“မုန္းေခ်ာင္းနံေဘး ဧရာ၀တီမွာေရးတဲ့သစၥာ“

အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးနဲ႕ မလွမ္းမကမ္း မုန္းေခ်ာင္းနံေဘး ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းမုိ႕ အေမ့အေပၚေရာ အေဖ့အေပၚပါ အလုိလုိက္ အမုိက္ေစာ္ကား ဆုိးမုိက္တဲ့သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ အေမ့ အသက္အရြယ္ေထာက္ေတာ့မွ အသိစိတ္ အနည္းငယ္၀င္ၿပီး အေမ့ကုိ လုပ္ေကြ်းျပဳစု ခဲ့ရေပမယ့္ အခ်ိန္ကာလ အင္မတန္ တုိေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ အေမ့ေက်းဇူးကုိ ဆံခ်ည္တမွ်င္စာမွ် ေက်ေအာင္မဆပ္နုိင္ေသးခင္ အေမဟာ လူ႕ဘ၀ကုိ စြန္႔ခြါသြားခဲ့ပါတယ္။ ယူႀကံဳးမရ ေနာင္တမ်ားစြာေထြးပုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ ကြ်မ္းၿမိဳက္ပူေလာင္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမ့ေက်းဇူးေတြကုိ အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့ရင္း ရင္ထုမနာျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာခံစားရ သမွ်ကုိ ႀကိဳးစားၿပီး အေမ့ကုိ ရည္မွန္းၿပီး ကဗ်ာမွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ သည္ကဗ်ာကုိ ဖတ္မိေလတုိင္း မ်က္ရည္အခါခါ၀ဲခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာကုိ မွ်ေ၀ခံစား ဖတ္မိသူမ်ားလည္း အေမ့ေမတၱာတရားေတြကုိ အျပည့္အ၀နားလည္ၿပီး အေမ့ေက်းဇူးကုိ တတ္နုိင္သမွ် ဆပ္နုိင္ၾကပါေစလုိ႔---------------
“အေမသိပါေစ”
ေႏြမ်က္ရည္ေ၀၊ အေမပ်က္ေၾကြ
သက္ေၾကြခႏၶာ၊ ကံၾကမၼာလား
သနားမဲ့စြာ၊ ထားခဲ့ပါၿပီ။
သည္တစ္ေႏြသည္၊ ေ၀သီမ်က္ရည္
အလြမ္းေတြႏွင့္၊ ကြ်မ္းေစသင့္ခဲ့။
သည္တစ္ေႏြဦး၊ မ်က္ရည္အုိင္လူး
ပုရစ္ဖူးေၾကြ၊ တစ္ႏွစ္ကူးေစခဲ့။
သည္တစ္ေႏြတြင္၊ ပူပင္ကြ်မ္းၿမိဳက္
ရင္၌ေၾကကြဲ၊ အေမခြဲခြါ
ျခားကမၻာသုိ႔၊ မ်က္ရည္စုိ႔ေအာင္
နင့္သည္းေႏွာင္ခဲ့……………..။
သည္ေႏြေရာက္တုိင္း၊ ရင္လႈိင္းတု႔ိထန္
အဖန္ဖန္ေတြး၊ ေမွ်ာ္ေငးမွန္းဆ
တမ္းတမဆုံး၊ အေမ့အၿပံဳးေတြ
ခုေနခါမ်ား၊ အနားမွာေလ
အေမရွိေနက၊ ေၾသာ္ေကာင္းစြဟု
ရင္ထုမနာ၊ ေၾကကြဲကာျဖင့္
ဆယ္ျဖာလက္မုိး၊ ကြ်န္ရွစ္ခုိးမိ
တမလြန္မွေလ၊ အေမသိပါေစ……………..။
“ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးေသာ အေမ့ေမတၱာအား အမွတ္တရ”
အေဖာ္မဲ့ဘ၀နဲ႕
မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ ျဖတ္သန္းရင္း
မွတ္တမ္းထဲကသီခ်င္းေတြသီကုံး
ဘ၀သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာလည္း
အလွကံၾကမၼာ ေပ်ာက္သုဥ္းခဲ့ပါၿပီေလ…………..။
အေမ့အားရည္မွန္း
ကန္ေတာ့ပန္းဆင္
ကဗ်ာက်မ္းေတာ့ တင္ခြင့္ျပဳပါအေမ……………
ငါ့သားရယ္
မင္းကုိေမြးတုန္းကဆုိ
သားဦးရတနာ၊ ရြာမွာဆုိစိတ္မခ်လုိ႔
ၿမိဳ႕ေဆးရုံကုိတက္၊ အသက္ကုိငဲ့
သားအတြက္ေငြမႏွေျမာ
သားေဇာနဲ႕ေသာကေတြပြား
လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႕ ဖြားနုိင္ပါ့မလား
သား အေရး
အားေမြးခဲ့လုိက္ရတာတဲ့……………..။
အခ်ိန္တန္လူလားေျမာက္
သားတစ္ေယာက္ကုိ ေျမွာက္စားလုိက္ရတာ
ငါ့သားမ်ားႀကီးယင္ေလ…
သားအတြက္မေမာစတမ္း
အမႊမ္းတင္ခန္းဖြင့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႕ေလ……………။
ငါ့သားေလးဂုဏ္မငယ္ေစဖုိ႔
အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ပညာသင္
ငါ့သားလွလုိသမွ်
ကုိယ္ကျဖည့္ဆည္းေပးရမွာ
သားရတနာထြန္းေတာက္ဖုိ႔
ဒုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အားလုိ႔
တီးတုိးစကားနဲ႕ အေဖ့ကုိေျပာ
သားကုိခ်စ္တဲ့ မေနာေတြေလ………..။
သားလွရတနာမုိ႔
သာသနဒါယဇၨအေမြခံ
လွဴခ်ိန္တန္ျပန္ေတာ့
သားတစ္ေယာက္မုိ႔
ဖြားေျမာက္ခဲ့တုိ႔မွာ
သားရတနာ မ်က္နွာမငယ္ရေအာင္
ရွင္သာမေဏေဘာင္သြတ္သြင္း
ျပင္းျပတဲ့သဒၶါနဲ႕
ထည္ထည္၀ါ၀ါလွဴခ်င္ပါသတဲ့
ညဥ့္ယံနက္နက္မွာ
ရႈိက္သံသဲ့သဲ့နဲ႕ဆုိ
အေဖ့ကုိရင္ဖြင့္ရင္း
အေမ့ေမတၱာကုိ ထြင္းျပခဲ့တာ……….။
သားမခ်ိတာ
သားသိပါတယ္ အေမရယ္
သာသနဒါယဇၨ အေမြခံၿပီးမွာေတာ့
ကံၾကမၼာရဲ႕ ရက္စက္ျခင္း
ေလာကဓံရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္ေတြေအာက္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သားအမိသုံးေယာက္အျဖစ္ဟာ
ေလွေလွာ္ရင္းတက္က်ိဳး
ရင္နင့္စရာ အျဖစ္ဆုိးခ်ည္းပါဘဲေလ……..။
မလိမၼာတစ္ခါလုိက္တဲ့
သားမုိက္ခဲ့တဲ့ဒဏ္ကုိ
အေမ ရင္စီးခံခဲ့ရတယ္ေနာ္…
ဆုိးမုိက္ခဲ့တဲ့သားနဲ႕
ရုိးလုိက္တဲ့ ေယာကၤ်ားအေပၚ
အေဖာ္ မာတာပီသစြာနဲ႕
ယာထဲကုိင္းထဲအငွားလုိက္
ေခြ်းၿမိဳက္ၿမိဳက္က်တဲ့အထိ
မခ်ိေအာင္ပင္ပန္း
ေနပူထဲမွာ အေမလွမ္းခဲ့ရတယ္…………..။
ကာလတနံတလ်ား
အေမ့အသားအေရေဖ်ာ့ေတာ့
အေမ့အားေတြေပ်ာ့ေတာ့မွ
သားမုိက္ကအသိ၀င္
အလုပ္ခြင္မေရြး
အေမ့ကုိလုပ္ေကြ်းေတာ့
ေတာက္ပလုိက္တဲ့အေမ့အၿပံဳး
နွလုံးမွာေအးျမ သိပ္ကုိခ်မ္းေျမ့ခဲ့ရပါတယ္………။
ဒီလုိနဲ႕
ဆယ္တန္းဆုိတဲ့ခရီးမွာ
တဘုန္းဘုန္းလဲက်ယင္း
အလြမ္းသီခ်င္းေတြကြ်န္ေတာ္ဆုိ
ဘ၀အတြက္ရုန္းကန္ယင္း
အလုိလုိစိတ္ဓါတ္ေတြက်လုဆဲ
အသည္းထဲကထြက္လာတဲ့ အေမ့စကား
အေမ့မ်က္၀န္းကအားနဲ႕
သားလက္ကုိ တင္းတင္းဆုပ္
“ကံၾကမၼာဆုိတာ လူလုပ္တာပါတဲ့”
ဒီမယ္ငါ့သား
လူဆုိတာ (ငါ့သားရယ္)
အညြန္႔တလူလူနဲ႕မုိ႔ လူ လုိ႔ေခၚတယ္
ဘာအားပ်က္စရာရွိလည္း
အသက္ႀကီးတဲ့အေမေတာင္ အားမေလ်ာ့
ငါ့သား အားမေလ်ာ့နဲ႕
ေရွ႕ဆက္ရင္ဆုိင္ယင္
ပန္းတုိင္၀င္ရမွာေပါ့တဲ့…………..။
အေမ့အားေပးစကားနဲ႕
ကြ်န္ေတာ္ ေရွ႕ကသြားယင္း
ပန္းတုိင္မ၀င္ေသးေပမယ့္
ပန္းတုိင္ျမင္လုိက္ရတယ္ အေမ…..
အေမ့ခါးမွာေတာ့
အဖာဗရပ်စ္လုံခ်ည္
သားဆီက စာမလာေတာ့
တိတ္တိတ္ေလး မ်က္ရည္ေတြက်
ငါ့သားဘ၀ အဆင္ေျပယင္
အေမ့ရင္မွာခ်မ္းေျမ့ပါသတဲ့………။
တစ္ခါက
ကြ်န္ေတာ့အလုပ္ကုိ
အေမလုိက္လာေတာ့
ဘာလုိ႔လာတာလဲ အေမလုိ႔
မုိက္မဲစြာကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့
“လြမ္းလုိ႔ေပါ့ သားရယ္တဲ့”………….
အေမ့မ်က္၀န္းကမ်က္ရည္ျမင္ရ
ရင္ထဲက မခ်ိပါဘူး အေမ…………။
အေမ ကြ်န္ေတာ့ကုိ စိတ္ခ်ေနာ္လုိ႔ ေျပာေတာ့
အေမ မ်က္ရည္၀ဲရင္း
ေခါင္းမခါ ေခါင္းမညိတ္
အေမ့ရင္ထဲ ႀကိတ္ၿပီး႐ႈိက္သံ
ရင္ထဲကုိ ထိမွန္ခဲ့ပါတယ္ အေမ……………။
အမွတ္တမဲ့ပါဘဲ
ဖုန္းလာတယ္ဆုိတဲ့အသံၾကားေတာ့
ေလလႈိင္းထဲက ေခ်ာက္ျခားတဲ့ဦးေလးအသံ
မင္းအေမ အသည္းအသန္ျဖစ္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာဆုိ႔နင့္
ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္တဲ့ေန႔ ေရာက္ပါေပါ့ေလ………….။
အဲဒီလုိနဲ႕
ရရာကားကုိစီးရင္း
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း
အေမ့ေမတၱာေတြကုိ ေတြးယင္း
ကတုန္ကရီနဲ႕ဖုန္းေျပာတဲ့ ဦးေလးအသံ
ၾကားျပန္ရင္းေၾကကြဲ
တစ္ညလုံးလဲ မုိးလင္းခဲ့ရပါတယ္။
ရြာအ၀င္မွာေတာ့
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စကား
မင္းအေမဆုံးသြားၿပီဆုိတဲ့ အသံ
ကမၻာပ်က္သံပါဘဲ အေမ…………..
ဟာကြာလုိ႔ လႈိက္ဆုိ
႐ႈိက္ငုိယင္းအေျပးသြား
အေမ့အနားကုိေရာက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က်ခဲ့ပါေပါ့လား အေမရယ္….
ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့
အေမ့ခႏၶာကုိ ၾကည့္ယင္း
ရင္တြင္းက ယူႀကံဳးမရ
ဒီဘ၀ေတာ့ သြားၿပီးေပါ့ အေမရယ္………။
ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လုိေျဖမလဲ
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိေနမလဲ
မင္းသားေရာက္လာၿပီေလ ဆုိတဲ့
႐ုိးစင္းတဲ့အေဖ့အသံ
တကယ့္ကုိ ေၾကကြဲစရာ
ရင္နာစရာ အေမ့ဇာတ္သိမ္း
အစိမ္းကားဆုံးအလြမ္းေတြနဲ႕
အေမရယ္ အေဖနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့ၾကား
ကန္႔လန္႔ကာျခားခဲ့ၿပီေနာ္………….
အေမ့ခႏၶာေျမခ်ေတာ့
ေ၀က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စနဲ႕
ေနာင္ဘ၀ဆုိတာ ရွိခဲ့ယင္
ဘုရားတပည့္ေတာ္၏မိခင္ကုိ
သား တာ၀န္ေက်ပြန္စြာနဲ႕
ထာ၀ရလုပ္ေကြ်း ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစဘုရား လုိ႔
နွလုံးသားက ဆုေခၽြ
တမလြန္မွ အေမသိပါေစေလ………………။
(၂၀-၄-၂၀၀၁) ေန႔တြင္ တမလြန္ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းသြားေသာ အစ္ကုိႀကီးနန္းေသြး၏ အေမအား အမွတ္တရ ဂါရ၀ျပဳလွ်က္)