလွ်ာ႔ခ်
ေပ်ာ႔လ်ေခြကာ ေသလုေအာင္ပင္
မရႈမစိမ္႔ ၾကိတ္မွိတ္ ခံစားေနေလေတာ႔၏။

တရံေရာအခါ
လူသူမၿမင္ ထုိတခြင္တြင္
သတၱ၀ါတစ္ခု ကံတစ္ခုဟု
မပစ္လ်စ္လ်ဴ ကူယူကယ္ဆယ္
အသက္၀ယ္ၿခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ
မိတ္ေဆြၿမတ္တုိ႔ ၿပဳတတ္၀န္တာ
ေတြးကာေၿပးမွ ေတြ႔လွ ထုိသူငယ္
သနားဖြယ္ကုိ ေဆးသမားကူ
ဆရာယူ၍ ကယ္တင္အသက္တေခ်ာင္း
စြမ္းေဆာင္ဖူးသည္ ထုိသူမည္သူၿဖစ္မည္နည္း ….။

တရံေရာအခါ
ဖုိးလွ၏ သခင္တိုးကာ၀င္
အေမခ်စ္၏ႏုိ႔ လႈကာစုိ႔ဖူးသူ၊

တရံေရာအခါ
မတဲ႔အၿမဲ တဲ႔ အၿမဲ
ရန္တက်က္က်က္ ထုိးကာႏွက္
စကားလုံး သြက္သြက္သုံးကာပက္
ဟာသစြက္ကာ ေႏွာတတ္သူ၊

တရံေရာအခါ
အၿပဳံးတရိပ္ ေ၀ွ႔ကာေတြ႔၍
မေသတသက္ ဆက္ခဲ႔ဖူးသူ၊

တရံေရာအခါ
မုိးတမ ႏွင္႔ ဇြန္တပြင္႔
ဟာသ ႏွင္႔ အၿပဳံးတပြင္႔
ဆင္႔ကာေရာယွက္ ခ်က္တုိင္ထြက္ေသာ္
ထုိသူကုိ ဖြားၿမင္ခဲ႔၏။

ထုိသူသည္
တရံေရာအခါ…
အဖကုိ လည္း မွန္းကာ ေဆြးဖူးသည္။

ထုိသူသည္
တရံေရာအခါ…
အမိအတြက္လည္း ေတြးကာ ပူဖူးသည္။

ထုိသူသည္
တရံေရာအခါ…
အမကုိလည္း အခ်စ္ပုိဖူးသည္။

ထုိသူသည္
ယေန႔မွစ ဤဘ၀တြင္
ေအးခ်မ္းအစဥ္ တရားအလ်င္ႏွင္႔
ရႊင္ေမႊ႔ႏွလုံး ပိုက္ကာက်ဴံးလ်က္
ေလာကီေလာကုတ္ အၿမတ္ထုတ္ကာ
ေအာင္ၿမင္ မုခ်ရပါေစသတည္း….။


အရိပ္ေရ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ငါ လည္း ကဗ်ာ ရြတ္သြားတယ္ေနာ္။