သီတင္းကြ်တ္ ႏွင္႔ စိတ္မီးအိမ္

လူမွန္းသိစ၊ ငယ္ဘ၀မွသည္
ဤေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴး၊ သီတင္းကြ်တ္ဦးကုိ
ပူေဇာ္အထူး၊ဆီးမီးဖူးၿဖင္႔
တာ၀တႎသာ၊နတ္ရြာမွဆင္း
လူ႔ၿပည္္၀န္းကုိ၊ ဆင္းသက္ၿပန္လာ
ေမတၱာအနႏၲ၊ ၿဖန္႔ကာခ်သည္႔
ဗုဒၶမဟာ၊ ၿမတ္လွစြာအား
ငါးပါးမာန္ခ်၊ ၀တ္တြားခသည္၊
ပီသညီညာ၊ၿပည္ၿမန္မာ ဓေလ႔
မေမ႔မွန္စြာ၊ ယေန႔တာထိ။

ၿမတ္ေသာဘုရား၊ ၀တ္တြားၿပီးေသာ္၊
ေအာ္ မိအဖ၊ ဆရာႏွင္႔တကြ
ဘုိးဘြားမက်န္၊လူၾကီးမွန္ကုိ
၀န္ခ်ေတာင္းပန္၊ကန္ေတာ႔ၿပန္သည္
ခ်စ္စရာ႔ၿမန္မာ႔ ဓေလ႔ပါတကား။

အခါ္သမယ၊ ဤကာလသည္
တမ်ိဳးတမည္၊ထူးၿခားၿပန္၏္။
အေၾကာင္းမူကား၊ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္
အေဆြေတာ္တုိ႔၊ေမြးေၿမရပ္ရြာ
ခ်က္ေၾကြမွာစု၊လူမႈဘ၀
ငယ္ဘ၀ေၾကာင္း၊ေႏွာင္းေၾကာင္းမက်န္
ၿပန္ေၿပာင္းေအာက္ေမ႔၊ ခြင္႔ခါေတြ႔သည္႔
အခါသမယပါတကား။

ထုိမွတဖန္၊ၾကည္႔ၿပန္လတ္ေသာ္
ေဖာ္ေကာင္းေဆြၿမတ္္၊ လက္တြဲထပ္ယူ
တူညီဘ၀၊စုိက္ထူၾကရန္
ရည္သန္စူးထား၊ထုိေဆြႏွစ္ပါး
မဂၤလာတရား၊ထိပ္တင္ထားကာ
ထိမ္းၿမားၿပန္သည္၊မဂၤလာခါညီ
ပီသၿပန္သည္႔၊ဤသီတင္းကြ်တ္ပါတကား။

ထုိမွ်ၿမတ္လွ၊ခါသမယ၌
ၿမတ္သထက္ၿမတ္၊အၿမတ္ထပ္ရန္
ရည္သန္ၾကိဳးကုတ္၊အင္းအားထုတ္၍
ေဖာ္ေပါင္းတစ္အုပ္၊စုေဆာင္းလုပ္ကာ
အင္တာနက္လုိင္း၊ဘေလာ႔ဂ္တုိင္းတြင္
ဆီးမီးတထိန္၊မီးတစ္အိမ္ကုိ
စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊စုစည္းလာ၍
ညီညာၿပဳံးၿပဳံး၊ထြန္းကာရုံးသည္
နာမသညာ၊ေခၚဆုိရကား
စိတ္မီးအိမ္ဟု အစုၿပဳ။

စိတ္မီးအိမ္ဟု၊အစုုၿပဳထား
ဥယ်ာဥ္ဖြားက၊သီတင္းကြ်တ္ခါ
အခ်ိန္သာတြင္၊ေလးနက္မွန္စြာ
ဘုရား တရားသံဃာ၊အၿမတ္ဆုံးရတနာ
မိဘ၊ဆရာပါမက်န္ ငါးၿဖာအနႏၲအား
မီးအိမ္တခု၊သူတုိ႔ၿပဳ၍
လြန္စြာရုိိက်ိဳး၊ရွိခုိးပါ၏။

ဤက်ိဳးအားေၾကာင္႔၊ စိတ္မီးအိမ္သည္
ကမၻာတည္သေရြ႕၊တည္ပါေစသား၊
တည္ေစသား။ ။