စိတ္တူကုိယ္မွ် ဘ၀ စခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္ခုန္ယစ္မူး ရူးမုိက္ခဲ႔ဖူးသည္။
ရင္မွာ လြမ္းေဆြးတုိ႔မ်ား ေ၀းခဲ႔ဖူးသည္။
စိတ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးခ်င္းကုိ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ မီးအိမ္ဆုိ တာ သူ႔ကုိသုံးၿပီး

၁။ သူက အမ်ားကုိ ၿမင္နုိင္တယ္။

၂။ သူ႔ကုိ အမ်ားကၿမင္ႏုိင္တယ္၊

၃။အမ်ားကုိလည္း အမ်ားက ၿမင္ႏုိင္ေစတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီဥယ်ာဥ္ေလးကုိ စိတ္မီးအိမ္လုိ႔ နာမည္ေပးထားတာ။ ဒီ ဘေလာ႔ ဂ္ ဥယ်ာဥ္ေလး ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတာ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ သစ္ပင္ေလးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္ စုံေနၿပီေလ။ ေနာက္ ဆုိ တုိးၿပီး စုိက္ၾကတာေပါ႔။ လုိအပ္ရင္ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္၊ ေၿမၾသဇာလညး္ ေကြ်းရဦးမယ္။ အားလုံး လာလည္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလည္း သစ္ပင္ရွိရင္ ဘယ္လုိ သစ္ပင္ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္စုိက္ၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ကုိယ္႔ ဥယ်ာဥ္ေလး ကုိ လာလည္ ေစခ်င္ရင္လည္း ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ထားေပးခဲပါ။

စိတ္မီးအိမ္ ဘေလာ႔ဂ္ ဥယ်ာဥ္

ယေန႔ သင္႔ဘဝ ေအာင္ျမင္မွူ၊ စိိတ္တည္ျငိမ္မွူႏွင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွူ အတြက္ စကားစု ...

Friday, May 15, 2009

ေတာက foreigner သာေအး


ေတာမွာ ၁၆ တန္းေအာင္တဲ႕ သာေအးတစ္ေယာက္......အဆက္အသြယ္ေကာင္း agent ဆုိလား ဘာ ဆုိလား နဲ႕ ႏုိင္ျခံကားကိုေရာက္ခဲ႕တယ္ေပါ႕။ဟုိေရာက္ရင္ဘဲသာေအးတစ္ေယာက္အရင္ရြာမွာတုန္းက ၿမိဳ႕ကိုေတာင္ မေရာက္ဖူးတဲ႕ သာေအး အခုေတာ႕ စိုင္ေကာ္လို႕ခ်ံဳေပၚကငုတ္နဲ႕ေတြ႕ေတာ႕တာေပါ႕။နုိင္ငံျခား က အေဆာက္အအုံ ေတြကို ကားတိုက္ မတတ္ .....ေနာက္စိနဲ႕ ေျမႀကီး ထိ မတတ္ ၾကည္ၿပီး.......သူ႕ကို သူ ဘဝင္ေလဟတ္တာေပါ႕။ နုိင္ငံျခားကုိ ေရာက္စကဆိုရင္သာေအး ..ညေနေစာင္းတာနဲ႕.......စာဥကို လြမ္းခ်င္းေတးေတြ ဆိုတယ္။ မိုးထိျမင္႕တဲ႕ တုိက္ေခါင္မိုးေပၚတက္......ဝင္လုဆဲဆဲ ေနမင္းႀကီးကို ၾကည္႕ၿပီး......ရြာအေနာက္ဘက္က.....ေတာင္တန္းေတြၾကားကေန တေရြ႕ေရြ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႕ ေနမင္းႀကီးကို တမ္းတတယ္။ ရြာအျပင္က....ထန္းေရ...အေႀကြးေသာက္လို႕ရတဲ႕ ထန္းတဲ နဲ႕ ထန္းေတာေတြ ကို အမွတ္ရတယ္။ ခုေတာ႕ သာေအးတစ္ေယာက္....aircon မရွိရင္ မေနတတ္.....ေနကာမ်က္မွန္မပါရင္ ..ေနပူထဲ မသြားတတ္ေတာ႕.....ဒါေပမဲ႕......မ်က္မွန္ကို ....ေခါင္းမွာပဲ........စြတ္တာမ်ားသည္.။
ဒီလုိနဲ႕.....အေမ႕အိမ္နဲ႕ေဝးတဲ႕ညေတြ......လခ်ီ...ႏွစ္ခ်ီျဖတ္သန္းၿပီး.....တစ္ေန႕ေတာ႕ သာေအးတစ္ေယာက္.......ရြာကုိ .....အၿပီးျပန္ခဲ႕ေတာ႕တာေပါ႕။ ရြာျပန္ေရာက္ၿပီဆုိကတည္းက....သာေအး လူလုိသူလိုမေနတတ္ေတာ႕......အရင္က....လူတိုင္းနဲ႕...ေပါင္းသင္းတတ္တဲ႕ သာေအး......ခုလူတိုင္းနဲ႕ စကားေျပာလို႕ အဆင္မေျပ........အမ်ားေျပာတာ သူနားလည္ေသာ္လည္း......သူေျပာတာကုိ အမ်ားက.........နားမလည္......အေတာ္ေလး...သာေအး ေခါင္းရွဳပ္တာေပါ႕။ ရြာေရာက္စက...ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ..သာေအး.....အိမ္ထဲကေန...အျပင္မထြက္ရဲ.....လုပ္တာေတြက...အလြဲလြဲ။ လူေတြျမင္ရင္ သူေၾကာက္ သလို.......သူ႕ကုိ လူေတြကလည္း ျမင္မွာ ပိုၿပီးေၾကာက္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႕......ရြာမွာ သူမေပ်ာ္.....နဳိင္ငံျခားကို ျပန္တမ္းတေနေတာ႕သည္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဒီစိတ္ျဖစ္ေနေလေတာ႕သည္။ တစ္ေန႕ေတာ႕ အိမ္သာတက္ဖို႕.....လာရင္း....နဳိင္ငံျခားမွာ...ဗိုလ္ထိုင္တက္ရတာကုိ ....စဥ္းစား စိတ္ကူးယင္ ရင္း.....အားရပါးရ .....ပစ္ထိုင္ပစ္လိုက္တာ........သာေအးတစ္ေယာက္....ေနာက္ ကၽြမ္းျပန္ၿပီး....အိမ္သာထဲ က်ေလေတာ႕ သည္။(၅) ညအိပ္ (၆)ရက္ေလာက္....သာေအး ေရခ်ိဳးလိုက္ရသည္။ ထိုေန႕မွစၿပီး...သာေအး...ေနာင္တႀကီးစြာရေလ ေတာ႕သည္။ "ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္.....ဘဝမေမ႕သင္႔ ေပ"...။



ေကာင္းေသာ စိတ္ေစတနာျဖင္႕
နတ္ႏြယ္လင္း (စလင္း)

1 comment:

အနတၱ said...

အင္း.... ေတာကကိုရင္သာေအးတစ္ေယာက္ေတာ့ ဆရာၾကီး ဦးဖိုးက်ား နဲ႔ေတြ႔ျပီး အခမဲ့ကူလီထမ္းခံရေတာ့ မယ္နဲ႔တူတယ္ေနာ္.....