စိတ္တူကုိယ္မွ် ဘ၀ စခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္ခုန္ယစ္မူး ရူးမုိက္ခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္မွာ လြမ္းေဆြးတုိ႔မ်ား ေ၀းခဲ႔ဖူးသည္။
စိတ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းကုိ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ မီးအိမ္ဆုိ တာ သူ႔ကုိသုံးၿပီး

၁။ သူက အမ်ားကုိ ၿမင္နုိင္တယ္။

၂။ သူ႔ကုိ အမ်ားကၿမင္ႏုိင္တယ္၊

၃။အမ်ားကုိလည္း အမ်ားက ၿမင္ႏုိင္ေစတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္လုိ႔ နာမည္ေပးထားတာ။ ဒီ ဘေလာ႔ ဂ္ ဥယ်ာဥ္ေလး ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတာ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သစ္ပင္ေလးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္ စုံေနၿပီေလ။ ေနာက္ ဆုိ တုိးၿပီး စုိက္ၾကတာေပါ႔။ လုိအပ္ရင္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေၿမၾသဇာလညး္ ေကြ်းရဦးမယ္။ အားလုံး လာလည္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း သစ္ပင္ရွိရင္ ဘယ္လုိ သစ္ပင္ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္စုိက္ၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ကုိယ္႔ ဥယ်ာဥ္ေလး ကုိ လာလည္ ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားေပးခဲပါ။

စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္

ယေန႔ သင္႔ဘဝ ေအာင္ျမင္မွူ၊ စိိတ္တည္ျငိမ္မွူႏွင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွူ အတြက္ စကားစု ...

Saturday, May 23, 2009

DOCTOR ( ဆရာဝန္ )

ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ျပီး အနတၱကေတာ့ မူလတန္းကစာေတြကို ျပန္ျပီးေလ့လာေနျပီလို႔ ထင္ၾကလိမ့္မယ္။ အမွန္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ မူလတန္းကစာေတြကိုေတာင္ မမွတ္မိေတာ့လို႔ပါ။ ဥယ်ာဥ္ထဲကို ဝင္လို႔မရတာၾကာေနေတာ့ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေျပာခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနမိျပီေနာ္....

အားလံုး မဂၤလာပါ... အနတၱၾကားဖူးတာေလးကို ျပန္ျပီးမွ်ေဝ လိုက္တာပါ မွားေနတာ၊ လိုေနတာ ေလးမ်ားေတြ႔ရင္ အမွန္ေရာက္ေအာင္ ျပန္ျပီးမွ်ေဝေပးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္ခင္ဗ်ာ....... အဲဒါကေတာ့.....

မင္းတုန္းမင္းတရာၾကီး လက္ထက္အခါမွာ အဂၤလိပ္ေဆး ကုတဲ့ DOCTOR တစ္ေယာက္လာေရာက္ျပီး အမႈထမ္းရင္း ေဆးကုသေပးေနတယ္တဲ့.... အဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ လူနာေတြကေရာ Doctor နဲ႔ဆက္ဆံတဲ့သူေတြကေရာ Doctor ကို ဆရာလို႔ပဲေခၚၾကတယ္တဲ့ ... ျမန္မာလိုတိုက္ရိုက္အဓိပၸါယ္ မရိွေသးဘူးတဲ့ ျမန္မာမင္းမႈထမ္းေတြထဲကလည္း ေဆးပညာတတ္ကၽြမ္းတဲ့သူေတြက အဲဒီဆရာဆီမွာ တပည့္ခံျပီး ပညာသင္ယူၾကသတဲ့... အဲဒီလို လက္ဆင့္ကမ္းသင္ယူျပီး မင္းမႈထမ္းလာရင္းနဲ႔ ဘုရင္က ဝန္မင္း တစ္ေနရာ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားလိုက္သတဲ့... အဲဒီေနာက္ပိုင္းကစျပီး... Doctor ကို ဆရာလို႔တင္မေခၚၾကေတာ့ပဲ ဆရာဝန္လို႔ ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚလာၾကသတဲ့.... အဲဒီအခ်ိန္ကေနျပီး အခုအခ်ိန္အထိ Doctor ကို ဆရာဝန္လို႔ ျမန္မာလို တရားဝင္ သံုးစြဲလာၾကတယ္ဆိုပဲ.....


ဒီစာကုိ Select ေပးၿပီး အက်ယ္ ကုိ ေရးပါ ...

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

Friday, May 15, 2009

ေတာက foreigner သာေအး


ေတာမွာ ၁၆ တန္းေအာင္တဲ႕ သာေအးတစ္ေယာက္......အဆက္အသြယ္ေကာင္း agent ဆုိလား ဘာ ဆုိလား နဲ႕ ႏုိင္ျခံကားကိုေရာက္ခဲ႕တယ္ေပါ႕။ဟုိေရာက္ရင္ဘဲသာေအးတစ္ေယာက္အရင္ရြာမွာတုန္းက ၿမိဳ႕ကိုေတာင္ မေရာက္ဖူးတဲ႕ သာေအး အခုေတာ႕ စိုင္ေကာ္လို႕ခ်ံဳေပၚကငုတ္နဲ႕ေတြ႕ေတာ႕တာေပါ႕။နုိင္ငံျခား က အေဆာက္အအုံ ေတြကို ကားတိုက္ မတတ္ .....ေနာက္စိနဲ႕ ေျမႀကီး ထိ မတတ္ ၾကည္ၿပီး.......သူ႕ကို သူ ဘဝင္ေလဟတ္တာေပါ႕။ နုိင္ငံျခားကုိ ေရာက္စကဆိုရင္သာေအး ..ညေနေစာင္းတာနဲ႕.......စာဥကို လြမ္းခ်င္းေတးေတြ ဆိုတယ္။ မိုးထိျမင္႕တဲ႕ တုိက္ေခါင္မိုးေပၚတက္......ဝင္လုဆဲဆဲ ေနမင္းႀကီးကို ၾကည္႕ၿပီး......ရြာအေနာက္ဘက္က.....ေတာင္တန္းေတြၾကားကေန တေရြ႕ေရြ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႕ ေနမင္းႀကီးကို တမ္းတတယ္။ ရြာအျပင္က....ထန္းေရ...အေႀကြးေသာက္လို႕ရတဲ႕ ထန္းတဲ နဲ႕ ထန္းေတာေတြ ကို အမွတ္ရတယ္။ ခုေတာ႕ သာေအးတစ္ေယာက္....aircon မရွိရင္ မေနတတ္.....ေနကာမ်က္မွန္မပါရင္ ..ေနပူထဲ မသြားတတ္ေတာ႕.....ဒါေပမဲ႕......မ်က္မွန္ကို ....ေခါင္းမွာပဲ........စြတ္တာမ်ားသည္.။
ဒီလုိနဲ႕.....အေမ႕အိမ္နဲ႕ေဝးတဲ႕ညေတြ......လခ်ီ...ႏွစ္ခ်ီျဖတ္သန္းၿပီး.....တစ္ေန႕ေတာ႕ သာေအးတစ္ေယာက္.......ရြာကုိ .....အၿပီးျပန္ခဲ႕ေတာ႕တာေပါ႕။ ရြာျပန္ေရာက္ၿပီဆုိကတည္းက....သာေအး လူလုိသူလိုမေနတတ္ေတာ႕......အရင္က....လူတိုင္းနဲ႕...ေပါင္းသင္းတတ္တဲ႕ သာေအး......ခုလူတိုင္းနဲ႕ စကားေျပာလို႕ အဆင္မေျပ........အမ်ားေျပာတာ သူနားလည္ေသာ္လည္း......သူေျပာတာကုိ အမ်ားက.........နားမလည္......အေတာ္ေလး...သာေအး ေခါင္းရွဳပ္တာေပါ႕။ ရြာေရာက္စက...ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ..သာေအး.....အိမ္ထဲကေန...အျပင္မထြက္ရဲ.....လုပ္တာေတြက...အလြဲလြဲ။ လူေတြျမင္ရင္ သူေၾကာက္ သလို.......သူ႕ကုိ လူေတြကလည္း ျမင္မွာ ပိုၿပီးေၾကာက္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႕......ရြာမွာ သူမေပ်ာ္.....နဳိင္ငံျခားကို ျပန္တမ္းတေနေတာ႕သည္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဒီစိတ္ျဖစ္ေနေလေတာ႕သည္။ တစ္ေန႕ေတာ႕ အိမ္သာတက္ဖို႕.....လာရင္း....နဳိင္ငံျခားမွာ...ဗိုလ္ထိုင္တက္ရတာကုိ ....စဥ္းစား စိတ္ကူးယင္ ရင္း.....အားရပါးရ .....ပစ္ထိုင္ပစ္လိုက္တာ........သာေအးတစ္ေယာက္....ေနာက္ ကၽြမ္းျပန္ၿပီး....အိမ္သာထဲ က်ေလေတာ႕ သည္။(၅) ညအိပ္ (၆)ရက္ေလာက္....သာေအး ေရခ်ိဳးလိုက္ရသည္။ ထိုေန႕မွစၿပီး...သာေအး...ေနာင္တႀကီးစြာရေလ ေတာ႕သည္။ "ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္.....ဘဝမေမ႕သင္႔ ေပ"...။



ေကာင္းေသာ စိတ္ေစတနာျဖင္႕
နတ္ႏြယ္လင္း (စလင္း)

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...

Friday, May 1, 2009

ပန္းႏွင္႔ပ်ား

တကယ္ဆုိ.

မင္းက ပန္းေလးတပြင္႔ နဲ႔ တူတယ္…။

ဒါဆုိ.

ကုိယ္ကေတာ႔ ပ်ားေလးတေကာင္ေပါ႕။

 

နိယာမက..

အဲဒီပန္းေလးရဲ႕ ၀တ္မႈံေတြေၾကာင္႔

အဲဒီပ်ားေလးကုိ အသက္ဆက္ခြင္႔ေပးတယ္….။

အဲဒီနိယာမအရပဲ..

အဲဒီပ်ားေလးရဲ႕ ၾကိဳးစားသယ္ယူမႈေၾကာင္႔

အဲဒီပန္းေလးလည္း ၀တ္မႈံကူးနုိင္တယ္ မဟုတ္လား..။

 

စဥ္းစားၾကည္႔ရင္

ပန္းမရွိလုိ႔ ပ်ားမၿဖစ္သလုိ၊ ပ်ားမရွိလည္း ပန္းမၿဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ..။

အဲဒီလုိပါပဲ

တေယာက္မရွိလုိ႔ တေယာက္မၿဖစ္တဲ႔ အခ်စ္နဲ႔

ကိုယ္တုိ႔ ခ်စ္ခဲ႔ၾကၿပီးသလုိ

ကုိယ္တုိ႔ဆက္ခ်စ္ေနသမွ် ဘာလုိေသးလဲလုိ႔ ေၿပာပါရေစ ခ်စ္သူ…။

 

တခါတေလက်

ပ်ားေလးက ပန္းေလးဆီမွာ အၿမဲရွိမေနႏုိင္သလုိ

တခါတေလလည္း

ပ်ာေလးလာတုိင္း ပန္းေလးမွာ ၀တ္မႈံၿပည္႔ေနမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

 

တခါတခါက်

မုန္တုိင္းထန္ရင္ ပန္းေလရဲ႕ ပြင္႔အိမ္ထဲမွာ

ပ်ားေလကုိ ခုိလႈံခြင္႔လည္းေပးေသးတယ္ မဟုတ္လား။

 

တခါတရံဆုိ

ပိတုန္းေတြ ပန္းေလးကုိ လာတြယ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္

ပ်ားေလးက ကာကြယ္ေပးတတ္ေသးတယ္ေနာ္..။

 

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ပန္းေလးမင္းက

ပ်ားေလးကိုယ္႔အတြက္ ၀တ္မႈံေတြ ၀ွက္ထားေပးဆဲပဲဆုိရင္

ကိုယ္ေက်နပ္ပါၿပီ..။

 

ဒါေပမယ္႔ မင္းတခုေတာ႔ သိထားေစခ်င္တယ္..

အခ်ိန္တန္လုိ႔ ကုိယ္ၿပန္လာၿပီဆုိရင္

ကုိယ္႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပ်ံသန္းမႈလားရာက

ဟုိ..အေ၀းက ကုိယ္႔ပန္းေလး မင္းဆီကုိယ္ပါပဲ ခ်စ္သူ..။

 

©ေကာင္းတမန္ (သီရီကုကၠိဳ)

စကၤာပူစံေတာ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၄၅ မိနစ္

၂၀၀၉-၀၅-၀၁

[+/-] အၿပည္႔အစုံသုိ႔...