ဒုကၡလား၊ သုခလား

ဆရာဦးေသာ္ဇင္ ေရးသားထားတဲ့ “ဧတဒဂ္ဝတၳဳ“ စာအုပ္ကေလးကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ အနတၱ အမွတ္မွားေနတာေလး ႏွစ္ခုကို သြားျပီး သတိျပဳမိလိုက္တယ္။ နံပါတ္(၁) အမွတ္မွားတာကေတာ့ ဒုကၡကို ဆင္းရဲျခင္း၊ သုခကို ခ်မ္းသာျခင္းဆိုျပီးေတာ့ အျမဲတမ္း မွတ္ထားတာေလ…. အရွင္ေဂါတမဘုရားလက္ထက္မွာပဲ သာဝိကာဘိကၡဳနီတို႔၌ ဓမၼကထိကအရာတြင္ အျမတ္ဆံုး ဧတဒဂ္ရရိွသူ ဓမၼဒိႏၷာ(ရဟႏၲာ) ႏွင့္ ၄င္း၏ ခင္ပြန္းေတာ္စပ္ဖူးသူ ဝိသာခသူေဌး(အနာဂါမ္) တို႔ အေမးအေျဖေလးကို ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အခါမွာ မိမိမွတ္ထားတဲ့ဟာေတြဟာ မမွန္ပါ႔လားဆိုတာကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။ ၄င္းတို႔ကေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာ (၁၉၆) ႏွင့္ (၁၉၇) မွာ ပါပါတယ္။ မွားတဲ့ အေၾကာင္းကို စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတိုင္းေလးပဲ ကူးထည့္ေပးလိုက္ပါ႔မယ္။ အဲဒါကေတာ့…..

“ အရွင္မ ခံစားမႈ ေဝဒနာတို႔သည္ အဘယ္နည္း“ (ဟု ဝိသာခါ သူေဌးကေမးလိုက္တဲ့အခါ ဓမၼဒိႏၷာက ျပန္ေျဖလိုက္တာကေတာ့….. )

“ ဒါယကာ ကိုယ္ စိတ္၌ျဖစ္သည့္ ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာခံစားျခင္းသည္ သုခေဝဒနာ၊ ဆင္းရဲျငိဳျငင္စြာ ခံစားရျခင္းသည္ ဒုကၡေဝဒနာ၊ သာယာသည္လည္း မဟုတ္ မသာယာသည္လည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားျခင္းသည္ ဥေပကၡာေဝဒနာ မည္ပါသည္။“

“အရွင္မ ယင္းေဝဒနာတို႔ကို မည္သို႔ ခံစားပါသနည္း“

“သုခေဝဒနာသည္ တည္ေနဆဲအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏၊ ဒုကၡေဝဒနာသည္ တည္ေနဆဲအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏၊ ေျပာင္းလဲေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာသည္ သိေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏၊ မသိေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲ၏ ။“

တဲ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ အေျဖလည္းဆိုတာ ေတြးရင္းေတြးရင္ ေတာ္ေတာ္ အရသာရိွလာတယ္ေလ ေနာက္ျပီး အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို တသတ္မွတ္တည္း မွတ္ထားရင္ အေျဖဟာလည္း အျမဲမမွန္ႏိုင္ဘဲ အေျခအေနကို အခ်ိန္အခါေပၚလိုက္ျပီး အဓိပၸါယ္လည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။

အမွတ္မွားတာ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေနာက္တေန႔မွပဲ ထပ္စိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ……

အမွန္တရားကို သိႏိုင္ၾကပါေစ……

အနတၱ (စလင္း)