အေတြးမ်ား

အခ်ိန္ေတြက ေၿပာင္းလဲ ေနတယ္ ဆုိတာ စဥ္းစားၾကည္႔မိတယ္။

တခါတေလမွာ စိတ္ထဲမွာ ၿဖစ္ေနတာေတြ အကုန္ အန္ခ်ခ်င္မိတယ္။

အဲလုိ အန္ခ်ဖုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္မရွိခဲ႔ရင္။ ဒါမွမဟုတ္ အန္ခ်တာကုိ နားေထာင္မယ္႔သူမ်ား မရွိခဲ႔ရင္။ ဘ၀အတြက္ ေၿဖစရာ ထြက္ေပါက္ေလးေတာင္ မရွိသလုိၿဖစ္ေနတတ္ၿပန္တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ လူတုိင္းေၿပာေၿပာေနတတ္တဲ႔ ဒီလုိပါပဲ ဆုိတဲ႔ စကားစုေလး ေၿပာဖုိ႔ေတာင္ ဒီလုိပါပဲ ၿဖစ္ေနတတ္ၿပီ။ ဒါဆုိ လူဆုိတာ သဘာ၀လား။ သဘာ၀ ထက္ ဘာသာလဲ။ သဘာ၀ကုိ စဥ္းစားသင္႔ၿပန္ၿပီ။

သဘာ၀မွာ အရာရာဟာ သဘာ၀ပဲ။ ဥပမာ ၿမစ္ ဆုိပါစုိ႔။ ေကာက္ေကြ႔ တဲ႔ ၿမစ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ ရုိးစင္းတဲ႔ ၿမစ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေခ်ာင္းလက္တက္ေတြက စတင္ တယ္တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ ပင္လယ္၊သမုဒၵရာ ေရာက္သြားရင္ အားလုံး အတူတူပဲ တဲ႔။ က်ယ္ေၿပာတဲ႔ သေဘာ၊တူညီတဲ႔ သေဘာ နဲ႔ ေလာက ကုိ အလွဆင္တယ္တဲ႔။ တကယ္ေတာ႔ သဘာ၀တခု ၿဖစ္တဲ႔ ပထ၀ီ၀င္ ေၿမၾကီးက အေလးနက္ဆုံးၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေတြးၾကည္႔တာပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေခ်ာင္းေတြဆုိတာ ေၿမၾကီးမရွိရင္ မရွိႏုိင္သလုိ၊ ၿမစ္ေတြ လည္း ဒီသေဘာပါပဲ။ လွပက်ယ္ေၿပာတဲ႔ မဟာ သမုဒၵရာေတြ ကုိ ထမ္းပုိးထားတာလည္း ဒီမဟာပထ၀ီေၿမၾကီးပဲ ၿဖစ္ေနၿပန္တယ္။ အဲဒါဆုိ ေၿမၾကီးဟာ အေရးၾကီးဆုံးလား။ ဒီလုိ လည္း မဟုတ္ၿပန္ဘူးေလ။

ေၿမၾကီးတာ ရွိၿပီး ေနမင္း ၾကီး မရွိရင္လည္း ရာသီဥတု မရွိႏုိင္သလုိ ၿမစ္ေတြ၊ေခ်ာင္းေတြ လည္း မရွိၿပန္ဘူး။ ဒါဆုိ ေနမင္းၾကီးက အားလုံးကုိ ဖန္တီးေနတာလား။

တကယ္ေတြးရင္း မဟုတ္ၿပန္ဘူးေလ။ ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ႔ ေနမင္းရွိၿပီး ေလထု မရွိရင္ ပူခ်င္သေလာက္ပူ၊လင္းခ်င္သေလာက္လင္း ရာသီဥတုဆုိတာ ၿဖစ္မလာႏုိင္ဘူးေလ။

ဒါဆုိ ဘာက ဘာကုိ ထိန္းခ်ဴပ္တာလဲ။ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ ဘယ္တခုတည္းေသာ အရာကမွ ဤေလာက ကုိ ၿဖစ္ထြန္းေပးႏုိင္စြမ္း မရွိၿပန္ဘူး။ ဒါဆု ိဘယ္လုိလဲ။

ေနာက္ဆုံးအေၿဖက အၿပန္အလွန္တည္ရွိေနမႈ နဲ႔ အၿပန္အလွန္ မီွခုိေနမႈ လုိ႔ ေၿပာရမယ္ ထင္တယ္။ အဲဒီ ထဲက ဟန္ခ်က္တခုခု လႊဲသြားရင္ ကမၻာၾကီးလည္း တခုခု ၿဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ ဟန္ခ်က္ပ်က္မႈ က ေနမင္းၾကီးကုိေတာ႔ သိပ္ၿပီး ထိေရာက္မႈ မၿပင္းႏုိင္ဖူးလုိ႔ ထင္ရၿပန္တယ္။ ဒါဆုိ ကမၻာၾကီးလုံးလုံးပ်က္သြားရင္ ေနမင္း ဘာၿဖစ္မလဲ။ ေလထု ေရာ ဘယ္လုိ ေနမလဲ။ တၿခား ၿဂိဳလ္ေတြ နဲ႔ စၾကၤာ၀ဠာ တခုလုံး ေရာဘယ္လုိ ေနမလဲ။ အေသအခ်ာ မေၿပာႏုိင္ေပမယ္႔ ကမၻာပ်က္သလုိ၊ ဒီၿပင္ စၾကၤာ၀ဠာထဲက အရာအားလုံး ၿပိဳင္တူပ်က္ၾကရင္ေတာ႔ ဒီစၾကၤာ၀ဠ ၾကီးရဲ႕ ဟန္ခ်က္ပ်က္ႏုိင္သလုိ၊ လုံးလုံးလဲ ပ်က္သြားႏုိင္ၿပန္တယ္။ ဒါဆုိ အၿခားစၾကၤ၀ဠာေတြလည္း ခုလုိ ၿပိဳင္ပ်က္္ၾကရင္ ဘာၿဖစ္မလဲ။

အဲဒါဟာ အားလုံးရဲ႕ အဆုံးသတ္ေန႔ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေတြးနုိင္သေလာက္ ခ်ဲ႕ေတြးၾကည္႔တာပါ။

ဒါဆုိ ၿမစ္ေတြက ေကာက္ေကြ႔လည္း ဒီသေဘာ၊ ေၿဖာင္႔လည္း ဒီသေဘာပဲ။ေနမင္းနဲ႔ စၾကၤ၀ဠာလည္း ဒီသေဘာပဲ။ ေနာက္ဆုံး စဥး္စားေတာ႔ အားလုံးဟာ သခၤါရ ၿဖစ္သလုိ နတၳိပဲ ၿဖစ္ေနၿပန္တယ္။

ဒါဆုိ လူသားေတြေရာ ဘယ္လုိလဲ။ လူသားဟာ စိတ္ကေလး တစ္ခု ရွိေနတာပဲ ပုိၿပန္တယ္။ ဒါဆုိ စိတ္က ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာထက္ ဘာေတြ ပုိစြမ္းသလဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ၿဖစ္ခ်င္တုိင္း ၿဖစ္ေနၿပီး၊ပ်က္ခ်င္တုိင္း ပ်က္ေနတဲ႔ ရုပ္ကုိ စိတ္က သာ ႏုိင္ေအာင္ ထိန္းေနႏုိင္ရင္ ကုိယ္႔တကုိယ္ေရ ကမၻာေလးကေတာ႔ ေအးခ်မ္းေနမွာ အမွန္ပဲ။ ဒါဆုိ စၾကၤာ၀ဠာေတြ တစ္ခုလုံး ဆုံးသြားတဲ႔ေန႔မွာ အဲဒီ စိတ္နဲ႔ ကုိယ္ဟာ ဘယ္လုိ ပ်က္စီးသြားမလဲ ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မေတြးႏုိင္၊ မသိႏုိင္ၿပန္ဘူး။

အေကာင္းဆုံးက ေတာ႔ တကယ္ကုိ အႏွစ္သာရ ရွိရွိ နဲ႔ အတြင္းက်တဲ႔ ေအးခ်မ္းမႈ အစစ္ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ရွိေနဖုိ႔ပဲ ထင္တယ္။ခုအခ်ိန္ေလးမွာ ေအးခ်မ္းေနဖုိ႔ အေရးၾကီးဆုံးပဲထင္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ တဦးခ်င္ေတာင္ ၿဖစ္ႏုိင္၊ ရႏုိင္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းရင္ လူတုိင္းအတြက္ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မလြယ္ကူၿပန္ဘူးေလ။ ဒါဆုိ အေကာင္းဆုံးက ဘာလုပ္မလဲ။ တစ္ကုိယ္ေရ ေအးခ်မ္းမႈ ကုိ ရွာရမလား။ ေသခ်ာတာက တစ္ကုိယ္တည္း ေအးခ်မ္းေနလုိ႔ မၿဖစ္ၿပန္ဘူး။ အနည္းဆုံးေတာ႔ ကို္ယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ေလးပါ ေအးခ်မ္းဖုိ႔ လုိၿပန္တယ္။

ဒါဆုိ အရင္ဆုံး တစ္ကုိယ္ေရ ေအးခ်မ္းမႈ ကုိ ရွာ။ မိမိကုိ္ယ္တုိင္က အရင္ လႊတ္ေၿမာက္ေစရမယ္။ ၿပီးမွ အနီးကလူေတြ ကုိလည္း ေအးခ်မ္းေအာင္ ကူညီႏုိင္ရမယ္။ သူတုိ႔ကို္္လည္း သူတုိ႔ ကုိယ္တုိင္က လႊတ္ေၿမာက္ဖုိ႔ ကူညီရမယ္။ ဒါဆုိ အဲလုိ ကေန တၿဖည္းၿဖည္း ေၿပာင္းလဲယူလာရင္ ေနာက္ဆုံးမွာ တကယ္ တေလာကလုံး ေအးခ်မ္းမႈ အတြက္ ကုိယ္က အနည္းအပါးၿဖစ္ၿဖစ္ ကုိယ္႔တာ၀န္ ကုိ ထမ္းေနသလုိ ခံစားရမယ္ ထင္တယ္။

ဒါ႔အတြက္ အရင္ဆုံးလုပ္သင္႔တာေတြ တန္းစီ စဥ္းစာလုိက္ေတာ႔ အေၿဖက ရွင္းရွင္းေလးပဲ။

၁။ ေလာကီကုိ မစြန္႔ႏုိင္ေသးသမွ် ကုိယ္က်ရာ ေနရာမွာ က်ရာ အလုပ္ကုိ တာ၀န္ ေက်ေနရမယ္။

၂။ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ တန္းဖုိးရွိတဲ႔လူ၊ တကယ္ ဦးၾကိဳခ်င္စရာ ေကာင္းတဲ႔လူၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။

၃။ အၿပန္အလွန္ေလးစားၿပီးကူညီရမယ္။

ဒီအေၿခခံ အခ်က္သုံးခု သာ တကယ္ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ရင္ အားလုံးဟာ ကိုယ္႔အတြက္ ေအးခ်မ္းလာေတာ႔မယ္။ တကယ္တမ္း ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဆုိရင္ ပထမဆုံး ကုိယ္မၾကိဳက္တဲ႔၊ ကုိယ္႔စိတ္ ထဲကၿဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္ၿဖစ္တဲ႔ အလုပ္ၾကိဳးစားမႈ ကေန စရမယ္။ အခ်ိန္ၿပည္႔ ကုိယ္စြမ္း၊ဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် အဲဒီအထဲမွာစိတ္ၿမဳပ္ၿပီး လုပ္ရေတာ႔မယ္။

ဒါဆုိ အန္ခ်စရာေတြဟာ ကုိယ္႔အတြက္ မဟုတ္ပဲ အမ်ားအတြက္ ၿဖစ္လာေတာ႔မယ္။ ကုိယ္ရဲ႕ ဖိစီးမႈမ်ားလုိ႔ အန္ခ်လုိမႈဟာ ကုိယ္က အားလုံးကုိ ႏုိင္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားလုိ႔ ေအာင္ၿမင္မႈအတြက ္သူမ်ားေတြ အန္ခ် ခ်ီးမြမ္းရမယ္႔ အရာမ်ဴိးၿဖစ္လာေတာ႔မယ္။

ဒါေပမယ္႔ အဲလုိ အခ်ိန္သာ ေရာက္ႏုိင္ခဲ႔ရင္ အဲဒီ ခ်ီးမြမး္မႈမ်ိဴးနဲ႔ သာတဲ႕ တစ္ကုိယ္ေရ အတြင္းက် ေအးခ်မ္းမႈ ေလးနဲ႔ ပဲ ကုိ္ယ္ကေပ်ာ္ေမြ႔ ေနေတာ႔မယ္ ထင္တယ္။

ပထမေတာ႔ ၾကိဳးစားၾကည္႔ၾကတာေပါ႕ဗ်ာ။ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ ၿပတ္ၿပတ္သားသားနဲ႔ အခ်ိန္ၿပည္႔ ၾကိဳးစားၾကတာေပါ႕။

ေလာကသားေတြ ေအးခ်မ္းပါေစ။ ႏွလုံးသား အနာ၊စိတ္အနာ ကင္းၾကပါေစ။